Kijkkast 10 februari 2017

(Door Ab Klaassens)

In het begin van de jaren zeventig woonden Eef en ik in de Ventoseflat in
Eindhoven, vlak bij het Philipsstadion. In dit voormalige fabrieksgebouw
huisde ook Arie Vervoorn met zijn groentehandel.

Arie bestuurde zijn grote gezin en zijn winkel met de hand op de Bijbel; hij
nam Genesis nog letterlijk: zijn wereld was met alles wat daarop leeft in zeven
keer vierentwintig uur geschapen. En zijn God verbood Arie  verzekeringen af
te sluiten en naar de televisie te kijken.

Arie noemde de televisie ‘de kijkkast van de duivel’ .  Arie – hij leeft niet meer
– was een van de aardigste mensen die ik in mijn leven heb ontmoet. Altijd
attent, altijd belangstellend en behulpzaam.

Meestal helpt Klaas Vaak mij niet meer als ik om een uur of drie, vier het bed
uit moet om te plassen. Dan ga ik zappend, met de afstandbediening in de
hand, hopen op het gegaap dat mij terugstuurt naar de echtelijke sponde.

Zappend stuit ik op voor kleuters bedoelde beelden van een onvoorstelbare
wreedheid. Zappend stuit ik op voor tieners bedoelde programma’s van BNN
vol liederlijke onzin. Zappend stuit  ik op muziekprogramma’s voor de jeugd
waarin geen beeld langer dan vijf seconden constant blijft.

Ik begrijp dan wat Arie Vervoorn bedoelde met zijn ‘kijkkast van de duivel’.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vuurwerk 27 december 2016

Wij wonen op een strategisch punt. Zo’n plek waar warlords vroeger
hun kasteel bouwden. Links kijken wij uit over wat vroeger de
beruchte kruidenbuurt van Eindhoven was. Ondertussen is die wijk
platgegooid en herbouwd. Een staaltje herbouw waar de stad trots op is.
De keerzijde is dat er bewoners zijn die vinden dat hun territorium is
verwoest.

Rechts kijken we uit over de oude wijk Tivoli waar zich de fantastische
film de Helleveeg afspeelt. Een voorbeeld van een arbeiderswijk waar
ik graag door loop om het verleden op te snuiven.

Platgooien van die wijk zou getuigen van cultuurbarbarij. De gemeente
zal dat dan ook nooit doen. Maar of de bewoners zelf zuinig zijn op hun
erfgoed waag ik te betwijfelen.

Al weken lang oefenen ze daar voor de jaarwisseling. Niet met mooie
vuurpijlen. Ze proberen er hun vuurwerkbommen uit. Die knallen zijn zo
hard dat in de wijde omgeving autoalarmen spontaan beginnen te gillen.
Avond aan avond vliegen wij en de katten in de gordijnen.

Vannacht om half vijf – een man moet wel eens ’s nachts zijn bed uit –
was ik net terug gekropen onder mijn dekbed toen ik op schrok van
vier knallen die ik zonder overdrijving gerust explosies kan noemen.
In een reflex schoten de instructies uit mijn kinderjaren door mijn
hoofd: vlug onder de trap.

Toen ik na een paar minuten geen luchtalarm noch sirenes hoorde
heb ik me omgedraaid in de hoop dat de wijk bij het ontwaken toch niet
door de Russen bezet zou zijn. Dat was niet het geval.

Ik vraag mij in arremoede af  welke demonen die wijk bedreigen dat zulk
grof geschut moet worden ingezet. Aan de andere kant:  vanaf volgende
week kan er geen kwade geest meer zijn die zich in de buurt van onze 21ste
eeuwse uitkijkpost nog durft te vertonen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Brainport 1 december 2016

Brainport gaat een verlanglijstje opstellen voor minister Kamp. Brainport
is . . . . .   Tja, wat is dat eigenlijk? Brainport is in ieder geval, net als
Schiphol en de haven van Rotterdam, benoemd tot mainport. Dat betekent
dat brainport economisch zo belangrijk is voor het hele land dat de landelijke
overheid er extra geld in gaat stoppen.

Maar wat is Brainport eigenlijk? Er is een bureau dat Brainport Development
heet. Dat bureau vermarkt het begrip Brainport. Maar als je mensen vraagt
wat Brainport is dan kijken ze je vooral glazig aan. Een Eindhovens
gemeenteraadslid vertelde me laatst dat het de samenwerking is tussen
Eindhoven, Maastricht en Aken. Dat is het dus niet.

Andere mensen zeggen dat Brainport de cluster van slimme bedrijven is in
Zuidoost Brabant. Dan moet je denken aan ASML, NXP, VDL, de Technische
Universiteit, de High Tech Campus in Eindhoven en de Automotive Campus
in Helmond. Dat is Brainport zeggen de mensen.

Ik heb wel eens aan een bestuurder gevraagd: en wie bestuurt Brainport
dan? Ik moet het antwoord nog krijgen.

Dan denk ik, dat is mooi maar wie bepaalt dan waar dat geld naar toe gaat? Dus
wie stelt het lijstje samen. In het Eindhovens Dagblad lees is dat de actieagenda
wordt opgesteld door gemeente Eindhoven, Brainport, de bedrijven in Brainport
en de provincie Noord-Brabant. Maar omdat het om de bereikbaarheid van de
hele regio gaat, het vestigingsklimaat en het voorzieningenniveau vraag ik me
dan af welke rol de andere twintig gemeenten in de regio spelen.

Bovendien vraag ik me af wie die Brainport is in het rijtje. Is dat het Brainport
Development, het marketingbureau?

Ik woon blijkbaar niet alleen in Eindhoven, maar ook in Brainport, want die
maakt mede het verlanglijstje voor minister Kamp. Heb ik daar als burger
invloed op? Kan ik op iemand stemmen van wie ik denk: die heeft een goed
verlanglijstje. Kunnen bestuurders en inwoners van de andere gemeenten in
Brainport ook meedenken over die lijstjes?

In een tijd waarin we over meer betrokkenheid van burgers praten en nieuwe
vormen van democratie zou ik mij als eenvoudig raadslid in pak ‘m beet
Bergeijk of Asten nog eens achter de oren krabben als ik zou lezen dat er
een verlanglijstje wordt gemaakt met wensen voor onder meer de
bereikbaarheid van de regio.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

A270 24 november 2016

Tussen Eindhoven en Helmond ligt een paar kilometer snelweg. Wij noemen
dat de Helmondweg. Officieel is het de A270. Ik heb die weg vaak gereden
toen ik in Helmond woonde en dagelijks naar mijn werk in Eindhoven reed.
Toen was het nog een betonweg. Je stuiterde er overheen. Of zoals mijn vrouw
zei: “Die weg kon zingen”.

Omwonenden konden dat gezang niet waarderen. Zo lang ik me kan
herinneren protesteren ze tegen het lawaai. In de loop der jaren kwamen
er steeds meer laagjes op om de herrie te dempen.

Opeens werd Helmond op de kaart gezet met een automotive campus.
Een plukje bedrijven op het gebied van automobieltechniek dat
zich schaarde rondom een testcentrum van TNO.

TNO gebruikt de A270 als testweg voor snufjes. Daarvoor is het nodig dat
er 130 mag worden gereden, zegt TNO. De provincie vond dat geen probleem.
De automotive campus draagt bij aan het slimme karakter van Zuidoost-
Brabant en is dus heilig.

Omwonenden stonden wederom op omdat al die automobilisten die de
ene grote stad uit kwamen wel even op het gaspedaal wilden voordat
ze een paar kilometer verder weer stil stonden voor de verkeerslichten in de
andere grote stad.

Woensdag wonnen de omwonenden bij de Raad van State hun zaak. Er
mag op de A270 maar 100 kilometer per uur worden gereden. Het welzijn
van de omwonenden weegt zwaarder dan het belang van de provincie of
meer bepaald het belang van de provincie die zo graag pronkt met een
automotive campus.

Toen de uitspraak van de Raad binnen kwam maakte een collega er een
bericht van. Ze vroeg me of ik de uitspraak ook wilde lezen bij wijze
van dubbelcheck. Geen twijfel mogelijk: 100 kilometer per uur zal het
zijn.

Dus de bordjes met 130 kunnen weg. Nee, zegt de provincie wij laten de
uitspraak eerst door advocaten bekijken. Meerdere advocaten dus. Die
kosten – pak ‘m beet – 125 euro per uur. Laten het er eens twee zijn, het
minimale van het meervoud advocaten. Die kunnen net als wij in vijf
minuten de uitspraak lezen. Dat doen ze niet want dan zou hun werk
wel erg eenvoudig lijken. Ze zullen toch minimaal een dag uittrekken
voor een grondige studie. Dat is 2×8=16 uur. 16×125=2000 euro om te
ontdekken dat in de laatste alinea van de uitspraak toch echt staat dat
de bezwaren van omwonenden gegrond zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tofu 5 november 2016

Ik was in mijn favoriete supermarkt: Amazing Oriëntal. Soms probeer
ik exotisch te koken en dan is er maar één  plek waar je de juiste
ingrediënten kunt kopen.

Oriëntal is een feestje van geur en kleur. Soms is het moeilijk een
bepaald product te vinden want de keuze is enorm en het komt
voor dat ik iets moet hebben waarvan ik het bestaan niet kende
voordat ik het recept heb gelezen.

Om klanten die hopeloos langs de schappen dwalen wegwijs te
maken heeft Oriëntal buitengewoon hulpvaardige mensen in dienst
die dingen voor je pakken.

Ik zocht rode tofu. Die kon ik niet vinden. “Helaas uitverkocht”,
vertelde een meisje verontschuldigend. Ik deed andere tofu in
mijn karretje. Met een ander ingrediënt dat ik wel kende, kon ik
daar wel de gewenste saus van maken.

Bij de kassa vroeg de meneer of ik zeker wist dat ik die tofu wel
wilde hebben.

Ik twijfelde en antwoordde dat ik dat niet meer zo zeker wist nu
hij mij zo nadrukkelijk deze vraag had gesteld. “Dit is kaas-tofu”,
zei hij. Om vervolgens op te merken dat alleen bepaalde
mensen die kochten.

Dat ik geen bepaald mens was bleek toen hij zei: “Wij vragen dat
altijd als uuuhhh . . . .  als ‘m . . . als uw mensen dat kopen”.
Het was mij duidelijk: kaastofu is zelden besteed aan blanke
middelbare mannen die ook eens willen experimenten in de keuken.

De kassaman zou geen echte Oriental-medewerker zijn als hij
mij niet hielp de juiste tofu te vinden waarna ik als een meer
dan tevreden klant mijn favoriete supermarkt verliet.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tivoli 15 oktober 2016

Een van de wijken waar wij vanuit onze woning over uitkijken is Tivoli.
Het is een oude arbeiderswijk tussen Eindhoven en Geldrop.

Ik loop er graag doorheen als ik van een wandeling over de Stratumse
Heide en door natuurgebied Gijzenrooi terugkeer naar huis. Het is een
wijk met kleine huizen met vuurrode daken.

In het midden ligt een parkachtig plein waar altijd bedrijvigheid is. De
straten hebben namen van dieren: Leeuwenstraat, Jaguarstraat,
Berenstraat. Het plein heet Arnaudinaplein. Dit plein is vernoemd
naar Arnaudina van Tuyll van Serooskerken-Hoevenaar, één van de
bewoonsters van kasteel Geldrop. Arnaudina was eigenaar van de
grond waar de wijk Tivoli in 1930 is gebouwd.

Als je de auto’s wegdenkt is het net alsof je tachtig jaar terug bent
in de tijd. Dat is ook de reden waarom de film “De Helleveeg”
precies daar werd opgenomen. Het verhaal van A.F.Th. speelt
zich daar af.

De buurt heeft gedaan wat zij kon om de film tot een succes te
maken. Huizen werden beschikbaar gesteld, acteurs en crewleden
werden warm onthaald en in de media vertelden buurtbewoners
keer op keer hoe trots zij waren. Ik vind dat mooi hoe mensen pal
staan voor hun wijk.

Hannah Hoekstra kreeg het Gouden Kalf voor de beste actrice.
Zij speelde de hoofdrol in “De Helleveeg”.  Anneke Blok kreeg een
kalf voor de beste vrouwelijke bijrol.

En in Tivoli willen ze dat weten. Aan het begin van de wijk prijkt een
gouden kalf tegen de zijgevel van een flat. Want ze zijn trots op de prijs.
Tenslotte speelden Hoekstra en Blok hun leven en dat is twee keer
bekroond.

helleveeg

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Krakers 12 oktober 2016

Krakers hebben voor enkele tonnen en misschien wil een miljoen
euro schade aangericht in een pand in Eindhoven. Toen ze hoorden
dat ze op last van de rechter het pand uit moesten hebben ze
huisgehouden met als resultaat een slagveld.

Op het forum van nieuwssites ging het volk uiteraard helemaal los.
Werkschuw tuig was nog de minste aantijging. Sommigen stelden
straffen voor als waren in dit land de sharia ingevoerd.

De term werkschuw tuig stamt uit de oorspronkelijke krakerstijd,
zo’n dertig tot veertig jaar geleden. Toen was het langharig
werkschuw tuig, naar de mode van die tijd.

Ik denk dat de mensen die in het Eindhovense pand hebben
huisgehouden  inderdaad in de categorie niet-participerende
Nederlanders vallen en derhalve aangeduid mogen worden
als werkschuw tuig.

Ik zou het fijn vinden als de media die term – of iets dat daar
op lijkt – zouden hanteren. Ik betreur het dat deze alles
verwoestende lieden worden aangeduid als krakers. Maar dat
komt omdat ik altijd veel sympathie heb gehad voor de oorspronkelijke
krakers. Het waren mensen die streden tegen woningnood en
panden bezetten die door speculanten leeg werden gelaten.

Kraker is voor mij nog steeds een geuzennaam. Om  groepen
cokesnuivende losers die inbreken, los gaan in andermans eigendom
en dat  als een slagveld achterlaten, krakers te noemen is een
belediging voor al die mensen die streden tegen woningnood

  1. Harry Perton (reply)

    14 oktober 2016 at 12:35

    Het kraken begon eind jaren 60, begin jaren 70 in dichtgespijkerde pandjes die op de nominatie stonden voor sloop. Inderdaad betrof het toen nog langharigen. Rond 1977/1978 veranderde het modebeeld naar korthartig (punk). Destijds werden de krakers asocialer, gewelddadiger, rücksichtlozer, nihilistischer en nietsontziender, wat culmineerde in de Kroningsdagrellen van 1980. Heb die omslag van nabij meegemaakt, zo kwam begin jaren 80 eens op bezoek in een gekraakte woning boven een winkel waar een enorm schilderij uit de 17e eeuw was voorzien van kraakleuzen en winkelhaken. In die tijd verspeelde het kraakwezen al een hele hoop sympathie.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Torunoglu 11 oktober 2016

De laatste tijd hoor je steeds vaker dat het democratische bestel zoals
wij dat kennen in de revisie moet. Politici zijn vooral bezig met
partijpolitiek en compromissen en komen daardoor nauwelijks meer
toe aan besturen en het bevorderen van uw en mijn welzijn.

Ik las het boek “Als burgemeesters zouden regeren” van Benjamin
Barber. Die constateert dat natiestaten niet meer in staat zijn grote
problemen op te lossen. Burgemeesters van metropolen  over de hele
wereld daarentegen zouden veel beter kunnen samenwerken omdat
zij een gezamenlijk belang hebben, namelijk het goed functioneren van
hun stad. Het boek kent veel voorbeelden van hoe dat in de praktijk al
succesvol gebeurt.

De Vlaming David van Reybrouck trekt momenteel  aandacht met
zijn boek “Tegen verkiezingen”. Hij schrijft ook dat het huidige
democratische bestel problematisch is omdat politici steeds vaker
regeren met de volgende verkiezingen in het achterhoofd.

Ons aller opiniepeiler Maurice de Hond deed vorige week een duit
het zakje met de mededeling dat hij misschien zelf niet meer gaat
stemmen omdat elke partij zoveel inlevert dat je net zo goed op de
tegenpartij had kunnen stemmen.

Als je om je heen kijkt zie je dat politici steeds vaker kleingeestige
lieden zijn die vooral met zichzelf en hun partijtje bezig zijn en geen oog
meer hebben voor het welzijn van de bevolking.

Neem nou het gevalletje Torunoglu in Eindhoven. Hij is wethouder van
Turkse afkomst en wordt in de stad goed gewaardeerd. De politieke partij
Denk wil over twee jaar in Eindhoven meedoen aan de lokale verkiezingen
en heeft nu al de aanval op Torunoglu ingezet.

Dat is allemaal nog voorspelbaar maar Denk krijgt steun van nota bene het
CDA een een lokale ouderenpartij. Die vinden dat Torunoglu moet kiezen
tussen Erdogan en Gülen. Overbodig te zeggen dat die twee partijen
in de oppositie zitten.

Vanda van der Kooi heeft  in het Eindhovens Dagblad een lezenswaardige
analyse  geschreven over de onmogelijke spagaat waarin mensen Torunoglu
willen dwingen. Dat Denk dat doet  snap ik nog wel. Die probeert een wig
te drijven tussen Torunoglu en de Eindhovense Turken in de hoop dat die
mensen over twee jaar Denk stemmen.

Maar waar die lokalos van de het CDA en het OudereAppèl Eindhoven in
hemelsnaam mee bezig zijn is mij een raadsel. Als je oppositie wil bedrijven doe
dat dan op lokale inhoud en ga een gewaardeerd wethouder niet aanvallen op
iets dat gebeurt in het land waar zijn voorouders vandaan komen.

Wij Nederlanders verbazen ons over het feit dat de Amerikaanse
presidentskandidaten elkaar zo persoonlijk aanvallen, maar op kleine schaal gebeurt
dat eigenlijk hier in de stad ook.

Tegen die kleinzielige amateurbestuurders zou ik willen zeggen: ga aan je werk, er
moet verdomme een stad met enorme potentie bestuurd worden.

  1. Wieneke (reply)

    11 oktober 2016 at 09:27

    Zit er dan niemand bij, die eens gewoon jouw laatste zin eens hardop roept in de gemeenteraad? Het lijkt wel of Nederland steeds harder debiliseert en dat gezond verstand en realisme heel vieze woorden zijn geworden.

  2. Harry Perton (reply)

    11 oktober 2016 at 22:40

    Maar ja, met gewoon aan het werk zijn word je als politicus niet opgemerkt in de media en ga je verkiezingen verliezen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Rechtstreex 2 oktober 2016

Kun je twee keer achter elkaar over eten schrijven. Jawel toch?
Dit is geen nieuwsrubriek waar je dan te horen krijgt: dat hebben
we al gedaan. Dit is gewoon een persoonlijke weblog.

Het is wel triest nieuws over eten? Dat kan natuurlijk ook. Geen
zorgen, ik heb geen voedselvergiftiging of allergie opgelopen.
Nee, Rechtstreex stopt er mee. Rechtstreex, zult u zich afvragen.
Dat is nou precies het probleem.

Rechtstreex is een organisatie waar je online etenswaren kunt
bestellen, die vervolgens door de medewerkers bij boeren in de
omgeving worden ingezameld en die je op een bepaald moment
op een bepaald punt in de stad kunt ophalen.

Het is begonnen in Rotterdam en waaierde uit naar Utrecht en
Eindhoven. En laat nou zo’n uitgiftepunt onder in ons
appartementencomplex zitten. Dat was makkelijk.
Maar ze trekken zich nu terug in Rotterdam. Er was in die andere
steden te weinig klandizie. Ik weet niet hoe dat komt,
ik kan me  voorstellen dat de prijs van de artikelen een
struikelblok was. De spullen waren doorgaans duurder dan
biologische artikelen in de supermarkt.

Maar ik vond het initiatief zo leuk. En de gedachte dat je in de
stad woont en toch de boeren in de dorpen ondersteunde, want
stad en platteland zijn hoe dan ook onlosmakelijk met elkaar
verbonden. Zeker in de metropoolregio waar ik woon. En zo voelde ik
die band met de ommelanden van Eindhoven en dat vind ik leuker
dan anonieme biologische producten van de Appie, waar ik nu weer
op terug moet vallen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Expats 7 september 2016

In Eindhoven hoor je vaak dat expats zo belangrijk zijn. Ik heb me wel eens afgevraagd
waarom? Het antwoord las ik vanmorgen in een afscheidsinterview in het Eindhovens
Dagblad met (oud)burgemeester Rob van Gijzel. Hij zegt dat elke kenniswerker uit Taiwan
zorgt voor zes tot twaalf banen. Ze waren vergeten dat duidelijk te communiceren.

Er is wel een puntje waar ik in dit verband aandacht voor wil vragen. Dat is hun fietsgedrag.
Vorig jaar las ik in de plaatselijke krant een leuk verhaal dat de lokale fietshandelaren
de meisjesfietsen niet aangesleept konden krijgen. De kleine Aziatische expats  en studenten
kunnen namelijk niet bij de trappers van de damesfietsen. En inderdaad kom je ze regelmatig
tegen op hun mintgroene en roze fietskes.

Vanmorgen bijvoorbeeld reed er eentje voor me. Slingerend van links naar rechts. Ik kon
ternauwernood voorkomen dat we samen languit in het gras belandden.

Een paar honderd meter verder slingerde een type expatman met een blonde vrouw achter
op de fiets. Ook al slingerend. Hier was duidelijk sprake van fietsles want de mevrouw op de
bagagedrager schreeuwde hem in het Engels instructies toe die hem op koers moesten houden.

Volgens mij zijn er ook veel expats uit landen waar ze links rijden. Het komt nogal eens
voor dat ze naar links gaan als ik bel om er langs te kunnen. En ze rijden regelmatig tegen
het verkeer in. Links, voor mij dus rechts.

Vandaar mijn hartstochtelijk pleidooi: geef al die banenmotors bij aankomst fietsles.
Ze zijn slim genoeg om het in een uurtje onder de knie te hebben.

  1. Laurent (reply)

    8 september 2016 at 18:25

    Zo’n 30 van die expats zijn mijn teamgenoten in elk geval. Ik werd laatst nog bijna door een Spaanse collega overreden met zijn mountainbike 🙂

  2. Irene (reply)

    9 september 2016 at 12:38

    Ja maar dat zou weer niet goed zijn voor de werkgelegenheid van ambulancepersoneel enzo. Je moet zoiets goed doordenken 😉

  3. Laurent (reply)

    13 september 2016 at 19:05

    “In 2007 liet de huidige eigenaar, een internationale zakenman, de villa bijna helemaal slopen. Om het in dezelfde stijl, maar veel groter terug te bouwen”.

    Ik hoef het gelijk al niet meer te zien, wat een domme hufter…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *