Eindhoven 6 november 2017

Iedereen die mij kent weet dat ik verliefd ben op Eindhoven. Dus toen NRC
afgelopen zaterdag het volledige economiekatern vol scheef over het
wirtschaftswonder dat zich in Eindhoven (en Zuidoost-Brabant) heeft
voltrokken, sprong mijn hart op.

Maar ik heb ook mijn bedenkingen. Niet eens over het feit dat de gemeente
Eindhoven tientallen miljoenen te kort heeft op de zorg, terwijl
zorginstellingen die in de stad actief zijn de winsten zien toenemen. Er zijn
andere zaken die mij zorgen baren, zorgen die de lokale politiek overstijgen,
maar die van wezenlijk belang zijn voor de ontwikkeling van de regio. Want
NRC had het weliswaar over Eindhoven, maar het wirtschaftswonder gaat
over een gebied met 21 gemeenten.

Nog niet zo lang geleden verscheen er een rapport waaruit bleek dat die
gemeenten maar moeilijk met elkaar samenwerken. Het zijn vooral eilandjes
met koninkjes die met het oog op de volgende verkiezing vooral navel staren.

Uit de NRC-verhalen bleek ook maar weer eens dat het succes van Eindhoven
en omgeving ook te danken is aan mensen, Thom Aussems bijvoorbeeld. Hij is
de Grote Leider van een plaatselijke woningcorporatie, een a-typische
Brabander, die met flair, brutaliteit, vakmanschap en schijt aan alles  een
motor achter de stadswikkeling was. Aussems is volgend jaar weg, hij gaat
genieten van zijn pensioen.

Ook oud-burgemeester Rob van Gijzel werd genoemd. Eén van zijn
voorgangers, de zeer gewaardeerde Rein Welschen, legde mede de basis voor
het succes. Welschen liep uiteindelijk stuk op het gebrek aan regionale
samenwerking. Na een tussenpaus verscheen Van Gijzel op het toneel. Ook
zo’n no-nonsenseman die het succes van Welschen uitbouwde. Ook hij is weg.

De kar bij Brainport werd getrokken door powervrouw Imke Carsouw. Zij
stapte in augustus van de één op de andere dag op. Velen gissen nog naar de
echte reden.

De ontwikkeling van zo’n gebied als waarin ik leef is afhankelijk van een
aantal factoren. In de eerste plaats economische, daar kun je als bestuurders
niet veel invloed op uitoefenen, die worden toch grotendeel bepaald door
externe factoren. In de tweede plaats is samenwerking tussen gemeenten van
groot belang. Daar schort het aan. In de derde plaats heb je krachtige
dwarsdenkers nodig. Mensen die er voor zorgen dat de rijdende trein veilig
aankomt bij het volgende station. De drie belangrijkste zijn of gaan bijna
tegelijk weg. Daar maak ik me best een beetje zorgen over.

Geen reacties

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zwaaikom 21 september 2017

(Door Ab Klaassens)

Al jaren geleden is het Eindhovens kanaal –  ooit vaarweg tussen Eindhoven
en Helmond – gesloten voor de scheepvaart.   De bootjes die er nog drijven
zijn van een roeivereniging.

Eens per jaar, in  november,  mag een drijvend iets, als schip vermomd,
ouders met kleuters op de kade verlokken tot het oude lied: “Zie ginds komt
de stoomboot….”

Voor dagelijks gebruik is het kanaal de stortplaats voor ‘geleende’  fietsen,
overbodig geworden huisraad en ongewenste nakomelingen van hond of kat.

Het kanaal heeft een zwaaikom. Het voorafgaande in deze tekst is alleen
bedoeld om uit te komen op dat woord:  zwaaikom.

Het is een woord waar ik onmiddellijk van hield toen ik het voor het eerst
hoorde, zonder kennis van de betekenis. Heerlijk om op een terrasje tegen de
ober te zeggen: “Doe mij maar een zwaaikom.”

“Wablief?”

“Ja, met ijs en zo’n parapluitje”.

Een zwaaikom is een verbreding in een kanaal waar schepen kunnen keren.
Bij de zwaaikom in Eindhoven zijn ooit woningen gebouwd voor mensen
wiens gedrag storend was voor de brave burgers in de stadswijken. De huizen
waren van beton en sober ingericht met stalen deuren.

Toen de winter kwam vroegen de bewoners om nieuwe deuren want die er
waren hadden ze als oud ijzer verkocht. Daardoor heeft ‘de zwaaikom’ een
slechte naam gekregen.

Maar ik hou nog steeds van het woord.

1 reactie
  1. maria (reply)

    6 oktober 2017 at 10:59

    Kom, Zwaai!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Coca-Cola 18 september 2017

Ik las een interessant artikel in de NRC vandaag. Aan de hand van ons
consumentengedrag onderzocht Melvin Wevers hoe dat is beïnvloed door het
Amerikaanse consumentengedrag. Wevers’ onderzoek overspant de periode
van 1890 tot 1990. Dat is altijd leuk om te lezen. Wij denken dat Coca-Cola
zo’n typisch Amerikaanse invloed is. Dat is volgens hem niet zo omdat Coca-
Cola zichzelf niet als Amerikaans maar als een wereldmerk presenteert.

Het roken van sigaretten daarentegen is veel meer Amerikaans. „Na de
Tweede Wereldoorlog gingen Amerikaanse sigaretten de markt domineren en
werden synoniem voor dé sigaret. In advertenties stonden zowel nostalgische
beelden met cowboys in een woestijnlandschap als beelden van het moderne
leven in een metropool als New York”, zegt Wevers.

Aan hem wordt ook gevraagd hoe sterk de beïnvloeding nu is. Dat heeft hij
niet onderzocht maar zijn indruk is dat de invloed van de VS op ons
consumptiegedrag nog steeds enorm is. Hij slaat er een slag naar: “Er is een
revival van Amerikaanse ketens die naar Nederland komen, zoals Dunkin’
Donuts en Taco Bell. De eerste vestiging van Taco Bell kwam in Eindhoven.
Niet voor niets daar en niet in de Randstad. Want er is een interessant verschil
tussen de Randstad en de provincie. Barbecue-festijnen met rockabilly-
muziek en line dancing zijn geliefd in de provincie”.

Taco Bell is dus vooral naar mijn stadsie gekomen omdat wij hier ter stede gek
zijn op line dancing. En ik maar denken dat de Taco Bell’s van deze tijd naar
Eindhoven komen omdat wij zo’n internationale stad zijn met high-
techbedrijven die expats uit de hele wereld aantrekken. Omdat wij een stad
zijn waar steeds meer moderne hardwerkende wereldburgers wonen die – net
als in New York – voor de snelle hap gaan omdat ze geen tijd hebben zelf een
maaltijd te bereiken. Dat is dus schijnbaar niet zo. Wij zijn lijn dansende
rockabilly boeren en als we uit gedanst zijn dan willen we een taco. En een
biertje natuurlijk, geen cola want we zijn wel Brabanders natuurlijk.

Hoe zo’n stukje in de krant mijn hele wereldbeeld op z’n kop kan zetten.

Geen reacties

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (448) IVC 23 augustus 2017

(Door Marlies)

Binnenkort gaat het weer van start:  het Internationaal Vocalisten
Concours.  Het IVC is het van 9 – 16 september 2017 en zoals altijd in hartje
Den Bosch.

De finale van het IVC is echter niet in Den Bosch maar in (mijn eigen)
Eindhoven, in het Muziekgebouw Frits Philips! Mooi hoor, dat ze ook eens
naar hier komen. Als ik Den Bosch was had ik ze niet laten gaan, maar je weet
maar nooit wat er achter zulke beslissingen zit…

De grote zaal van het Muziekgebouw heeft in ieder geval een betere akoestiek
dan de grote zaal van het Theater aan de Parade, dus da’s voor de zangers
mooi meegenomen.  Ik spreek uit ervaring trouwens, heb in beide zalen
gezongen. “Akoestiek zit in jezelf”, sprak mijn zangdocent ooit, toen ik klaagde
dat het soms wel erg hard werken was in sommige achterafzaaltjes… Hij had
gelijk en naarmate de tijd vorderde leerde ik mijn techniek beter beheersen en
hem bij te stellen naar de eisen van een zaal.

De philharmonie zuidnederland (ze blijven het zelf zo spellen, dat u niet denkt
dat ik typefouten zit te maken) begeleidt de finale van het IVC, onder leiding
van Kenneth Montgomery, aimabele man en een fijne zangers-dirigent. Hij
ademt mee…

Het IVC heeft zich in de loop der jaren (ze draaien al 60 jaar!)  steeds verder
uitgebreid en ook dit jaar zijn er weer interessante masterclasses, kris-kras
door Den Bosch, van juryleden (goeie cast dit jaar!) en van anderen uit de
praktijk. U kunt daarbij zijn!

Kijk vooral op de website van het IVC!

Ik laad een filmpje hieronder op met een hartstikke leuke promo voor het
IVC van dit jaar.

 

 

 

Geen reacties

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Knoopjes 14 juli 2017

Mijn vrouw vertelde dat ze nergens knoopjes had kunnen vinden voor een
babytruitje dat ze had gebreid voor het kindje dat  binnenkort bij de buren
wordt geboren.

Mijn vrouw had gezocht op de markt en bij Smitje. Nergens hadden ze wat ze
zocht en iedere Eindhovenaar weet dat als Smitje het niet heeft, niemand het
heeft.

Maar mijn oog was bij binnenkomst van de kamer al wel gevallen op een
doosje met vakjes waarin gekleurde dingetjes zaten. “Maar waar heb je die
knoopjes dan wel gekocht?” vroeg ik, wijzend op het doosje.

Dat waren geen knoopjes, dat waren benodigdheden van een visser. Ik keek
eens goed en zag haakjes, loodjes, snoertjes en meer van dat soort spul
waarmee wij in onze kindertijd naar de Waal trokken om voorntjes te vangen.

Ik keek mijn vrouw verwonderd aan. Het doosje zat ik een pakje dat in de
brievenbus lag. Het was verstuurd vanuit China en aan haar gericht. Ze had
het niet besteld, verzekerde ze me. Dat laatste had ze niet hoeven zeggen, want
mijn vrouw houdt niet van vissen, zo goed ken ik haar wel.

De vraag is nu welke van de 1 miljard Chinezen is bezig mijn vrouw binnen
te hengelen en met cadeautjes en met welk doel?

 

1 reactie
  1. Eric Vervoordeldonk (reply)

    14 juli 2017 at 08:50

    Aha, jullie hebben een nieuwe manier van phishing ontdekt 😀

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zorg 12 juli 2017

Er is al een week lang gedoe in Eindhoven over het geld dat de stad uitgeeft
aan zorg. Het Eindhovens Dagblad schrijft er dagelijks artikelen over. Sinds
de financiering van de zorgtaken overgeheveld zijn van het rijk naar de
gemeenten lijkt er iets te gebeuren wat de politiek niet wilde voorzien. De
zorginstellingen maken plotseling enorme winsten.

De krant heeft uitgezocht dat Eindhoven een overeenkomst heeft met 308
zorginstellingen waarvan er 217 uit de regio komen. 308, dat is een getal waar
ik als kind dat is opgegroeid met het groene-, en het witgele kruis, de
schooldokter en één sociale werkplaats voor de kinderen uit het dorp die niet
mee konden komen op school, van schrik.

De krant heeft ook een aantal voorbeelden van zorgverleners die goud geld
verdienen aan hun werk. Een Veldhovens bedrijfje dat psychologische hulp
verleent zag de winst in één jaar stijgen van 206.000 naar 730.000 euro.  Een
bedrijfje in Budel dat aan thuisbegeleiding doet had in 2015 een winst van
1650 euro. Nadat de gemeente de rekeningen betaalde steeg die winst in 2016
naar 140.000 euro. Er zijn zorginstellinkjes waarvan de winst éénderde is van
de omzet.

Ik lees de verhalen elke dag met stijgende verbazing en met waardering voor
de journalisten van de krant, wier inspanningen naar ik mag hopen
uiteindelijk tot enige beweging op het Binnenhof mogen leiden. Vandaag las ik
een verhaal over een zorginstellinkje in Geldrop dat hoogbegaafde autistische
kinderen begeleidt. In 2015 tienduizend euro verlies, in 2016 240.000 euro
winst.

In datzelfde artikel stond nog iets dat mij mijn wenkbrauwen deed fronsen.
Diezelfde Geldropse instelling had eind 2014 95 cliënten, nu 225. Datzelfde
geldt voor al die honderden grote en kleine instellingen die in mijn stad hulp
verlenen. De vraag die mij als inwoner van de stad nu vooral bezig houdt is:
zijn er sinds de overheveling van de financiering zoveel mensen meer van het
pad geraakt dat ze zonder hulp niet meer door het leven kunnen? En kwamen
ze daar zelf achter of werden ze daar door handige zorgzakenmannetjes en
–vrouwtjes op gewezen?

1 reactie
  1. Miranda (reply)

    13 juli 2017 at 08:47

    De gemeente duwt iedereen met een zorgbehoefte richting een zorgverlener waarmee ze zelf een contract hebben afgesloten. Dat zorgt ervoor dat er niet mèèr mensen zorg nodig hebben, maar dat deze zorg daar wordt ingekocht waar de gemeente het wil.
    Onder dit koren van Zin aanbieders bevind zich nog veel kaf. En dat mogen ambtenaren die er geen verstand van hebben scheiden.
    Ik denk dat we de komende jaren nog veel artikelen gaan lezen van fraude door instellingen

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terreurverdachte 16 juni 2017

Ik vond het een curieus verhaal. Een terreurverdachte wordt opgepakt bij het
concert van Guus Meeuwis in Eindhoven. Vrijdagmorgen bereikte ons het
nieuws dat het Openbaar Ministerie de rechter heeft gevraagd hem nog twee
weken langer vast te houden omdat hij wordt verdacht van “het voorbereiden
van een terroristisch misdrijf”.

Twee uur later komt het nieuws dat de rechter vindt dat het OM te weinig
bewijs heeft geleverd om de man langer vast te houden.  Misschien heb ik te
veel House of Cards gekeken maar volgens mij gebeurt er achter de schermen
van alles waar wij als gewone stervelingen alleen maar over kunnen
filosoferen. Laat mij dat eens doen.

Ik geloof dat ik denk dat ik zeker weet (met dank aan Bram en Freek) dat
politie en OM niet gek zijn. Die pakken zo’n man niet zomaar op. Ze hebben
volgens mij meer aanwijzingen dan ze openbaar kunnen maken. Maar dan
begint het probleem. Ons land kent een strenge privacywetgeving op grond
waarvan je stevige bewijzen moet hebben. Om die te kunnen verzamelen is
tijd nodig en die vraag je dan aan de rechter, terwijl je eigenlijk wel weet dat
dat een moeilijke zaak is.

Daarom maak je bekend dat de man verdacht wordt van “het voorbereiden
van een terroristisch misdrijf”. Een ruim begrip waarbij je het woord aanslag niet
gebruikt, want je wilt je hand niet overspelen.

De rechter maakt een andere keuze. Wat bereik je dan als OM? Twee dingen
volgens mij. In de eerste plaats dat de verdachte weet (in ieder geval denkt)
dat hij geen stap meer kan zetten zonder dat hij in de gaten wordt gehouden.
Eén verdachte beweging en hij wordt weer opgepakt. Daarmee bestrijd je in
ieder geval de symptomen maar niet de ziekte zelf.

Maar je bereikt nog iets. Namelijk verontwaardiging van het publiek. Iedereen
vindt dat de politie vrijdag adequaat handelde, niemand snapt dat het OM niet
meer tijd krijgt om de zaak tot de bodem uit te zoeken. Bij dat soort
verontwaardiging passen geen subtiele overwegingen over privacywetten.

Nog twee van dit soort acties en de verontwaardiging is zo groot dat de
politiek zich begint te roeren. De mogelijkheden van politie en OM komen dan
hoog op de agenda. Wat ik zeg: misschien heb ik teveel House of Cards
gekeken.

1 reactie
  1. Gerben (reply)

    17 juni 2017 at 09:30

    Goh wat een analyse. Jouw reactie komt dicht bij die van Theresa May na de aanslag in Londen. Ook zij wilde meer ruimte om mensen op te sluiten bij vermoedens van dreiging.
    Ik ben blij met rechters die vinden dat dit niet kan op basis van gedachten. Het benemen van de vrijheid van iemand is een van de zwaarste stappen die gezet worden.
    Zou de reactie van de politie bij het concert niet zijn uitgelokt door de aanslagen? Hoe reeel zijn de vermoedens geweest?

    Laten we een beetje normaal doen. Terreur is vreselijk, maar ik las dat alleen in de VS er jaarlijks 2600 kinderen overlijden door vuurwapens van volwassenen. Eigenlijk zou je iedere volwassene met een wapen vast moeten zetten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Voorbeeldfunctie 5 april 2017

Ik heb ooit een aanvaring gehad met een stagiaire met Turkse roots. Aan de
koffietafel spraken we over haar ambities als journalist. Ze was ambitieus en
ze had potentie om die ambities waar te maken.

Het ging mis toen ik zei dat ze een voorbeeldfunctie had voor andere
allochtone jongeren die het vak van journalist wilden uitoefenen. Ik bedoelde
het goed, er zijn immers veel te weinig allochtone journalisten.

De stagiaire ontplofte na mijn opmerking. Zij was, zei ze, wie ze was en ze
wilde niet in een hokje geduwd worden en al helemaal niet als voorbeeld
gesteld worden voor al die andere mensen die in hokjes werden geduwd.
Ik diende haar als mens te zien en niet als derde generatie Turkse.

Nou ben ik iemand die een ander als persoon beoordeelt in plaats van als
Nederlander, Amsterdammer, Turk of Marokkaan, maar sinds die dag
ben ik extra alert.

Vanmorgen stond in het Eindhovens Dagblad een interview met de
Eindhovense wethouder Yasin Torunoglu. Ook derde generatie Turk.
In het verhaal legt de verslaggeefster hem voor dat hij een geslaagd man is
en dus een voorbeeldfunctie heeft. In de verhitte debatten over vóór of tegen
Erdogan zou hij volgens de schrijfster rust en kalmte moeten brengen.
Yasin denkt daar anders over. Hij is wethouder voor alle Eindhovenaren,
zegt hij, niet alleen voor de Turken.

Yasin is in de eerste plaats een mens, in de tweede plaats een bestuurder.
Net als onze stagiaire in de eerste plaats mens was en in de tweede plaats
een ambitieuze jonge vrouw met veel potentie. Eigenlijk zou elke journalist
– mijzelf incluis hoor – zich eens moeten afvragen of hij of zij zelf een
voorbeeldfunctie zou kunnen hebben in een mediawereld die steeds meer
in de greep van infotainment komt in plaats van Turken de maat de nemen.

Geen reacties

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (440) ZingNL 22 maart 2017

(Door Marlies)

Hulde voor Hannah Bossers! Ze heeft het initiatief genomen tot ZingNL.
En dan gaat het niet over ‘Nederlands eerst’ noch over ‘Nederlanders eerst’
(let op het subtiele verschil tussen de woorden!). Nee het gaat over het
zingen van liedjes, in het Nederlands, voor… buitenlanders…!!!

In het persbericht dat onder mijn ogen kwam worden ze ‘Eindhovenaren
met een migratieachtergrond’ genoemd… Weer zo’n term, maar alla, ik
moet er ook wel om grinniken.

Wat zingen ze daar dan zoal? ‘Dan denk ik aan Brabant’, ‘Tulpen uit Amsterdam’
‘Klaar voor de start’ (zegt mij niks, maar schijnt door ‘Kindejen voor kindejen’
vaak gezongen te worden), ‘Zon kom op’ en ‘15 miljoen mensen’ (ijzersterke
tekst!).

De schrijver van het berichtje verwondert zich erover dat muziek en samen
zingen mensen in beweging zet en plezier geeft. Dat verwondert mij helemaal
niks. Da’s namelijk één van de functies van muziek en met name van samen
zingen. Niks zo heerlijk; of het nou in een stadion is, bij een huwelijksdienst,
samen rond het kampvuur of bij een koorrepetitie. Of het repertoire
volksliedjes behelst, of een moeilijke cantate, of een protestlied of een
stadionlied: iedereen gaat altijd – de ene keer georganiseerd, de andere keer
wat minder – uit zijn dak.

Eigenlijk zou iedere flinke stad zo’n initiatief uit de grond moeten stampen.
Moet je eens kijken hoe vlug het afgelopen is met die schreeuwers van ‘Eruit!’.
Die gaan namelijk mee-zingen. Inzingen is geen probleem, dat doe je op
ocalen en op skat-teksten, die zijn zo internationaal dat ze er zelfs in China
geen moeite mee hebben.

Geen reacties

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Luchtspiegelingen 17 februari 2017

(Door Ab Klaassens)|

Als ik beroepshalve een flauwe vergadering van een Eindhovense
raadscommissie had bijgewoond kocht ik bij Jims Surinaamse toko, vlak bij
de – oude – studio van Omroep Brabant, meestal een pittig belegd broodje.

Jim, bekend met mijn bezigheden, wilde altijd weten wat ik de moeite van het
doorvertellen waard vond. Ik kon hem op zekere dag vertellen dat de
raadscommissie had ingestemd met de verstrekking van een flinke subsidie
aan een organisatie die het welzijn van in Eindhoven woonachtige Surinamers
zou gaan bevorderen.

“Dat moeten ze niet doen”, riep Jim vertwijfeld. “Weet je…dan gaan ze eerst
feest vieren en daarna gaan ze allemaal neven en nichten een baantje
bezorgen…

En dan is het geld op!

Jims vermoedens gelden helaas ook voor de kringen buiten die van onze
voormalige rijksgenoten. Door het parlement afgedwongen geldstromen die
bedoeld zijn om de onderkant van onze samenleving op te krikken zijn
dikwijls verdampt voor ze hun doel bereiken. Het geld gaat op in een circuit
van betaalde beroepsvergaderaars en rapportschrijvers die het dagloon van
een metselaar graag ontvangen als een uurloon voor zichzelf.  Hun
aanbevelingen verstoffen vervolgens in bureauladen. Als je te duur
gereedschap koopt voor de bouw van je tuinhuisje hou je geen geld over voor
stenen, hout en cement.

Veel van wat zo goed bedoeld is eindigt in een luchtspiegeling.

Geen reacties

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *