(Door Ab Klaassens)

Al jaren geleden is het Eindhovens kanaal –  ooit vaarweg tussen Eindhoven
en Helmond – gesloten voor de scheepvaart.   De bootjes die er nog drijven
zijn van een roeivereniging.

Eens per jaar, in  november,  mag een drijvend iets, als schip vermomd,
ouders met kleuters op de kade verlokken tot het oude lied: “Zie ginds komt
de stoomboot….”

Voor dagelijks gebruik is het kanaal de stortplaats voor ‘geleende’  fietsen,
overbodig geworden huisraad en ongewenste nakomelingen van hond of kat.

Het kanaal heeft een zwaaikom. Het voorafgaande in deze tekst is alleen
bedoeld om uit te komen op dat woord:  zwaaikom.

Het is een woord waar ik onmiddellijk van hield toen ik het voor het eerst
hoorde, zonder kennis van de betekenis. Heerlijk om op een terrasje tegen de
ober te zeggen: “Doe mij maar een zwaaikom.”

“Wablief?”

“Ja, met ijs en zo’n parapluitje”.

Een zwaaikom is een verbreding in een kanaal waar schepen kunnen keren.
Bij de zwaaikom in Eindhoven zijn ooit woningen gebouwd voor mensen
wiens gedrag storend was voor de brave burgers in de stadswijken. De huizen
waren van beton en sober ingericht met stalen deuren.

Toen de winter kwam vroegen de bewoners om nieuwe deuren want die er
waren hadden ze als oud ijzer verkocht. Daardoor heeft ‘de zwaaikom’ een
slechte naam gekregen.

Maar ik hou nog steeds van het woord.

, ,

  1. maria (reply)

    6 oktober 2017 at 10:59

    Kom, Zwaai!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *