De leegloop uit het Brabantse provinciehuis 28 juni 2022

Een paar maanden geleden viel het me op dat opvallend
veel leden van Provinciale Staten in Brabant opstapten. Vandaag
werd dat bevestigd door een artikel in het Eindhovens Dagblad.
Een aantal werd wethouder. Jarenlang heb ik als politiek
verslaggever het wel en wee van die Staten gevolgd.  Sinds
maart ben ik met pensioen. Toen er weer een prominent Statenlid
weg ging wenste ik hem succes en merkte op dat de leegloop
wel erg groot was. Sinds jouw pensionering is er geen houden
meer aan, appte hij terug.

Hij suggereerde geen oorzakelijk verband en ik ben wel de
laatste die dat zou durven. Zoals ik ook één van de laatste journalisten
was die nog tot diep in de nacht de vergaderingen volgde. Ik hield
van het spelletje, tot grote verbazing van mijn toenmalige
collega’s.  Het allermooiste vond ik het componeren van een
begrijpelijk artikel op basis van die enorme stortvloed aan
woorden die soms tien uur achter elkaar over ons journalisten en
een handjevol andere belangstellenden werd uitgestort.

Het waren heel vaak herhalingen. We sloten in het persvak
symbolische weddenschappen af op hoe lang het zou duren voor
de PVV het woord klimaatminaretten zou laten vallen. Voor niet
ingewijden: dat zijn windmolens. Met dat woord konden de
PVV’ers in één keer hun afkeer van twee zaken benoemen. Kort
en bondig, dat dan weer wel.

Hoe vaak hebben we niet in het persvak tegen elkaar gezegd:
“maar daar gaat de provincie helemaal niet over”,  als er weer
een overijverig Statenlid een proefballonnetje op liet. En als wij
het niet zeiden was er wel een Gedeputeerde die het zei.

Het jongste mantra kwam van Gedeputeerde Elies Lemkes.
In 2030 moet elke Brabander er drie gezonde levensjaren bij krijgen.
Uren is er over gedebatteerd, maar het bleef een abstract verhaal.
Vooralsnog wijzen recente onderzoeken erop dat
de stikstof ertoe leidt dat Brabanders een jaar korter leven.

Aan het eind van mijn loopbaan was ik dicht bij de conclusie
dat Provinciale Staten een overbodige politieke laag zijn. Als
het de afgelopen jaren al over politiek ging (vooral over de boeren)
vochten ze elkaar de kiet uit en op een toon die beschamend was.
Het was een zootje met wisselende colleges. Ik begrijp het wel dat
vooral de politici die de afgelopen jaren in positieve zin
opvielen nu allemaal iets anders doen.

  1. Ximaar (reply)

    28 juni 2022 at 14:16

    Leegloop zal toch wel meevallen, of krijgen ze in Brabant geen vervangers?

    Iets heel anders is dat je tegenwoodig de vergaderingen live en/of achteraf kan bekijken. Ik doe dat bij bepaalde commisievergaderingen van de gemeente. Vaak zoek ik zo ook nog achteraf wat na, welke partij of persoon iets zei. Ik vraag me af hoeveel mensen dat doen. Zal eenvoudig gemeten worden, maar ik heb nog nooit iets over de digitale belangstellig gelezen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Als eenzaamheid een naam heeft is het Hermen 22 november 2019

Ik volg vandaag voor Omroep Brabant Provinciale Staten. Niet al mijn verhalen komen
op de website van mijn omroep omdat ze als te weinig concreet worden beoordeeld. Zo’n
beslissing respecteer ik. Politiek is soms niet zo concreet, maar meer beschouwend en daar
zit niet iedereen die zich informeert via een massamedium niet op te wachten.

Onderstaand verhaal blijft dus beperkt tot mijn blog.

 

Als eenzaamheid een gezicht heeft dan was dat vrijdag het gezicht van Hermen Vreugdenhil.
Deze CU/SGP politicus in Provinciale Staten riep Gedeputeerde Staten ter verantwoording omdat,
volgens hem, Brabantse industriële bedrijven werken zonder een natuurbeschermingsvergunning.

Volgens Vreugdenhil stoten ze vieze stoffen uit en is er niemand die dat controleert.
Bovendien zou de provincie industriële bedrijven bevoordelen boven boeren. Na een potje
armdrukken werd de christelijke politicus door vrijwel het hele Brabantse parlement in de hoek gezet.

Namens GS diende gedeputeerde Rik Grashoff (GroenLinks) Vreugdenhil van repliek. Aan het
eind van het door Vreugdenhil aangevraagde interpellatiedebat stond hij met lege handen en
een oproep om op te houden “met uw hardnekkige poging het college van GS in diskrediet te
brengen”, zoals Tom Ludwig (GroenLinks) de menig van een groot aantal Statenleden verwoordde.

Een aantal Statenleden en Grashoff vielen Vreugdenhil aan op zijn Twittergedrag. Grashoff:
“Elke vergunning wordt naar eer en geweten verleend. Je kunt er over discussieren of die
vergunning te ruim zijn. Wat u doet is ons in een kwaadlicht stellen. U twittert dat de uitstoot
van de Amercentrale de laatste jaren veel meer uitstoot, terwijl dat juist minder is. U suggereert
dat wij een onbetrouwbare overheid zijn. Dat werp ik verre van mij. Ik vind dat zelfs laakbaar”.

Vreugdenhil voert al weken strijd. Het begon op Twitter, het landelijke TV-programma
EénVandaag pikte het op en daarna volgden meer media.

Heel kort door de bocht komt het erop neer dat grote bedrijven als de Amercentrale, bierbrouwer
InBEV in Valkenswaard en Verbrandingsoven ATM in Moerdijk hun gang kunnen gaan terwijl
een boer tonnen moet investeren om uitstoot te voorkomen. Aldus de versie van Vreugdenhil.

De christelijke politicus merkte op dat enkele grote industriële bedrijven een vergunning kregen,
een week voordat de Raad van State de PAS-wetgeving in de prullenbak gooide. Vreugdenhil vond
dat verdacht. Dat viel bij Grashoff verkeerd. Hij vond dat een insinuatie die nergens op slaat omdat
niemand kon weten wat die uitspraak zou worden.  “Ik constateer dat het stemvolume van de heer
Vreugdenhil oploopt. Dat gebeurt meestal als hij zijn verhaal kwijt is”, aldus Grashoff.

Daar waar Vreugdenhil suggereerde dat de provincie met twee maten meet, weerlegde Grashoff
voor de andere partijen voldoende dat dat niet zo is. De gedeputeerde gaf toe dat er nog stappen
gemaakt moeten worden als het gaat om vergunningen aan industriële bedrijven. “Daar wordt
keihard aan gewerkt. Hopelijk is vandaag duidelijk dat er in Brabant niet met twee maten wordt gemeten”.

VVD-politica Wilma Dirken steunde Grashoff met haar opmerking dat uit de reportage van
EénVandaag (waarin Hermen Vreugdenhil een prominente rol speelde) bleek dat Brabant
in Nederland vooroploopt als het gaat om vergunningverlening.

In zijn slotwoord beloofde Vreugdenhil zeker terug te komen op de hele kwestie. Dan zal hij
niet meer insinueren, beloofde hij, want dat was nooit zijn bedoeling geweest. Zijn Twittergedrag
zal hij niet aanpassen, verzekerde hij zijn collega-Statenleden.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

De vette grinnik van Johan van den Hout 14 juni 2019

Van alle provinciale Brabantse politici heeft Johan van den Hout mij altijd het meest geïntrigeerd.  Hij was
tot vrijdag gedeputeerde namens de SP. Hij moest weg omdat zijn partij bij de coalitie-onderhandelingen
buiten de boot viel. Dat deed hem pijn, hij had nog wel een tijdje door willen gaan.

Het intrigerende aan de man is dat hij soms zo bot en cynisch was dat ik wel eens het gevoel had dat hij dacht
dat in het Brabantse parlement een Tarantinofilm werd opgenomen, waarin hij de de verteller was. Zijn
gevleugelde uitdrukking aan het adres van de leden van Provinciale Staten was: daar gaat u niet over.

De opmerking viel vrijdag meerdere keren in lovende toespraken aan het adres van Van Hout. Hij werd
gewaardeerd, zoveel werd tijdens zijn afscheid wel duidelijk. Toespraken die hij op een wat slungelige manier
in ontvangst nam. Van den Hout is een man van daden niet van woorden.

Iedereen keek uit naar zijn toespraak. Hij hield zich in. Hij beschouwde vooral het nieuwe bestuursakkoord.
Daar zou hij zo zijn handtekening onder gezet hebben, zei hij. Waarmee hij op een beschaafde manier duidelijk
maakte dat hij en zijn partij niet buitenspel gezet hadden hoeven worden. “Een belangrijke graadmeter om te
weten of je het goed hebt gedaan is als de mensen die na jou komen jouw beleid voortzetten. Als ik naar het
bestuursakkoord kijk, dan denk ik dat ik het goed heb gedaan”, aldus Van den Hout.

Van den Hout was één van de voortrekkers als het gaat om de strenge milieuregels voor de boeren. Dat heeft
zijn populariteit bij de boeren niet vergroot. Toen de boeren met ronkende tractoren voor de deuren van
het provinciehuis daartegen protesteerden, werd in de richting van Van Hout op de man gespeeld.

Het nieuwe bestuursakkoord biedt iets meer soelaas voor sommige boeren, maar de boeren vinden het zelf
een doekje voor het bloeden. “U kunt uw borst natmaken”, waarschuwde hij zijn opvolgers.  Van den Hout:
“U denk dat wij het de afgelopen vier jaar moeilijk hadden nouhhhh . . . .”  Hij vulde de stilte na die opmerking
de meest vette grinnik die ooit in de statenzaal heeft geklonken. Die kwam uit het diepste binnenste
van Van Hout. De nagalm daarvan verdween pas nadat het applaus voor hem over ging in een staande ovatie.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *