Pyjamadag
Ik vind dat jij de laatste tijd beter in balans bent zei iemand deze week tegen
mij. En een collega vond mij de coolste man die hij kende. Dat kwam omdat
hij mij appte terwijl ik in het bos liep. Hij wilde weten of ik er erg van baalde
dat ik geen postcodelot had terwijl er een miljoen was gevallen op het
appartementencomplex waar wij wonen.
Nee, appte ik naar eer en geweten. En: “Net een klapekster gezien. Gelukkiger
word ik niet vandaag”. Dat vond hij tof.
Beter in balans. Zo voel ik dat ook. De verhuizing naar Eindhoven heeft goed
gedaan. Maar belangrijker nog is dat ik korter ben gaan werken. Tweemaal
per maand een weekend van vier dagen brengt een mens in balans.
Mijn vrije tijd breng ik veel door op de hei waar ik van huis uit in tien minuten
naar toe kan lopen. Dat is een ongekende luxe. Daar raakt een mens va
in balans.
Vorige week belde mijn vrouw vanuit Milaan. Hoe het met mij ging. “Ik heb
een pyjamadag gehouden”, zei ik. Ik was verbaasd over mezelf. Een dag
niks doen kwam tot voor kort in mijn vocabulaire niet voor. Ik moest altijd
iets doen maar vaker nog iets lezen. En nu had ik zomaar een hele dag met de
poezen op de bank gelegen en in één ruk de10-delige Netflix-documentaire
“Making a Murderer” gekeken. Ik was de hype net drie dagen voor want nu
staan de media vol over die docu. Ben ik ook eens een keer trendsetter.
Maar belangrijker nog is dat ik voor mezelf een nieuwe trend heb gezet:
de pyjamadag. Gewoon een dag zalig niks doen. Dat ik dat kan is nu al
dé ontdekking van 2016. Daar moet een mens zestig voor worden.
Wieneke
8 januari 2016 at 17:29
*knikt goedkeurend*
Prima, alhoewel die pyama niet hoeft voor mij. Doe in plaats daarvan maar een leuke trui. Dé trui om precies te zijn. 🙂
amber
8 januari 2016 at 22:34
Heerlijk!
Piet
12 januari 2016 at 10:36
het is niet het feit dat je zestig werd en minder bent gaan werken maar simpelweg de raad van je zwager opgevolgd die dit reeds langer deed.
ere wie ere toekomt , nie dan.