Terwijl mijn lief zondag tijdens haar laatste uurtjes in Milaan de
fooienpot die een reisleidster nu eenmaal ten deel valt, aan het
verbrassen was begaf ik mij naar een nieuwjaarsbijeenkomst van
ons appartementencomplex.
Ik was nog niet binnen of één van de buren vroeg: “En, had je ook een lot?”
“Ja”, zei ik. “Maar de 30 miljoen is aan mijn neus voorbij gegaan. Ik
had een tientje, dus per saldo heeft die verleiding van mijn hebzucht
mij twintig euro gekost”.
Een miljoen
Maar dat is Staatsloterij. Mijn buren spraken over de Postcodeloterij.
Daar zijn wij niet onder, zoals we dat op z’n Brabants zeggen. Helaas,
want op onze postcode was een miljoen gevallen.
Gelet op het aantal deelnemers in ons complex is dat ongeveer 45.000
euro per lot. Sommige buren hadden meerdere loten. En in onze
parkeergarage zullen binnenkort enkele nieuwe auto’s staan, want
die hoorden ook nog bij de prijs.
Thuis gekomen zag ik een appje van mijn vrouw. Ze was op het
vliegveld van Milaan. Ze had er een Calvin Klein-horloge
gekocht.
Ben ik dan nu echt de enige die niks heeft? Nee hoor. Mijn vrouw
bracht voor mij uit modestad Milaan een prachtige trui mee. Eind
goed, al goed.
Wieneke
4 januari 2016 at 15:23
Behoort een foto van jou mét die mooie trui tot de mogelijkheden? 😉
Harry Perton
4 januari 2016 at 18:56
Ja Jan, in een van de poses die voor mannelijke modellen usance waren in de breibladen van de jaren vijftig. 🙂
jan
5 januari 2016 at 09:52
Jullie houden die foto tegoed