Brexit voor dummies 10 januari 2019

Het ging op de radio over de Brexit. Dit keer werd een meneer geïnterviewd
die vertelde dat het zou kunnen dat na 30 maart medische hulpmiddelen die
in Groot-Brittannië zijn gecertificeerd voor ons land niet meer beschikbaar zijn.

Dan denk ik: hoezo, gelden die certificaten dan niet meer?  Het antwoord op
die vraag kwam niet direct. Radiopresentatoren zijn getraind om elk probleem
zo aan te vliegen dat u en ik begrijpen wat het voor ons persoonlijk betekent.
Dus kauwden interviewer en geïnterviewde een aantal minuten op de vraag of u
en/of ik na 30 maart nog wel een  pacemaker zouden kunnen krijgen.

Aan het einde van deze poging Brexit voor dummies hoorde ik de meneer zeggen
dat hij het niet wist. Het hangt ervan af , begreep ik, of het een harde- of zachte
Brexit wordt of een “no deal”.

Ondertussen bleef ik met die vraag zitten waarom wij van de één op de andere
dag geen pacemaker meer zouden kunnen krijgen die  door Engelse handen
was gegaan want ik begreep ook dat ze in dat land gecertificeerd kunnen zijn
terwijl ze in Amerika worden geproduceerd.

Het gesprek dat had moeten dienen om de gevolgen van de Brexit voor u en
mij inzichtelijk te maken liep al op z’n eind toen de meneer opeens zei: “En
weet je wat het is, die hulpmiddelen zijn niet plotseling slechter en het is ook niet
zo dat de certificaten niet meer goed zijn; het is die bureaucratie”.

Toen begreep ik het. Vanaf 30 maart moet alles wat uit Engeland komt langs
een ambtenaar. Er moeten bonnetjes voor worden ingevuld en er moeten
stempeltjes op.  Als de presentatrice op dat moment had gezegd: het lijkt op
een echtscheiding waarbij één van de partners uit rancune de bezoekregeling
traineert en aldus de kinderen dupeert, dan denk ik dat de Brexit voor veel
mensen herkenbaar was geworden.

  1. Irene (reply)

    10 januari 2019 at 16:32

    Ok, maar nu snap ik het hoor 🙂

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Onzekerheid 27 juni 2016

Als ik hier iets neer pen dan ben ik meestal geïnspireerd door
dingen die ik mee maak of door dingen die ik lees. Mijn insteek
is altijd een persoonlijke touch aan het verhaal geven.

Na  alle verhalen die ik heb gelezen over Brexit is er ergens in mijn
hoofd een heel klein lampje gaan branden. Heel klein want Brexit
is eigenlijk te groot voor één mensenhoofd.

Vier dagen nadat het Britse volk z’n eigen plan trok kan nog steeds
iedereen die er toe doet z’n mening in de krantenkolommen
kwijt.

Het woord dat ik het meest tegen kom is: onzekerheid. Er is
onzekerheid over de financiële markten; er is onzekerheid over
het lot van de buitenlanders in het – volgens mijn niet meer zo –
Verenigd Koninkrijk; er is onzekerheid over de koers van Europa.
Kortom: alle interessante verhalen ten spijt heeft niemand een
antwoord op de grote vragen na Brexit.

Het doet me  denken aan een echtscheiding. Dat doe je ook niet
zonder lichtvaardig in het diepe te springen. Je moet een
psychologische hobbel nemen om te breken met iemand die je
eeuwige trouw hebt beloofd. Je denkt aan het belang van de kinderen,
de allergrootste worsteling. Hoe reageert je omgeving?

Dan heb je nog de praktische dingen. Hoe moet het met het huis?
CD voor jou, CD voor mij. De onzekerheden stapelen zich op. En pas
na hele lange tijd concludeer je dat alles op z’n pootjes terecht is
gekomen. Je vergeet nooit wat er is geweest, maar de drang om te
overleven dwingt je vooruit te kijken en dan zie je vanzelf nieuwe
perspectieven.

Zo zal het uiteindelijk ook wel gaan met Europa. Voor nu blijft  de
constatering dat we in een turbulente tijd leven. En die zal ons
veel leren.

  1. pjotr (reply)

    28 juni 2016 at 21:56

    Het meest opmerkelijk vind ik, dat er kennelijk geen politiek leiders zijn, die concreet gedacht hebben: “Wat concreet te doen bij Leave, wat te doen bij Main”. Althans daar lees of hoor ik niets over.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *