Energiedirect 22 april 2016

“Je zal maar directeur van Energiedirect.nl zijn, net aangegeven
hebben dat je bedrijf drie jaar lang zes of zeven miljoen euro per
seizoen in PSV stopt en dan de reacties op internet en sociale
media lezen. Een warm welkom werd het gistermiddag online
bepaald niet voor de nieuwe hoofdsponsor van PSV”.

Zo begon een artikel in het Eindhovens Dagblad vanmorgen.
Veel fans vinden het maar niks dat onze helden reclame gaan
maken voor een energiediscounter.

Nou ben ik persoonlijk niet zo onder de indruk van wat mensen
via social media de wereld in slingeren. Ik heb zelden de indruk
dat er over die reacties behoorlijk is nagedacht.

Mij zal het worst zijn wat er op de shirts staat, zolang
het een bedrijf is dat niet in opspraak is of zou kunnen komen.
Voetballers trekken zich meestal weinig aan van bestuurscrises
in hun club laat staan van wat er zich in de normale wereld afspeelt,
maar je moet als fatsoenlijke supporter niet hebben dat de
kranten straks vol staan met verhalen over jouw sponsor die
naast de pot heeft gepist.

In dat verband heb ik even opgezocht hoe het ook al weer zat met
RWE (de moeder van Energiedirect) en de bruinkool waarmee
de centrales van deze energiereus worden gestookt. (Heuhhhhh . . .
bruinkool, hoor ik ze op de social media al denken). Maar het
lijkt er op dat die vervuiling zijn langste tijd heeft gehad en dat
dat geen lijk in de kast meer is.

Energiedirect betaalt flink en dat is belangrijk in de voetbalwereld
die voornamelijk om geld draait.

En wat Philips betreft: dat bedrijf leeft voort in de liedjes op de
tribunes. Ik ben bang dat Energiedirect de liturgiecommissie van
de supportersvereniging niet meteen zal inspireren.

Hoewel, ik heb een idee. We hebben een heel aardig liedje
met de volgende tekst:

Mijn vader die werkt bij Philips, Mijn moeder die werkt op Strijp-S
En samen maken ze daar lampen, Van Philips die branden het best!

Wat zou het mooi zijn als de jongens op oost dat zingen en de rest van
het stadion antwoordt met:

DANKZIJ ENERGIEDIRECT!!!!

 

  1. Ximaar (reply)

    23 april 2016 at 07:44

    Ik heb een hekel aan de huidige energiemarkt, die alleen concurreert op het gebied van welkomcadeautjes. Kortom zoveel mogelijk overstappen loont. Ouderen die hun energieleverancier trouw blijven en overstappen teveel gedoe vinden betalen daar de rekening voor. Daarmee vind ik het geen reclame voor EDSV, want zo zal die club over een tijdje wel gaan heten en een regionale krant lift daar dan weer mooi op mee. 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Jaap van Zweden 28 januari 2016

Dirigent Jaap van Zweden is in het nieuws. Hij wordt op de bok van het New
York Philharmonic gehesen.

Nederland staat op z’n kop als een briljante voetballer voor 30 miljoen van
PSV naar Manchester United gaat, maar de transfer van Van Zweden is voor
cultureel minnend Nederlands vele malen belangrijker.

Vanavond begint er toevallig een zevendelige TV-serie over één van
Nederlands beste muzikale exportproducten die Jaap van Zweden is.

Onwillekeurig denk ik terug aan de tijd dat ik een opleiding PR- en
communicatie deed, begin jaren tachtig. Wij hadden lessen in de praktijk en
zo belandde onze groep in het Concertgebouw in Amsterdam om te horen hoe
een dag van de toenmalige PR-functionaris van het Koninklijk Concertgebouw
Orkest er uit zag.

Wij hadden al snel door dat deze man zijn handen vol had aan Jaap, die toen
nog Japie heette. Japie was in de wereld van Het statige KCO een begaafd
maar tamelijk onconventioneel type.

Zo vertelde de PR-functionaris dat hij eens in een weekend ten huize van Van
Zweden op moest draven om Japie in het gareel te krijgen. Japie vierde
namelijk met vrienden een feestje en had ter verhoging van de feestvreugde
een rimba-band opgetrommeld die de hele buurt wakker hield.

Een andere keer kreeg de communicatiemeneer een hartverzakking toen
Japie, op de vraag van een radiointerviewer hoe zijn dag er uit zag,
antwoordde: ik sta op en ga eerst pissen.

Ondertussen is Japie maestro Jaap van Zweden geworden. Daar mogen we als
Nederland best trots op zijn.

  1. Sante (reply)

    29 januari 2016 at 12:52

    Uit de eerste aflevering van de serie (zeven, ik zeg 7 afleveringen) bleek dat Japie nog verdomde weinig is veranderd.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Eindhoven 31 december 2015

Mijn vrouw vroeg of ik een persoonlijk jaaroverzicht ging maken.
Eigenlijk hou ik niet van jaaroverzichten. Ik kijk ook niet naar
jaaroverzichten. Dit jaar al helemaal niet want het wordt gedomineerd
door vluchtelingen en aanslagen. Die twee hebben het nieuws zo
beheerst dat ik me niet eens kan herinneren of er in 2015 ook
iets leuks is gebeurd.

Wat moet je in een persoonlijk jaaroverzicht schrijven? Er is toch heel
veel gebeurd, probeerde mijn vrouw nog. PSV is kampioen geworden,
zei ik. Toen wist ze al dat ik geen serieuze poging zou doen om mijn
eigen 2015 in chronologische volgorde te zetten.

Er waren twee dingen dit jaar die bepalend zijn voor de rest van ons
leven, alle andere gebeurtenissen zijn van momentopnamen.

Het allerbelangrijkste is dat wij van Den Bosch naar Eindhoven zijn
verhuisd. Tijdens het laatste ritje van de hoofdstad naar de lichtstad
heb ik in de auto keihard “Home” van Dotan opgezet. Moet ik nog
uitleggen hoe blij ik was dat ik terug ging naar Eindhoven? Het klinkt
pathetisch maar ik ben een beetje verliefd op die stad. Of zoals mijn
vrouw het zegt: het is een lelijke stad maar het is wel mijn lelijke stad.

Het op één na belangrijkste is dat ik korter ben gaan werken en meer
tijd heb om te doen wat ik leuk vind. Achteraf gezien had ik dat eerder
moeten doen. Maar dat is achteraf. Ik hou niet van terugkijken.
2016 lonkt en zal net als alle andere jaren hoogtepunten en
dieptepunten kennen. Wat blijft is dat geluk in jezelf zit.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Indianen 11 december 2015

(Door Ab Klaassens)

Ik fietste over de Parklaan naar het stadscentrum en dachttevreden dat mijn
gemeentebestuur een straat heeft vernoemd naar een Koreaanse voetballer
van PSV. Ik weet dat ’t niet waar is maar je kunt ook een tevreden gevoel
hebben bij iets wat je bij mekaar fantaseert.

Park Ji-Sung was een gewaardeerde middenvelder, niet alleen doordat hij een
goeie voetballer was, maar ook een aardige man.

Op die Parklaan dus werd ik staande gehouden door een man van het type
‘veel verleden, weinig toekomst’. Hij verlangde informatieover mijn fiets. Hij
wilde weten of mijn fiets een E-bike was. Dat kon ik ontkennen zonder de
waarheid geweld aan te doen.

Gelukzoekers
Vervolgens vroeg hij mijn mening over ‘al die gelukzoekers’. Ik antwoordde
dat het iedereen vrij staat zijn geluk te zoeken en dat heel veel Europeanen dat
in het verleden hebben gedaan, bijvoorbeeld door naar Amerika te emigreren.

“Maar daar woonden toen ook al mensen” zei de man.

“Die noemden wij ‘wilden’ of ‘indianen’,”zei ik.

“En die riepen misschien ook wel ‘ga maar terug naar je eigen land’ ,” zei de man.

 

  1. Wieneke (reply)

    11 december 2015 at 09:41

    Ja, ze riepen dat natuurlijk wel, maar ze werden daarna gewoon zowat uitgeroeid.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vader 9 december 2015

Als mijn vader nog zou hebben geleefd zou hij vandaag negentig jaar zijn geworden,
maar zijn leven stopte drie jaar geleden.

De laatste jaren van mijn vaders leven waren jaren waarvan mensen wel eens zeggen:
dat gun je niemand. Zijn lichaam had het al veel eerder opgegeven, hoewel ik niet
helemaal weet of zijn geest besloot dat hij genoeg gelopen en gefietst had en dat
hij voortaan gerold moest worden.

Het laatste jaar begaf zijn geest het ook totdat er niks anders meer over was dan
een lichaam dat afwisselend sliep of schreeuwde van angst.

Mijn ouders keerden begin jaren zeventig mijn vaders familie de rug toe. Er was gedoe
geweest waarvan wij kinderen nauwelijks weet hadden. De breuk was rigoureus
en definitief. Pas sinds kort heb ik lijfelijk maar vooral via Facebook weer af en
toe contact. Ik ben op bezoek geweest bij een tante en een oom die ik veertig jaar niet
meer had gezien. Het was gezellig en dat voelde goed.

Twee keer heb ik neven en nichten ontmoet die ik mij slechts als kleine kinderen
herinnerde. Het was boeiend te zien wat iedereen van z’n leven had gemaakt.

Via Facebook heb ik een oom en een tante, bij wie ik als tiener tijdelijk in huis
woonde, beloofd dat ik een keer langs kom. Dat ga ik doen.

Mijn vader heeft niet meer meegemaakt dat de banden lichtelijk hersteld werden
of laat ik zeggen dat familieleden elkaar ontmoetten zonder dat dat tot problemen leidde.

Ik weet niet wat hij daar van gevonden zou hebben. Eigenlijk denk ik dat hij dat ook
niet zou zeggen als ik vandaag te gast zou zijn geweest op zijn verjaardag. Hij vertelde
nooit wat hij dacht. We zouden vandaag alleen maar gepraat hebben over de overwintering
van PSV in de Champions League. En over het feit dat het op zijn verjaardag nog zo warm is.

  1. Wieneke (reply)

    9 december 2015 at 16:38

    Maar misschien had hij het stiekem diep in zijn hart toch wel erg leuk gevonden dat jij de familiebanden weer wat aanhaalt. Dát wist je ook nooit bij die generatie.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zeikerds 26 november 2015

Ze kwamen superlatieven tekort, de beveiligers van de cafés in
Manchester en de bobbies met hun zwartwit geblokte petten.
Nog nooit hadden ze zo’n geweldige sfeer meegemaakt.

Wij, de drieduizend supporters die met PSV waren meegereisd naar de
voetbalhoofdstad van de wereld, waren trots op onszelf. “Maar”, zei één van
de agenten, “ik heb nog nooit zulke zeikerds meegemaakt als jullie”.

Dat kwam zo. Supporters zijn mensen die graag een biertje lusten in de uren
voordat de wedstrijd begint. Speciaal voor de voorpret was er dit keer een
plein vrijgemaakt waar we ons konden vermaken.

Een uurtje of twee voordat de wedstrijd begon opperde iemand plotseling het
idee in één lange mars naar het stadion te gaan. De politie krabde zich
achter de oren. Dat betekende dat de halve stad moest worden afgezet.

Maar relaxed als de Engelse politie is, kwam er toestemming. Een
bewonderenswaardig staaltje crowdcontrol. Want zeg nou zelf, het is
gemakkelijker iedereen tegelijk naar één plek te krijgen dan plukken van
honderden supporters op eigen houtje te laten gaan.

In allerijl werden hier en daar kruispunten afgezet en kon de
tocht beginnen. Drie kwartier lopen met een blaas vol bier is
een hele toer. Elke boom en elk bosje werd besproeid.

Geen agent die daar moeilijk over deed. Ze deden het af met het
grapje dat wij de grootste zeikerds waren van alle supporters
die ze ooit hadden begeleid.

Gekker werd het niet. Geen onvertogen woord, niet het
kleinste opstootje. Iedereen blij. Zo kan het ook.

PSV boekte een uitermate belangrijk gelijkspel in een wedstrijd
waarvan de meesten dachten dat we kansloos waren. Om in
sportcliché-termen te spreken: we vierden na afloop op de tribune
feest alsof we gewonnen hadden.

De supporters waren in het stadion sowieso heer en meester. Met z’n
drieduizenden overstemden we de ruim zeventigduizend
supporters van ManUnited met gemak.

Op weg naar onze hotels vroegen we ons af waarom onze club
wel de sterren van de hemel speelt tegen grote Europese
broers en – met alle respect – zichzelf in de luren laat leggen
door Willem II. Zo gaat dat, want supporters die hun club lief
hebben, hebben altijd wat te zeiken.

  1. Jamal (reply)

    26 november 2015 at 19:33

    Mooi stukkie Jan

  2. M (reply)

    26 november 2015 at 23:47

    Mooi om te lezen

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Straatnamen 20 november 2015

(Door Ab Klaassens)

Recentelijk koesterde Jan de Vries, beheerder van dit parkje
op internet, zich in de warmte van romanfiguren naar wie een
commissie van de gemeente Eindhoven straten in zijn fietsbereik
heeft vernoemd. Dan krijg je dus namen die niemand herkent.

Vroeger was ’t overzichtelijk: de plek waar melk werd
verhandeld werd de Melkmarkt, je had ook de Vismarkt en de
plaats waar alles werd verhandeld was de Grote Markt.

Toen die functie-aanduidingen op waren of niet meer
van toepassing gingen gemeentebesturen pleinen en straten
vernoemen naar verdienstelijke inwoners of mensen uit de
geschiedenisboeken.

Zo kreeg je bij voorbeeld de Louise de Colignystraat in Kampen
waar twee politieagenten op patrouille ’s nachts een dood
paard aantroffen. Omdat ze moeite hadden met de straatnaam
bij het schrijven van hun rapport sleepten ze het kadaver
naar het Singel.

Blind op weg naar Eénoogje
In Eindhoven zijn straten in een nieuw stadsdeel vernoemd naar
sprookjesfiguren. Als ik dat lijstje zie denk ik aan Danny Blind,
coach van het Nederlands elftal. Op weg naar het flatje
van een nieuw PSV-talent wordt hij staande gehouden door
een politieman die hem vraagt naar naam en bestemming.
Blind op weg naar Eénoogje 12? Dat is meer dan de agent
kan verdragen.

De mooiste straatnaam die ik ken kun je vinden in het oude
centrum van Zwolle. Het gaat om een paar meters straat
tussen de zaal waarin lang geleden recht werd gesproken en
de plek op de Grote Markt waar de vonnissen werden voltrokken.
Die paar meters tussen vonnis en galg heette en heet
nog de Korte Ademhalingssteeg.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *