(Door Ab Klaassens)
Ik fietste over de Parklaan naar het stadscentrum en dachttevreden dat mijn
gemeentebestuur een straat heeft vernoemd naar een Koreaanse voetballer
van PSV. Ik weet dat ’t niet waar is maar je kunt ook een tevreden gevoel
hebben bij iets wat je bij mekaar fantaseert.
Park Ji-Sung was een gewaardeerde middenvelder, niet alleen doordat hij een
goeie voetballer was, maar ook een aardige man.
Op die Parklaan dus werd ik staande gehouden door een man van het type
‘veel verleden, weinig toekomst’. Hij verlangde informatieover mijn fiets. Hij
wilde weten of mijn fiets een E-bike was. Dat kon ik ontkennen zonder de
waarheid geweld aan te doen.
Gelukzoekers
Vervolgens vroeg hij mijn mening over ‘al die gelukzoekers’. Ik antwoordde
dat het iedereen vrij staat zijn geluk te zoeken en dat heel veel Europeanen dat
in het verleden hebben gedaan, bijvoorbeeld door naar Amerika te emigreren.
“Maar daar woonden toen ook al mensen” zei de man.
“Die noemden wij ‘wilden’ of ‘indianen’,”zei ik.
“En die riepen misschien ook wel ‘ga maar terug naar je eigen land’ ,” zei de man.
Wieneke
11 december 2015 at 09:41
Ja, ze riepen dat natuurlijk wel, maar ze werden daarna gewoon zowat uitgeroeid.