Hoewel ik al een aantal weken niet meer werk is vandaag mijn
eerste officiële dag als pensionado. Ik heb nog één los eindje,
daarna hou ik erover op. Er is een nieuwe fase in mijn leven
aangebroken en ik ben heel goed in het verbranden van schepen
achter mij. Ik beschouw elke ervaring als een leerschool, maar
uiteindelijk is mijn motto  “moedig voorwaarts”.

Mijn vrouw vindt het opvallend hoe snel ik afstand neem van
mijn werkzaam leven. “Andere mensen zijn meer met jouw
pensioen bezig dan jijzelf,” zei ze deze week.

Eén los eindje dus. Dat zit zo. Toen ik een aantal weken
geleden stopte met werken zeiden veel mensen: eindelijk
tijd om te genieten. Na drie dagen gelukwensen was
pensioen voor mij synoniem met genieten. Pensioen=genieten.

Dat moet ik eens analyseren, dacht ik, want zouden er mensen
zijn die denken dat je als werkend mens niet kunt genieten. En
wat is dan precies genieten?  Ik vond het een lastige, maar net
voor de eerste officiële dag ben ik erachter.

Van nature ben ik niet zo’n uitgesproken genieter.
Zet mij met een glas goede whiskey en een stukje Blue Stilton
op een makkelijke stoel en ik geniet, maar waarschijnlijk zal
niemand dat aan mij zien. Ik kan ook genieten van een mooie
dansvoorstelling, een met bloed, zweet en tranen bevochten
overwinning van mijn voetbalkluppie, van zonen die het goed
gaat, van een nachtegaal, van de verhalen van mijn vrouw die
ze meebrengt van haar Musicoreizen. Dat doe ik wel allemaal
in betrekkelijke stilte.

Ik heb me afgevraagd of dat nu anders is. Nauwelijks. Het einde
van een werkend leven betekent niet meteen verandering van
karakter. Wat ik de afgelopen weken wel heb ontdekt is dat de
rem op mijn uitbundigheid ook werd veroorzaakt door de
voortdurende gedachte dat ik na dat grote genieten de volgende
dag weer op een tevoren contractueel vastgelegde tijd op mijn werk
moest verschijnen alwaar vaak anderen bepaalden wat er gedaan
moest worden.

Dat is er niet meer. Na het grote genieten volgt er nu een dag
waarop ik zelf bepaal wat ik ga doen. Er ligt geen sluier van
verplichtingen meer over geluksmomenten. Of zoals mijn
Japanse buurvrouw een paar weken geleden zei: “Congratulations.
You are free now . . . “.

Ik begrijp nu wat mensen een paar weken geleden bedoelden.

— genieten, pensioen