Zaterdagavond, met een goed humeur dankzij de overwinning van PSV, ben ik
via het NOS-Journaal en Twitter de problemen met de Turkse minister in
Rotterdam gaan volgen. Ik zag Kees van Dam aan het front. Er werd op dat
moment snel overgeschakeld naar Kees en verdomd de ME was twintig meter
opgeschoven. Dan waardeer je als kijker de publieke omroep.
Toen ik een uurtje later naar bed ging was er nog eens tien meter bijgekomen.
Op Twitter was het erger en ik leefde in de veronderstelling zondagmorgen
wakker te worden van het geluid van Turkse straaljagers. Maar ik werd
wakker van een koolmees die zich van geen kwaad bewust was en probeerde
een vrouwtje te verleiden.
Het eerste wat ik deed was uit het raam kijken. Er stond geen Turkse tank op
het kruispunt beneden. Gelukkig maar want dat is de kortste weg naar de
slijterij aan de overkant.
Vanmiddag op het terras in een Kempische uitspanning kon ik ook zonder
problemen een Leffe Blond bestellen. De eerste dit jaar na een stevige
wandeling door een bos waarboven de buizerds op de thermiek hoger en
hoger stegen.
Thuisgekomen las ik dat Turken in hun eigen land oranje sinaasappels
uitpersten uit protest tegen Nederland. Dat vond ik een goeie actie. Dat doe ik
ook elke morgen, niet uit protest, maar omdat ik een glaasje vers
sinaasappelsap bij het ontbijt lekker vind. Sinds ik dat doe heb ik geen
ochtendhumeur meer. Die Turken weten wel hoe ze chagrijn aan moeten
pakken.