Het lijkt er dan toch van te komen. Deo Volente natuurlijk, want de mens
kan wel wikken, maar beschikken is iets anders.

Het ziet er naar uit dat ik het moment ga meemaken dat ik vijftig jaar
onafgebroken werk. Dankzij de regering die deze week besloot dat de
AOW-leeftijd nog eens drie maanden opschuift.

Ik vond het wel een dingetje of ik het nog zou meemaken. Tot afgelopen
maandag lag mijn pensioendatum precies een maand voordat ik
vijftig jaar zou werken. Maar mede dankzij de jongste regeringsmaatregel
ga ik er nu twee maanden overheen.

Nu hoeft er ook niks meer bij te komen, want ik vind het mijlpaal
genoeg. Het is ook een beetje verwarrend allemaal. Toen ik op 1 november
1972 begon met werken was de AOW-leeftijd 65 jaar. Toen kwam de
VUT-regeling om jongeren meer kans op werk te geven. Mijn generatie
diende daartoe te gaan sparen zodat zij op 62-jarige leeftijd kon oprotten.

De VUT-regeling had niet het beoogde effect en dus werd het weer 65.
Omdat naar verwachting van een regeringsbureau mensen langer van hun
AOW zullen profiteren en die dus onbetaalbaar dreigt te worden, werd
de leeftijd voor die uitkering verhoogd naar 67. Nu is daar dus weer drie
maanden bij gekomen.

Met als gevolg dat ik dus een halve eeuw werkzaam leven vol kan maken.
Omdat het geen bedrijfsjubileum is, zal ik geen bloemen of horloges
ontvangen. Dus ik zal het van de spontane reacties moeten hebben.
Laten we afspreken dat ik op 1 november 2022 melding maak van het
heugelijke feit en dat u dan allemaal op mijn Facebookpagina op het
duimpje klikt.

  1. Irene (reply)

    6 november 2016 at 22:17

    Afgesproken, maar dat is dan ook echt wel de uiterste datum.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *