Mia’s is een paar uur op bezoek geweest bij de omroep. Dat mag
opmerkelijk genoemd worden. Ze is de negentig ruim gepasseerd
en haar nog immer scherpe geest huist in een broos lijf. Ze rijdt
tegenwoordig door het leven met een rolstoel die voortgeduwd
wordt door vrienden.
Mia was één van de eerste correspondenten van Omroep Brabant.
Zij was onze oren en ogen in Gemert. De omroep had vroeger in
elk kerkdorp een correspondent. Het waren allemaal mensen die
midden in hun gemeenschap stonden en iedereen kenden en alles
wisten. Het waren opvallend vaak onderwijzers.
Correspondenten kregen een kleine vergoeding voor de door hen
aangeleverde nieuwtjes. Het waren in hun eigen omgeving ook de
ambassadeurs van de omroep. Mede dankzij hun inspanning hadden
wij luistercijfers waar geen enkele omroep in Nederland nu nog
aan kan tippen.
De tijden veranderden. Mijn omroep moest noodgedwongen het
regionale editiestelsel opheffen en één programma voor de
hele provincie gaan maken. Daardoor was er geen ruimte meer
voor het kleinschalige nieuws uit de honderden dorpen die onze
provincie telt. De correspondent verdween langzaam maar zeker
uit beeld.
Mia bleef vanuit De Peel nog lang bellen met nieuwtjes uit Gemert,
waar zij zo’n status had dat de burgemeester haar persoonlijk een
lift gaf naar de gemeenteraad. Uiteindelijk gaf ook Mia het op.
Niet vanwege haar onstuitbare drang om Gemert onder de aandacht
te brengen, maar omdat het fysiek niet meer ging.
Gisteren kwam ze op bezoek, omringd door drie mensen die haar
wensdroom om nog éénmaal bij haar omroep te kunnen kijken,
verwezenlijkten. Het handjevol collega’s dat haar nog kent
deed een bakkie met haar en lunchte met haar.
Ik dacht opeens: je zou bij de voordeur van de omroep een
monument moeten plaatsen voor al die correspondenten, zodat
jongere collega’s die het fenomeen niet gekend hebben, er aan
herinnerd worden dat zij hun boterham verdienen op de fundamenten
die gelegd zijn door al die mensen die avond aan avond in touw
waren voor hun dorp en hun omroep. Ik dacht zelf aan een klein
tweetend vogeltje op een dorpspomp.