(Door Ab Klaassens)

De  werkzaamheden ter versterking van de kust bij Cadzand-bad zijn
gecombineerd met een grootschalige aanpak van het duingebied. Op brede
asfaltstroken jagen nu van snelheid bezeten grijsaards met E-bikes en tieners
met scooters de stilte minnende wandelaar de stuipen op het lijf.

Hij kan vluchten naar één van de vele ‘zeetribunes’ die langs de paden zijn
gebouwd. Het zijn meterslange constructies van tropisch hardhout op
smetteloos wit beton.

Sommige van deze zeetribunes zijn  voorzien van een  breed liggedeelte met
een schuine achterwand als een moderne matras die je met een druk op de
knop in de leesstand kunt plaatsen.  Afvalbakken zijn kunstig in de zit- en
ligelementen gemonteerd, overal staan fietsenrekken  en op korte afstand
staan strandtenten voor een hap, een slok en een plas. De herscheppers
vinden dat je in de natuur niets aan het toeval kunt overlaten.

Het duinzand is bij de herschepping van het oude landschap grondig
omgewoeld, maar inmiddels is nieuwe  aanplant aangeslagen en heeft de
oorspronkelijke flora zich op miraculeuze wijze hersteld.

Langs het asfalt trof ik een wonderschoon meisje dat kleine blauwe bloempje
in een mandje verzamelde. “Heerlijk in de sla”, zei het meisje, “het heet
zeeraket; ik pluk ’t voor de kok van ons hotelrestaurant.”

Ze liet me proeven. Op een paar meter afstand hief een bruine boxer zijn
rechter achterpoot.

— cadzand