Cadzand 16 oktober 2018

(Door Ab Klaassens)

Al vele jaren bezoeken Eef en ik Cadzand, het meest zuidwestelijke dorpje van Nederland, bijna België. We zijn er
geweest in alle jaargetijden, maar het meest in september; eerst in een huisje of appartement betrekkelijk ver van
zee, de laatste jaren in een appartement direct aan de duinen met vrij uitzicht op de Noordzee en de Westerschelde.

We hebben kunnen volgen wat er is gebeurd met een rustig  en wat suffig dorpje nadat Rijkswaterstaat, de gemeente
Sluis, de provincie Zeeland en enkele projectontwikkelaars elkaar hadden gevonden. Het dorpje draagt nu de jas van
Knokke, het schrikbeeld van de kustbebouwing.

Versterking van de kustverdediging (Rijkswaterstaat) gaf projectontwikkelaars  de ruimte voor een jachthaven, in de
praktijk een stalling van poenboten die zelden loskomen van hun sjorring.

Door verbreding van de stranden (Rijkswaterstaat) zijn de duinen getemd tot dijken en de holle duinpaden
vervangen door brede asfaltstroken die roekeloze grijsaards op E-bikes alle ruimte bieden om eerzame wandelaars
naar het leven te staan.

Maar het ergste is de architectuur van de nieuwe bebouwing. Overal waar dat mogelijk is verrijzen
appartementsgebouwen in een Tiroler Hoempa-stijl. Architectonisch getetter van de goedkoopste soort.

Cadzand bad, dat lieve voor ons wat suffige plaatsje, is door een samenzwering van overheid en kapitaal voorgoed
verbouwd tot een treurig makende kermis.

Maar dat is dus goed voor de werkgelegenheid. (2018)

Maar dat was destijds goed voor de werkgelegenheid. (2030)

Maar wat doen we nou met die ouwe rotzooi ( 2040)

  1. Wieneke (reply)

    16 oktober 2018 at 17:05

    Erg is dat als je zoiets van nabij moet meemaken. Je staat er zowat huilend bij. Misschien moeten jullie eens denken over Schoorl? Of Egmond? Uiteraard buiten de schoolvakanties. Wij vinden het daar erg mooi en leuk.

  2. Viviane Smit (reply)

    29 juli 2022 at 10:21

    Beste Ab, klopt het dat bij jullie id duinen verticale schermen in de grond zijn aangebracht langs de fietspaden om de agressieve duindoornwortels (bedoeld om de duinen bijeen te houden; verstuiving tegen te gaan) te temmen? Dat het dus (sarcasme) een probleem is wat de natuur veroorzaakt en niet een probleem van het type wegbedekking? Want hier id duinen (Vlissingen) groeit duindoorn ook volop, maar over de wortels ben ik nooit gestruikeld…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Cadzand 27 september 2016

(Door Ab Klaassens)

De  werkzaamheden ter versterking van de kust bij Cadzand-bad zijn
gecombineerd met een grootschalige aanpak van het duingebied. Op brede
asfaltstroken jagen nu van snelheid bezeten grijsaards met E-bikes en tieners
met scooters de stilte minnende wandelaar de stuipen op het lijf.

Hij kan vluchten naar één van de vele ‘zeetribunes’ die langs de paden zijn
gebouwd. Het zijn meterslange constructies van tropisch hardhout op
smetteloos wit beton.

Sommige van deze zeetribunes zijn  voorzien van een  breed liggedeelte met
een schuine achterwand als een moderne matras die je met een druk op de
knop in de leesstand kunt plaatsen.  Afvalbakken zijn kunstig in de zit- en
ligelementen gemonteerd, overal staan fietsenrekken  en op korte afstand
staan strandtenten voor een hap, een slok en een plas. De herscheppers
vinden dat je in de natuur niets aan het toeval kunt overlaten.

Het duinzand is bij de herschepping van het oude landschap grondig
omgewoeld, maar inmiddels is nieuwe  aanplant aangeslagen en heeft de
oorspronkelijke flora zich op miraculeuze wijze hersteld.

Langs het asfalt trof ik een wonderschoon meisje dat kleine blauwe bloempje
in een mandje verzamelde. “Heerlijk in de sla”, zei het meisje, “het heet
zeeraket; ik pluk ’t voor de kok van ons hotelrestaurant.”

Ze liet me proeven. Op een paar meter afstand hief een bruine boxer zijn
rechter achterpoot.

  1. Carin (reply)

    27 september 2016 at 16:56

    En dan heb je t nog niet eens gehad over de nieuwe jachthaven in aanleg…..ook een herschepping …..van de kust aldaar 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hond 16 september 2016

(Door Ab Klaassens)

Vanuit mijn vakantieadres in Cadzand zie ik waar de Westerschelde verdwijnt
in de Noordzee.

Ik sta meestal vroeg op omdat ik graag zie wat er allemaal gebeurt als het licht
nog brak is.

Elke ochtend verschijnt aan het begin van het duinpad een grote zwarte hond
zonder begeleiding. Hij snuffelt aan elk paaltje en struikje waar collega’s
eerder een boodschap hebben achtergelaten, secuur als een oude
kantoorbediende die de post doorneemt.

Overal zet hij zijn eigen stempel in zuinige druppels, want het pad is lang en
velen zijn hem voor geweest.

Elke ochtend loopt het beest uit mijn beeld bij een bocht  of kuil in het pad.
Overdag als ik door het dorp loop zoek ik naar mijn eenzame strijder. Maar
alle zwarte honden die ik zie hangen sullig in een tuigje.

  1. Wieneke (reply)

    16 september 2016 at 10:07

    Hm, sullig in een tuigje. Lola heeft ook altijd een tuigje om en is om de donder niet sullig. Het getuigt in ieder geval van de netheid van de hondenbezitters dat ze hun honden niet los laten lopen. Het mág niet eens in de bebouwde kom. AVP, weet u wel.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *