Sesamstraat
Zendercoördinatoren van de NPO in Hilversum hebben het ook niet
makkelijk. Ze moeten op televisie zo programmeren dat de kijkcijfers
’s morgens bij de koffie geen reden zijn voor programmamakers de
koppies te laten hangen.
Dat is een hele klus, want het aantal concurrerende TV-zenders is enorm.
Niet alleen via de kabel, ook via internet. Je kunt tegenwoordig naar
programma’s kijken waar en wanneer je maar wilt.
Zendercoördinatoren wringen zich in allerlei bochten om mensen
te trekken. Ze ruilen bijvoorbeeld Sesamstraat in voor een
bejaardenprogramma. Zelden heb ik zoveel ophef in de media meegemaakt
als bij die mededeling. Ons halve kabinet bemoeide zich er tegenaan.
Vervolgens probeerde iedereen een verklaring te vinden voor deze
stormachtige morele verontwaardiging. Nostalgie was in dit verband
een veel gehoord woord. Dat is mij te simpel.
Aanklacht tegen individualisering
Het schijnt dat vooral grootouders zich opwinden. Waarom die opwinding
van ouderen? Ik denk dat het komt omdat Sesamstraat het laatst
overgebleven programma is dat jong en oud tot elkaar brengt.
Zo rond een uur of half zes kunnen opa en oma, net voordat pappa of
mamma de kroost komt ophalen, even samen met de kleinkinderen
praten over taal, rekenen en alle zielenroerselen die Tommie en Pino
aansnijden.
Dat verdwijnt straks dankzij al die kinderen die in hun eentje op de
iPad naar Sesamstraat kijken. Volgens mij zit ‘m daar de kneep van de
verontwaardiging. Die is een aanklacht tegen de individualisering.
En de zendercoördinatoren? Die gaan met de tijdgeest mee, en die wordt
bepaald door hun publiek.
ab klaassens
9 november 2015 at 20:36
Als ik het goed begrijp verdwijnt een programma dat opa en oma graag samen met
hun kleinkinderen bekijken om plaats te maken voor een programma voor oma’s en opa’s.
Het is een wonderlijke wereld, daar in Hilversum.
Als ik nog kleuter was zou ik me daar toch wel even aan ergeren.