(Door Ab Klaassens)

Ik zat op de passagiersstoel  van het autootje dat mijn bestuurster met honderd kilometer
per uur over een tweestrooks (= éénbaans) weg in Zeeuws Vlaanderen stuurde. De afstand
tussen ons autootje en die van het tegemoetkomend verkeer schatte ik op een halve meter.

Ik dacht aan Willem Tell, de Zwitserse kruisboogschutter die vele mensenlevens geleden
een regionale potentaat beledigde en voor straf een appel van het hoofd van zijn zoontje
moest schieten.

Willem schoot de appel aan flarden. Als Willem dat kunstje drie keer herhaalt zou ik dan
bij een volgende poging de plaats van het zoontje durven innemen? Ik denk van niet.

Maar ik zit dus nog steeds in dat autootje dat met 100 km/u over een provinciale weg in
Zeeuws Vlaanderen scheurt terwijl volslagen onbekenden ook met 100 km/u recht op me
afstormen. Met – mogelijk – een plotselinge niesbui, een hinderlijke wesp, een jankend kind,
een uit het reismandje ontsnapte poes . . . .

Het was wel overzichtelijk toen, in de tijd van Willem Tell.