(Door Marlies)

I Capuleti e I Montecchi – Otello – West Side Story – Macbeth – Sly. Als u dat
rijtje ziet, naar welke opera zou u gaan? Maakt u zich niet druk: het is een
retorische vraag, ik verwacht geen antwoord. Ik zal u mijn antwoord geven:
naar alle vijf.

Na twee van die zware jongens tijdens onze week in Budapest leek de avond
West Side Story een welkome afwisseling. Niet dat die opera níet slecht
afloopt, maar de tempo’s zijn wat opzwepender en er gebeurt veel op het
toneel en de toon is wat lichter…

Nou, dat werd een beetje een teleurstelling. Een overvraagd ballet (nergens
had het ballet de peper die West Side Story zo hard nodig heeft… en zo
uitbundig biedt), zangers die de partijen overschat hebben, niet gewend waren
dit repertoire te zingen en naar de ritmes – bij Bernstein tamelijk complex –
maar een gooi deden.

Zo waren de solo’s van Tony gewoon veel te snel, omdat hij probeerde te
compenseren dat hij het ritme van ‘Something’s coming’ niet aankon (net zo
min als Carreras destijds in de prachtige documentaire) en hij het bij ‘Maria’
niet haalde met zijn ademtechniek.

‘Mambo’ en ‘America’ waren ook te snel, met ietskes tempo terugnemen krijgt
deze muziek namelijk veel meer swing dan met het gehaast dat hier gebeurde.

De verbindende teksten in het Hongaars (ja, u leest het goed! tenslotte waren
we in Budapest), zonder boventiteling hielp ook al niet, hoe goed we het
verhaal ook kenden.

De muziekteksten waren in het Engels, nou ja… Engels, het Engels dat de
Hongaren, met nou eenmaal anders ingerichte oren, Engels in de oren klonk.
Het Hongaars behoort tot de Finoegrische talen (ik heb het opgezocht!). Dat
ligt mijlenver van het Engels af en dan krijg je al gauw uitspraken waarbij je je
als West-Europeaan afvraagt waar ze dát nou vandaan hebben gehaald.

Kortom: het was niet echt goed; het orkest was eigenlijk nog het beste en ik
neem mijn petje af voor de dirigent die alles bij elkaar wist te houden.

Een Amerikaan liep achter mij bij het verlaten van de zaal voor de pauze. Ik
zei hem: “This must be a weird experience for you…” “It’s one of the worst
things I’ve ever had to sit through in my life…” zei hij snibbig.

Ik realiseerde me ineens hoe verschrikkelijk Amerikááns West Side Story
eigenlijk is. Ik heb hem na de pauze niet meer terug gezien…

Daarom: voor alle gasten van Musico die mee waren, voor die éne Amerikaan
en voor iedereen eigenlijk, die een liefhebber is van de film nog één keer een
uitvoering van ‘America’ waar de vonken wél vanaf vliegen.

https://youtube.com/watch?v=YhSKk-cvblc%26qut