Verloederde vakantieparken? Vertel mij wat . . .
Deze week vertelde iemand mij dat hij knipselkranten had doorgebladerd. Een verzameling artikelen die 25 jaar
geleden waren geschreven. Er werd toen geschreven dat Nuenen bij Eindhoven gevoegd zou moeten worden.
Vandaag praten Provinciale Staten van Brabant over die fusie. Niks nieuws onder de zon.
In de knipsels, vertelde mijn gesprekspartner, vond hij ook een stuk over de aanpak van mestoverschot in Brabant.
Een kwart eeuw later nog steeds een actueel onderwerp. Nog steeds niks nieuws onder de zon.
Deze week verscheen er een rapport waarin staat dat één op de drie vakantieparken in Brabant dreigt te veranderen
in een broeinest van criminelen.
Toen ik halverwege de jaren zeventig in de journalistiek ging, werkte ik op de Veluwe. Het grote verhaal van die tijd
was dat de vakantieparken in dat gebied dreigden te verloederen . . . . .
Een groot deel van die parken werd toen al – tegen alle regels in – permanent bewoond. Dat was zo’n hardnekkig
probleem dat de overheid weg keek of gedoogde. Typisch Nederlands.
Vakantieparken zijn altijd vrijplaatsen geweest. Weggestopt in de bossen, achter een slagboom, kun je dingen doen
die niet direct in het oog lopen. En er zijn nogal wat vakantieparken in Nederland. Er was namelijk een tijd dat de
hardwerkende mens graag een weekje in een huisje in de bossen vertoefde om bij te tanken. We konden toen nog
niet voor twee tientjes naar de Spaanse kust vliegen.
De eisen van de toerist gingen steeds verder, we wilden geen vakantieparken maar leisure centra waar we van de
vroege ochtend tot de late avond worden vermaakt. Vakantieparken die niet meegroeiden kwamen in de problemen
en verdienen nu hun geld met de huisvesting van arbeidsmigranten en asielzoekers.
De verloedering van de vakantieparken kun je alleen maar aanpakken met sloop anders blijft het een constante in
het nieuws. Probleem is nu, veertig jaar later, waar laat je al die asielzoekers en arbeidsmigranten waarvoor geen
alternatief is? Kortom: het probleem zal altijd blijven bestaan, de oplossing wordt steeds moeilijker.
Villasappho
27 oktober 2018 at 06:40
Speelt dat allemaal al zo lang? Voor asielzoekers moeten de regels aangepast worden. Daar moeten grote kampen voor komen met alle voorzieningen en duidelijkheid over terugkeer. Arbeiders dat is anders hier werken maar geen recht op welke subsidie op uitkering dan ook. Als je kijkt naar de kosten van zo’n huisje in het bos dan verbaas je je toch niet dat die parken failliet gaan?
Wieneke
28 oktober 2018 at 17:07
Dat heb ik heel vaak bij nieuwsberichten. Een soort déjà vu kun je het noemen. Sommige zaken worden dus gewoonweg nooit opgelost. Of men wil niet of men kan niet of men vindt het zo wel prima. Ik geloof eigenlijk meer het laatste 😉