Pensioen is moeilijk. De meeste oudere mensen weten niet hoeveel pensioen
zij later krijgen. Voor jongeren is het helemaal een financiële abstractie als
ze al voldoende verdienen om pensioen op te kunnen bouwen.

Zelfs politici komen er niet altijd uit. Dan goochelen ze met getallen en woorden
als waardevast en rekenrente, getallen en woorden die door opponenten
worden bestreden of zelfs weerlegd.

Hoe moet dan de vrolijke niet-westerse jongen aan de kassa van mijn
supermarkt het begrijpen. Hij scande al zingend de artikelen van de mevrouw
voor mij. “U neemt gezellig een bloemetje mee”,  zei hij tegen de dame terwijl
hij een struikje basilicum over de glazen plaat trok.

Aan mijn boodschappen leidde hij af dat wij poesjes hebben. Vond hij reuze
gezellig. Voor ons, zelf was hij geen liefhebber.

Ik vroeg hem waarom zijn vingers in het verband zaten, leek me onhandig met
zijn werk.  “Gebroken”,  zei hij. Ik toonde medeleven.

“Ik moet eigenlijk in de ziektewet”,  zei de jongen, “Maar dat kan niet”.

Ik vroeg hem waarom dat niet kon. “Dan krijg ik geen pensioen”, antwoordde hij.

Gelukkig had hij wel een goed humeur. Met een welgemeend “eet smakelijk”
stuurde hij mij de ingewikkelde wereld in.