Ravotten
Wat een mediale opwinding deze week over het nieuwste filmpje van de ideële
organisatie SIRE. Het kwam er op neer dat jongens weer jongens moeten
kunnen zijn en lekker moeten kunnen ravotten. Schijnbaar zijn jongens het
contact met de natuur kwijtgeraakt. Dat was in onze tijd wel anders. Wij
speelden doktertje zonder dat dat in de krant kwam.
Eén van de zinnen naar aanleiding van het filmpje die mij het meest is
bijgebleven is deze: jongens moeten weer met een scheur in de broek thuis
kunnen komen. Ik vroeg me af waar dat ‘weer’ op sloeg. Ik ben opgegroeid in
een tijd dat er een nieuwe wind waaide die de geur van wierook verdreef en
die de geur van wiet aanvoerde. Ondanks deze wolk van vrijheid was het toen
ook al niet de bedoeling om met een scheur in je broek thuis te komen. Dan
kreeg je van moeder een draai om de oren en moest je voor straf vroeg naar
bed. In die tijd waren er nog geen Primarks waar je voor een habbekrats een
nieuwe broek kocht. De kindertjes in de arme landen leden alleen nog maar
ondraaglijke honger, ze werkten nog niet in verstikkende fabrieken.
We ravotten wel de hele dag, maar probeerden onze kleding heel te houden.
Ravotten betekende dat we altijd onder de schrammen en de blauwe plekken
zaten. Pleisters werden in die tijd per vierkante meter ingeslagen en in het
medicijnkastje stond altijd een halve liter jodium.
In de huidige tijd zou zo’n geschonden jongenslichaam bij een goedgetrainde
onderwijzer onmiddellijk alle alarmbellen doen afgaan. Een half jaar na het
uitspreken van de eerste vermoedens door de onderwijzer zou er een strenge
dame van de kinderbescherming op de stoep staan van het gezin van de
jongen met de schrammen en de bulten. Moeder zou moeten bewijzen dat niet
zij verantwoordelijk was.
Uiteraard zouden ook de wijkagent en een kinderpsycholoog in stelling
worden gebracht. Puur uit voorzorg zou er iemand van schuldhulpverlening
naar het gezin worden gestuurd en helemaal uit zichzelf zou er een
medewerker van de verslavingszorg ter plekke gaan, want je weet nooit of er
aan zo’n geval subsidie is te verdienen.
Nee, het is maar beter dat jongens niet ravotten.
Wieneke
29 juli 2017 at 09:31
Ach ja, het is komkommertijd, he?
Jongens halen hier in ieder geval hun schouders over op, ze ravotten wel gewoon door op de gameboy. Veel spannender allemaal.
Eef Klaassens-Postema
31 juli 2017 at 21:25
Wat jammer toch. Al dat gedoe. Het zou wel hel fijn zijn als we wat minder voorzichtig zouden zijn. Overal rubberen tegels want vallen is ‘au’, nou en? Geef kinderen de vrijheid te vallen en op te staan. Zie niet overal gevaar. Laat kinderen ervaren hoe de omgeving in elkaar zit en laat ze zelf ontdekken dat het soms handig om ‘gevaarlijke’ dingen niet te doen. En dat is niet alleen van belang voor jongetjes. Ik klom (heel lang gelden) ook in bomen en wist soms niet hoe ik er weer uit kon komen. En dat was leuk. En ik heb het overleefd. Ik ben 81.