Er is gedoe over het gebruik van privé-emailadressen door
Hugo de Jonge en Jaap van Dissel. Het gebruik van een
privé adres voor het sturen van vertrouwelijke stukken
lijkt mij niet verstandig als er een beveiligd alternatief is. Als . . . . 

Want ik begrijp wel dat mensen een privé adres gebruiken.
De afgelopen jaren had ik vijf emailboxen. Een privebox,
eentje bij mijn werkgever, eentje bij de organisatie waar ik
gedetacheerd was alsmede een algemene redactiemail van
die organisatie en eentje van de vogelclub waarvan ik
coördinator ben.

Het is een heel gedoe om zoveel mailboxen bij te houden.
Daar kwam nog bij dat de drie zakelijke boxen allemaal
Outlook Office 365 waren. Dat vind ik een ramp. Die van
mijn werkgever had een bug waardoor die alleen in het
Engels te gebruiken was. Nou heb ik niet zoveel problemen
met die taal, maar gebruiksvriendelijk vind ik het niet. De
helpdesk kon het niet oplossen vertelde een collega van
die afdeling me.

Voor die van de vogelwerkgroep heb ik geprobeerd groepen
aan te maken. Crisis alom. Ik vind het een vreselijk systeem.
Maar ja, beheerders van organisaties willen vaak uniformiteit
en omdat niemand anders dan zij er verstand van hebben
zijn het vaak halfgoden.

Met mijn persoonlijke mailbox van de organisatie waar ik
was gedetacheerd ben ik snel opgehouden. Daar kwam elke
dag zo’n eindeloze stroom berichten binnen dat ik het voort
durende heen en weer geschakel al snel zat was.

Het gevolg was dat ik het meeste deed via mijn eigen mailbox.
Maar goed, ik verstuurde niet zulke vertrouwelijke stukken.
Maar dan nog vraag ik me af of het gebruik van privé-email
zo erg is dat het journaille daar dagen lang een nummer van
meen te te moeten maken. Ik bedoel: met een beetje inspanning
zijn zelfs de appjes van een minister op te vragen.