Wat zegt het verhaal van Nikkie over mijn vak? 18 januari 2020

Terug van vakantie las ik dat één van de belangrijkste nieuwsfeiten van afgelopen week de
coming out van Nikkie Tutorials was. Ik ben niet op haar YouTubekanaal geabonneerd.
Ik ken haar alleen uit wat ik er soms over lees.

En ik lees er soms iets over omdat Iemand die er in slaagt met filmpjes over make-up een
miljoenenpubliek te veroveren mijn onvoorwaardelijke respect heeft. Ik heb haar
coming-outfilmpje bekeken en ik was oprecht geraakt door haar verhaal.

Wat ik beroepsmatig boeiend vond was dat zij alle talkshows het nakijken gaf. Die had ze
met 30 miljoen views ook helemaal niet meer nodig. Nu kon ze net zo lang als ze zelf wilde
en zonder hinderlijk te worden onderbroken haar eigen verhaal op haar eigen manier doen
en bovendien meer mensen bereiken dan alle talkshow samen in een heel jaar.

Een grappig uitvloeisel van dit uitermate slimme besluit was dat de serieuze media de volgende
dag extra stof tot schrijven hadden, namelijk hoe Nikkie de talkshows het nakijken gaf.
Typisch Nederlands. Vroeger schreven die media over geruchtmakende uitspraken die
talkshowgasten deden, nu gaat het vooral over de programma’s zelf en hun kijkcijfers.

Wat mij in het hele verhaal van Nikkie niet loslaat is de vraag hoe het kan dat haar transformatie
nu pas naar buiten komt. Natuurlijk, ze werd gechanteerd en ze koos er voor het heft in eigen
hand te nemen. Maar los daarvan. Ze is als jongen geboren en ze heeft in ieder geval de eerste
jaren van haar leven als jongen geleefd.

Er zijn dus familieleden die, toen Nikkie eenmaal wereldberoemd was, ergens een keer op een
feestje gezegd moeten hebben: die heb ik nog als neefje gekend. Of buren die terloops opmerken
dat ze haar nog als buurjongetje hebben gekend.

Er moeten onderwijzers zijn die in een onbewaakt ogenblik hebben gezegd: toen ze bij mij in de
klas zat was het nog een jongetje. Al was het maar omdat het de menselijke aard is te laten weten
dat jij een geheimpje hebt. Dat de ontvanger natuurlijk nooit mag doorvertellen.

Uiteindelijk moet er een grote groep mensen zijn geweest die het leven van Nikkie kende en
dan is het wachten op het moment dat een journalist via de buurvrouw van een aangetrouwde
tante iets opvangt en gaat wroeten.

Schijnbaar is dat allemaal niet gebeurd. Jarenlang heeft ‘het geheim’ van Nikkie nooit de
buitenwereld bereikt. Dat vind ik anno 2020 nog het meest intrigerende aan dit verhaal. Misschien
is dat voor haar het meest waardevolle. Dat iedereen – behalve die mafkees die haar chanteerde –
die haar van vroeger en nu kent weet dat Nikkie Nikkie is en er geen enkele aanleiding in zag
daar ook maar iets in te zien dat al smiespelend verder verteld moest worden.

Het kan zijn dat ik er voetstoots van uitga dat alles uitlekt en een verhaal als dat van Nikkie
nieuwswaarde heeft omdat ik toevallig journalist ben, maar dat dat voor directbetrokkenen de
normaalste zaak van de wereld is. Wat zegt dat eigenlijk over mijn vak?

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *