Occupied 30 januari 2017

Ik heb afgelopen weken een  intrigerende serie gezien op Netflix  Het is de
Noorse serie Occupied. Kort: Noorwegen besluit te stoppen met het gebruik
van fossiele brandstoffen en dus ook om olie te exporteren. Met gedoogsteun
van de EU bezetten Russische militairen de Noorse olieplatforms. De Russen
nemen stukje bij beetje en heel subtiel de macht in het land over zonder dat je
daar aanvankelijk op straat iets van merkt. Mensen worden ongemerkt het
Russische kamp in gezogen.

De serie doet mij sterk denken aan het  boek Onderworpen van de Franse
schrijver Michel Houellebecq. In dat boek sluipt de islam het Franse systeem
binnen om dat vervolgens over te nemen.

Het knappe van het boek en de serie is dat je weet dat het fictie is, maar dat je
voortdurend het gevoel hebt dat het in werkelijkheid zo zou kunnen gaan.
Noorwegen wordt uiteindelijk door alle bondgenoten in de steek gelaten.
Enerzijds om de toestroom van olie te waarborgen anderzijds om een groot
mondiaal conflict te voorkomen. Je kunt gerust zeggen dat Noorwegen
opgeofferd wordt.

Ik ben geen doomdenker, meer iemand die gelooft in het goede van de mens
en die er op vertrouwt dat wereldleiders met de handen van de nucleaire
knoppen blijven. Dat denk ik nog steeds, maar als ik zie hoe de Amerikaanse
president Trump afgelopen weekend chaos veroorzaakte met zijn decreet om
buitenlanders te weren, is mijn vertrouwen weg. Die man is tot de meest
ondoordachte dingen in staat en zijn beslissingen zouden zomaar reacties van
andere grootmachten kunnen oproepen die fataal zijn voor de rest van de
wereld.

Dat hoeft niet per se grof geweld te zijn. Sterker nog, ik denk dat de Russen
inderdaad zo subtiel opereren als in Occupied, net zo goed als de CIA probeert
op slinkse wijze greep te krijgen op regeringen die in de ogen van de
Amerikanen niet deugen.

Het zijn veel ingewikkelder tijden dan de Koude Oorlog uit mijn jeugd. Toen
was helder wie goed was en wie  slecht. Dat is niet langer zo. In Europa zitten
we nu tussen twee vuren.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

The Get Down 31 augustus 2016

Het kwam eigenlijk door programmamaker Merlijn Passier. Hij trok
mij over de streep om de nieuwe Netflix-serie The Get Down te gaan
kijken. En nu ben ik lyrisch.

Ik kijk veel series. De meeste samen met Marlies, maar soms scheiden
onze wegen omdat we niet altijd dezelfde smaak hebben. Op het
werk gaat het nogal eens over die series. Welke heb jij gezien? Heb
je nog goeie tips?

Of het gaat over all-time favorieten. Breaking Bad scoort hoog. Voor
mij staat Fargo op nummer één. Dat is zo sfeervol gemaakt met prachtige
verstilde beelden van sneeuwlandschappen.

Mooie beelden zijn voor mij minstens zo belangrijk als het verhaal.
Toen Netflix The Get Down aanprees – het schijnt de duurste serie
te zijn die ze ooit gemaakt hebben – was ik niet meteen enthousiast.

Het verhaaltje vond ik  dun. Jongeren proberen via muziek
te ontkomen aan hun kansloze bestaan in The Bronx, jaren zeventig.
De trailer vond ik ook niet overtuigend.

Tot Merlijn dus zei dat de serie een kans verdient. Zijn status als
programmamaker is voldoende om het advies op te volgen. Dat was
maar goed ook. De serie is van een grote visuele schoonheid. De
wereld waarin het verhaal zich afspeelt (DJ’s, rappers, graffiti) is
niet de mijne, maar het is wel meer dan boeiend om er op deze
manier kennis van te nemen.

Wat ik ook belangrijk vind is dat de serie, ondanks de keiharde
wereld waarin hij zich afspeelt, niet gewelddadig is om de
gewelddadigheid. Het is bij vlagen te lief, maar dat vind ik wel
prettig op z’n tijd. En ik vind het ook niet verkeerd af en toe vol te
schieten omdat de serie ontroerend is.

De veerkracht van de jongeren in hun ogenschijnlijk uitzichtloze wereld
vond ik  inspirerend. Ik zou zeggen: neem mijn advies net zo serieus als
ik dat van Merlijn: ga die serie kijken.

https://youtu.be/usv442G6H8A

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Netflix 2 mei 2016

Begin jaren tachtig werd ik – als journalist – gestalkt door
een man. Ik heb het verhaal vast als eens verteld. Hij kwam
de redactie op lopen en beweerde dat hij technicus was
bij de TV. In Hilversum. Hij was er uit getrapt omdat hij niet
wilde meewerken aan een project.

Hij moest met het TV-signaal een extra signaal meesturen
dat mensen thuis zou beïnvloeden. Mensen zouden dan
dingen gaan doen die de verzenders bedachten. Slechte
dingen.

Ik vond de man tamelijk gestoord en noemde hem in
gedachten Roodbaard vanwege dat zichtbare uiterlijke
kenmerk van hem.

Ik scheepte hem af met de opmerking dat hij schriftelijk
bewijs moest overleggen. De weken daarna kwam hij steeds
terug met zijn verhaal, maar zonder het gevraagde bewijs.

Op een dag kwam hij triomfantelijk binnen met een pak
papier.  Het bleken vellen vol autokentekens van bezoekers
aan een CDA-congres. Het bewijs van een samenzwering.
Ik heb hem onvriendelijk gevraagd mij met rust te laten.
Daarna heb ik hem nooit meer gezien.

Welke idioot bedenkt nu dat door de ether iemand jou
in je veilige huiskamer kan bereiken.

De jaren daarna dacht ik af en toe aan Roodbaard als ik
reclamespotjes zag. Signalen die mensen aanzetten tot
soms slechte dingen.

Afgelopen weekend popte Roodbaard weer op in mijn hoofd.
Ons Netflix vloog er uit.

Ik deed alles wat ik in mijn leven van heldeskmedewerkers
heb geleerd. Apparaten uit. Stroom er af. Opnieuw inloggen.
Tevergeefs. Ik belde de helpdesk van Netflix en ik werd
geholpen door een uiterst vriendelijke man, die uiteindelijk
mijn probleem oploste.

So far so good. Tot hij zei: zo nu kunt u weer verder kijken
naar Better call Saul. Dat wist hij niet van mij . . . .

  1. Laurent (reply)

    2 mei 2016 at 12:29

    Ja, inmiddels zijn we wel degelijk zo ver…

  2. Laurent (reply)

    2 mei 2016 at 12:32

    In de paar maanden die ik op een computerhelpdesk werkte kreeg ik eens een man aan de lijn die aanvankelijk heel verstandig en normaal klonk, maar gaandeweg het erover begon te hebben dat hij gehacked was door de CIA en dat daarom zijn internet niet goed werkte. Later kreeg ik hem nog wel eens aan de lijn, weet niet meer hoe ik hem afgewimpeld heb.

  3. ab klaassens (reply)

    2 mei 2016 at 13:41

    Het raadsel van Jan is niet zo groot: Op de kabel is verkeer in twee richtingen.
    De man van de helpdesk kan zien wat de klant met zijn instructies doet.

  4. Irene (reply)

    3 mei 2016 at 21:15

    Maar hij had je er oorspronkelijk toch niet toe bewogen om Better call Saul te gaan bekijken? Dat hoop ik tenminste 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *