De analyses over de teloorgang van de SP vliegen je in de media
om de oren. Over één ding zijn de meeste analisten het eens:
in tegenstelling tot wat de SP zelf denkt, ligt die teloorgang vooral
aan de SP zelf. Eén analyse heeft de media niet gehaald, maar die
is volgens mij wel de meest rake. Ik kom erop terug.

Ik heb de SP altijd een opmerkelijke partij gevonden. Vooral
door de partijstructuur. Mijn indruk is dat er een ongezonde
kadaverdiscipline binnen de partij heerst. Dat werkte misschien
enkele decennia geleden, maar nu mensen steeds individueler
worden is dat niet vol te houden. Waar andere partijen zich
de afgelopen jaren belangrijke thema’s toe-eigenden zoals
bijvoorbeeld klimaatverandering was de SP vooral bezig kritische
geesten in de eigen gelederen buiten te werken.

Tijdens het partijcongres kondigde Lilianne Marijnissen zaterdag
aan dat de SP meer gaat inzetten op klimaat. Dat is veel te laat,
daarin is de partij allang voorbijgestreefd door andere partijen.
Als je dat nu nog tot speerpunt maakt ben je wanhopig.

Marijnissen zelf vind ik ook niet zo sterk. Ze is vooral de
verontwaardigde socialist. Verontwaardigd zijn was vroeger
een kwaliteit waarmee een politicus de aandacht trok. Met al
die splinterpartijtjes barst het in de Tweede Kamer van
verontwaardigde politici. Wat je er ook van vindt, de immer
verontwaardigde Sylvana Simons en Caroline van der Plas hebben
meer uitstraling dan Marijnissen en vallen daardoor meer op.

Een aantal jaren geleden wist ik al dat de SP ook maar wat
deed. In de buurt waar ik toen woonde was nieuwbouw gepland.
Bijna iedereen vond het een goed plan op twee mensen na, die
door de anderen vooral als querulanten werden beschouwd. Op
een ochtend stond er een SP karavaan in de wijk die kwam
protesteren tegen de nieuwbouw. De socialisten hadden koffie
meegebracht, maar er was niemand om aan uit te delen. Later nooit
meer iets van gehoord.

De meest steekhoudende analyse kwam van een goede vriend.
Hij zat jarenlang voor de SP in een gemeenteraad. Uiteindelijk
stopte hij er mee. Dit jaar deed hij de Stemwijzer. Zijn oordeel:
“Bij mij stond de SP op nummer acht met 51%. Mijn standpunten
zijn niet veranderd. Rara . . .”