Ik heb het CDA geboren zien worden. Het was in de tijd dat ik in de Gelderse Vallei
als jongste verslaggever achter in zaaltjes zat waar geestelijk vader Piet Steenkamp de
mannenbroeders van CHU en ARP en de afvalligen van de KVP probeerde te overtuigen
van de noodzaak om één christelijk bolwerk te maken. In elk zaaltje galmde het woord
rentmeesterschap. Het CDA had een missie: red de schepping.

In het gebied waar ik werkte werd nog jaren in de gemeenteraden een bloedgroepenstrijd
gevoerd. Vooral door CHU en ARP want de KVP speelde in dat gebied een marginale rol.
De mannen, vrouwen in de politiek waren toen in die kringen een zeldzaamheid,
rolden soms vechtend over straat.

Rentmeesterschap en bloedgroepen zijn twee woorden die voor mij onlosmakelijk met
het CDA verbonden zijn.

We zijn decennia verder. Het aantal christenen dat uit overtuiging op een christelijke
partij stemt moet je met een lampje zoeken. Democratie is tegenwoordig wie het hardste
roept op social media. Het rentmeesterschap is door het CDA in handen gegeven van
boeren die door veevoederbedrijven, grootgrutters en politiek in voortdurende staat van
vertwijfeling en woede worden gemanoeuvreerd.

Ik heb het in het verleden vaak op lokaal niveau mis zien gaan met het CDA. De eerste
keer dat de partij zichzelf landelijk zodanig te kakken zette was tijdens het befaamde
congres. Bij de meeste mensen zit de losgeslagen burgemeester van Barneveld (waar ik
de geboorte van de partij meemaakte) in het geheugen. Mijn beeld van die vergadering
wordt bepaald door Camiel Eurlings, die tot tranen toe zijn politiek vader Maxime
Verhagen de hemel in prees.

De afgelopen jaren zag ik het CDA in Brabant de ene rare bokkensprong na de andere maken.
Er waren momenten dat ik dacht dat de fractie in Provinciale Staten volledig van het pad
af was. Uiteindelijk ging de partij samen met Forum voor Democratie en zag je opnieuw
een tweespalt. Landelijk voorzitter Rutger Ploum hield zich afzijdig. Pas toen de zaak
beklonken was zei hij dat hij landelijk nooit met Forum zou samenwerken. Met zo’n
vriend heb je geen vijand meer nodig.

Nu is er landelijk gedoe om de lijsttrekkersverkiezing. Opnieuw zie je een partij in verwarring.
Je kunt je daar suf op analyseren. Ik grijp vaak terug op de tijd van de zaaltjes met Piet
Steenkamp. Daar verketterden de fusiepartners elkaar al. Het zit in het DNA.