Jeroen Pauw is boos op de VRT. De Belgen hebben zijn format gejat. Zegt Pauw. Het format waarin een
presentator zijn gasten confronteert met uitspraken die zij vijf jaar eerder gedaan hebben. Wat is er
waargemaakt, wat is er overeind gebleven?

Ik vind het een tamelijk vreemde reactie van Pauw. Als ik één ding zeker weet over mijn vak, de journalistiek,
is het wel dat iedereen iedereen na praat. Sinds internet is dat alleen maar erger geworden. Het is zinloos je
daar over op te winden. Alleenrecht bestaat niet meer. Bovendien het terugblikken op gebeurtenissen van één,
twee of vijf jaar geleden is al zo oud als de journalistiek. Nou ja, één, twee of vijf jaar jonger.
Het gebeurt alleen te weinig.

In plaats van boos zou Pauw blij moeten zijn dat iemand zijn goede idee volgt. Sterker nog: elk medium
zou dat moeten doen.

De meeste media zijn bezig met de waan van de dag. Er zijn niet zo veel media die terugblikken. Nou ja,
één keer per jaar een jaaroverzicht, maar dat is vaak niet meer dan een aaneenschakeling van gebeurtenissen.
Of we kijken hoe het met die moddervette mevrouw is die een jaar geleden begon met afslanken. Dat vinden
we interessant.

Eigenlijk is het ontzettend jammer dat niemand af en toe achterom kijkt. Daar kun je veel van leren.
Het confronteren van mensen met uitspraken die ze vijf jaar geleden deden is een onuitputtelijke bron van nieuws.
Vooral als je politici aanspreekt. Dus Jeroen Pauw, vent je idee uit  en hoop dat je zo het vak een handje helpt.