Vocalies: Wagner onder je huid!
(Door Marlies)
Wat een avond, zondag . . . pfoe… Heftig en mooi tegelijk, luid, om niet te zeggen zéér luid., humorvol . . .
Waar was je dan, zult u vragen . . .
Ik was in Essen. Ik deed twee dingen die ik zeer zelden doe: ik was voor een ééndaagse reis met Musico
onderweg. Dat komt niet vaak voor, omdat die reizen vaak pas laat in Utrecht weer terug zijn en ik dan
niet meer thuis geraak. En ik ging naar Wagner, doe ik ook al niet vaak, om niet te zeggen: nooit . . .
Maar nu was het zover. ‘’ Tsja, als je dan toch voor Wagner gaat, doe het dan in
één keer goed… . . . Toch?
We hadden een bus (bijna) vol erg aardige gasten en de collega-reisleider deed een lange en zeer
degelijke inleiding.
Wagner schreef zijn ‘Ring des Nibelungen’ tussen 1853 en 1874. Vier grote opera’s: Das Rheingold,
Die Walküre, Siegfried en Götterdämmerung, en een inleiding. Het was bedoeld als ‘Ein Bühnenfestspiel
für 3 Tage und einen Vorabend’, nee dan ben je niet megalomaan… Alles moest ervoor wijken, koningen
en operagebouwen moesten zich maar aanpassen. Dit was het wat de wereld zou gaan veroveren. Think big!
Der Ring is een parabel over macht en beschrijft de vergeefse pogingen van oppergod Wotan om de
macht over de wereld te verwerven. Da’s maar één zin, en het lijkt daardoor alsof het libretto makkelijk
te volgen is. Nou, niets is minder waar.
Sommige dingen moet je misschien niet willen volgen, je moet je overgeven, je moet ze ondergaan.
Niet voor niets zeg ik altijd tegen mijn gasten als we naar een wat ‘rafelige’ voorstelling gaan: stel je
geest open en onderga het en bedenk achteraf op je gemak wat je ervan vindt. Zulke raadgevingen
moet je natuurlijk niet zelf in de wind slaan.
Het was niet moeilijk, dat openstellen en met de stroom mee.
De Duitse komiek Loriot heeft een geheel eigen bewerking van de hele Ring gemaakt: hij schrapte
heel veel muziek, maakte een verhaal met mooie humor erin en liet de mooiste aria’s en muziekstukken
intact. Zo kwam hij uit op een voorstelling van dik drie uur. Zondag ging die voorstelling dus concertant
in Essen. Er was al een zegtocht door Duitsland en het is nog niet af: de voorstelling zal nog vaker
gespeeld worden.
Zal ik u es wat vertellen: ik heb er zelfs erg veel plezier mee gehad. De humor was subtiel en vilein,
precies zoals ik ‘m graag heb; in prachtig Duits, uitgesproken door acteur Jens Winterstein. Het orkest
(op de bühne en nu eens niet in de bak) speelde fantastisch: de bastrombones zaten op mijn ooghoogte
en denderden me af en toe bijna van mijn stoel (Wagner en koper: een tegelijk hemelse en duvelse
combinatie). De solisten doseerden precies goed: doordat er niet scènisch gespeeld werd moesten ze
veel zorgvuldiger doseren en al dat gezwaai met een zwaard en een speer leidt alleen maar af.
Ik had een prachtavond.
Ga ik ooit naar een hele ‘Ring’? Ik denk het niet, maar Wagner kwam een stuk dichterbij. Nét niet
dichtbij genoeg om Verdi en Puccini te verdringen, maar hij zit onder mijn huid en zal daar nog wel
een tijdje blijven…
In het filmpje de trailer, dan weet u wat ik bedoel . . .