Onzekerheid
Als ik hier iets neer pen dan ben ik meestal geïnspireerd door
dingen die ik mee maak of door dingen die ik lees. Mijn insteek
is altijd een persoonlijke touch aan het verhaal geven.
Na alle verhalen die ik heb gelezen over Brexit is er ergens in mijn
hoofd een heel klein lampje gaan branden. Heel klein want Brexit
is eigenlijk te groot voor één mensenhoofd.
Vier dagen nadat het Britse volk z’n eigen plan trok kan nog steeds
iedereen die er toe doet z’n mening in de krantenkolommen
kwijt.
Het woord dat ik het meest tegen kom is: onzekerheid. Er is
onzekerheid over de financiële markten; er is onzekerheid over
het lot van de buitenlanders in het – volgens mijn niet meer zo –
Verenigd Koninkrijk; er is onzekerheid over de koers van Europa.
Kortom: alle interessante verhalen ten spijt heeft niemand een
antwoord op de grote vragen na Brexit.
Het doet me denken aan een echtscheiding. Dat doe je ook niet
zonder lichtvaardig in het diepe te springen. Je moet een
psychologische hobbel nemen om te breken met iemand die je
eeuwige trouw hebt beloofd. Je denkt aan het belang van de kinderen,
de allergrootste worsteling. Hoe reageert je omgeving?
Dan heb je nog de praktische dingen. Hoe moet het met het huis?
CD voor jou, CD voor mij. De onzekerheden stapelen zich op. En pas
na hele lange tijd concludeer je dat alles op z’n pootjes terecht is
gekomen. Je vergeet nooit wat er is geweest, maar de drang om te
overleven dwingt je vooruit te kijken en dan zie je vanzelf nieuwe
perspectieven.
Zo zal het uiteindelijk ook wel gaan met Europa. Voor nu blijft de
constatering dat we in een turbulente tijd leven. En die zal ons
veel leren.
pjotr
28 juni 2016 at 21:56
Het meest opmerkelijk vind ik, dat er kennelijk geen politiek leiders zijn, die concreet gedacht hebben: “Wat concreet te doen bij Leave, wat te doen bij Main”. Althans daar lees of hoor ik niets over.