Eten 1 oktober 2016

Ik moest gisteren aan mijn oud-collega H. denken. Hij was vanuit
het Hilversumse overgewaaid naar de provincie. Dat was opmerkelijk
want normaal werd alleen de tegenovergestelde weg bewandeld.

H. was toen – wij spreken over eind vorige eeuw –  al een paar
jaartjes ouder dan ik. Hij kwam beneden de rivieren uitbollen in
afwachting van het definitieve einde van zijn loopbaan.  Hij was
verantwoordelijk voor de muziek op onze radiozender. De hele dag
zat hij op zijn kantoortje CD’s te beluisteren. Bij de journalisten die
niet door hadden hoe belangrijk muziek is voor een radiostation
wekte de vredige rust waarin hij werkte wel eens wrevel.

Ik mocht H. wel. Ik luisterde graag naar zijn verhalen, die vooral over
eten gingen. Het was in de tijd dat eten voor mij brandstof was om
uren te kunnen maken.

Hij kon jaloersmakend vertellen over diverse vriendenclubjes die voor
elkaar kookten.  Hij vertelde over buitenshuis eten en noemde gerechten
die ik nog nooit had gegeten.

Ik moest gisteren aan hem denken omdat hij mij een keer vertelde dat hij
met iemand had gegeten en dat er aan het eind van de avond driehonderd
gulden afgetikt moest worden.  Dat deed hij zonder een zweem van
snobisme want zijn verhaal ging over de gerechten die hij had gegeten en
dat die de prijs meer dan waard waren.

Nu, twintig jaar verder, leef ik het leven dat H. toen leefde. Mijn motto is:
het leven is te kort om slecht te eten.

Ter gelegenheid van mijn 61ste verjaardag aten mijn lief  en ik in een nieuw
potentieel sterrenrestaurant in de regio.

Toen ik de rekening kreeg dacht ik dus aan H. want omgerekend in euro’s
kwam ik in de buurt van het bedrag waar ik een jaar of twintig geleden zo
verbaasd over was. Wetend hoe nu de prijzen zijn voor exclusiviteit wist ik
ook meteen dat er iets niet klopte. Ik zag dat een substantieel deel van de
door ons genoten spijs en drank niet op die rekening stond.

Ik heb het opgebiecht. Natuurlijk heb ik het opgebiecht, zo ben ik opgevoed.
Net als H. doe ik dat zonder snobisme want van H. heb ik geleerd dat een
avond culinair uit tot de geneugten van het leven behoren en een prijs
waard zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *