Een week lang lees ik met stijgende verbazing de verhalen over het
boerkiniverbod in Frankrijk.

Frankrijk kent een strikte scheiding tussen kerk en staat en daarom
leggen Fransen het dragen van een boerkini uit als een provocatie.
Daarom is het best  moeilijk te oordelen als je niet bent opgegroeid
met de Franse normen en waarden.

Dat maakt zo’n discussie ook zo moeilijk te begrijpen. Dat argument
van provocatie in relatie tot die strikte scheiding kan ik nog enigszins
bevatten.

Ik las ook dat rechters het dragen van deze zwemkleding uitleggen als het
ontkennen van het vrouwelijk lichaam. Het eerste wat ik dacht toen
ik dat las was: geilapen. Vrouwen maken zelf uit hoeveel lichaam zij
op een strand willen erkennen.

De politiek correcten willen geen boerkini omdat dat een
uiting zou zijn van vrouwelijke onderdrukking. Ook daar gaan die vrouwen
zelf over. Ik voelde meer voor een argument dat ik later las, namelijk
dat we blij moeten zijn dat moslimvrouwen nu naar het strand kunnen.
Hun seksegenoten die echt onderdrukt worden komen niet op het strand.

Gisteren verschenen foto’s waarop te zien was dat vier politiemannen
een vrouw  dwongen haar kleding uit te doen. Ze bleek geen boerkini te
dragen maar “gewone” kleding. Vier politiemannen tegen één vrouw.
Als dat geen onderdrukking wat is het dan wel? Ik geef het antwoord:
totale vernedering.

Wat ik wel probeer te begrijpen is waarom zoveel politiemannen met
dit weer op het strand patrouilleren. Ik denk dat ik het weet.