Samen zoeken 17 januari 2018

Politieman Ronnie Hessels heeft een prijs gekregen. Hij ontwikkelde de app
“Samen Zoeken”. Met die app worden spontane zoekacties naar vermiste
personen gecoördineerd. De app moet voorkomen dat iedereen in het wilde
weg bospercelen gaat uitkammen met als gevaar dat sporen worden vernield
of dubbel werk wordt gedaan.

Er is ook veel kritiek. Advocaten zijn bang voor eigenrichting door mensen die
iemand betrappen van wie ze denken dat hij of zij wel eens de verdachte zou
kunnen zijn. In een artikel in NRC over deze kwestie worden voorbeelden
genoemd van onschuldige mensen die slachtoffer zijn geworden van een
speurende meute.

Het is een moeilijke kwestie. Enerzijds wil je dat vermiste personen zo snel
mogelijk worden gevonden en dan is alle hulp welkom. Anderzijds is
opsporing een vak. Het doet me denken aan de ontwikkelingen in mijn eigen
vak. Vroeger was de verspreiding van nieuws voorbehouden aan journalisten.
Doorgaans zijn dat lieden met een goede opleiding en vooral beroepsethiek.
Hoor en wederhoor zijn een tweede natuur voor journalisten, net als check,
check en dubbelcheck. Ervaren journalisten weten dat zaken soms heel anders
zijn dan dat ze zich aandienen. Zwart blijkt soms wit en in het meest gunstige
geval grijs. Bij twijfel niet publiceren was jarenlang het credo in mijn vak.

Alles werd anders toen de social media kwamen. Iedereen kon publiceren en
iedereen was plotseling “journalist”.  In hun angst de boot te missen begon het
credo in mijn vak te wankelen en werden de amateurjournalisten soms als
bron aangehaald, met als argument “twitter ontploft”.  De term fakenieuws
werd geboren.

Ik huldig iedereen die wildgroei probeert aan te pakken. Zeker in een tijd die
wordt gedomineerd door social media is dat meer dan nodig. Ronnie Hessels
verdient lof in zijn poging wildgroei te reguleren. Hopelijk blijven hij en zijn
collega’s zich dagelijks bewust van het feit dat ze een specialistisch vak
uitoefenen dat niet zomaar een het publiek kan worden uitbesteed. Want als
de publieke beer eenmaal los is, is hij niet meer in zijn hok te krijgen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Elektrische tandenborstel 18 oktober 2017

Als je in de journalistiek met een Remmington typemachine bent begonnen
dan heb je al heel wat technologische revoluties meegemaakt. Vrijwel alles is
een verbetering.

Bij elke vernieuwing (met “de computer” en internet als de markantste) dacht
ik: beter kan het niet worden. Acht, de rest is geschiedenis luidt het cliché.
Er komt een moment dat je verbazing helemaal voorbij bent, wat blijft is de
verwondering. Deze week had ik zo’n momentje. Ik las een artikel over de
kwetsbaarheid van Wifi (merkt u hoe normaal ik het vind die vier letters te
typen op een laptop). In het stuk stonden apparaten met kwetsbare Wifi. Ik
viel bijna van mijn stoel toen in dat rijtje een tandenborstel stond. Ik had iets
gemist.

Meteen gegoogeld. Uiteraard kom je dan als eerste bij Coolblue terecht. Eén
ding is niet veranderd: de macht van de commercie. Er bestaan inderdaad
tandborstels met Wifi. Die zijn gekoppeld aan een app en die registreert of jij
wel goed poetst. Het kost een paar tientjes maar dan heb je ook wat. En als je
het goed doet dan kun je de tandarts die niks beters kan bedenken dan de
tekst “goed poetsen hoor, ook achterin” de app onder neus duwen en zeggen:
kijk eens, dat doe ik ook.

Ik kende vroeger iemand die haar kunstgebit altijd even meepikte tijdens het
vaatwassen. Dat kon want niemand zag dat, totdat iemand haar betrapte. Dat
zou nu niet meer ongestraft kunnen want er is altijd iemand met een
smartphone die daar heimelijk een filmpje van maakt en dat via Facebook
viral laat gaan tot groot vermaak van de massa. Wat ik zeg: vrijwel alles is een
verbetering.

  1. Peer (reply)

    18 oktober 2017 at 12:00

    Wel keurig dat je Wifi nog heel respectvol met een hoofdletter schrijft.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *