Vocalies (438) Opera op school 18 maart 2017

(Door Marlies)
Sjonge, wie durft er nog te zeggen dat middelbare scholen eigenlijk de
vijanden van de klassieke muziek zijn… wat ik me nou toch las: de
schoolmusical gaat plaats maken voor opera!!! En niet de minste ook: in
Amsterdam wagen ze zich aan Giacomo Puccini’s Turandot. Weliswaar een
aangepaste versie maar toch… je moet maar durven. Ik zou eens voorzichtig
beginnen met ‘Die Zauberflöte’, of een operette, maar nee, hoppa: meteen
Turandot.

Dat kan twee dingen betekenen: óf ze zijn daarna voorgoed genezen, óf ze zijn
voor altijd verkocht en de musical kan het voortaan wel schudden.

Ik heb trouwens niks tegen musical hoor. Alleen dat gebèlt (is vrij vertaald
keihard stijgend zingen tot de stembanden zeggen: “zoek het verder lekker zelf
uit…” en dan de kno-arts bellen…) staat me af en toe tegen, tenzij het goed
gebeurt (slechts weinigen kunnen het echt goed…)

Zelf heb ik goeie herinneringen aan ‘De wonderbaarlijke machine van
professor Knap’ die wij aan het einde van mijn lagere schooltijd uitvoerden. Ik
kreeg er geen prominente rol in. Ik was te ‘eager’ naar de zin van mijn
onderwijzer en mijn stem was al vroeg aan het breken (ja, die van vrouwen
breekt ook, alleen meestal minder prominent) en dus in die tijd niet erg
betrouwbaar)

Ik weet nog dat mijn vader zich moest vasthouden van het lachen toen een van
de jongetjes in mijn klas het vertikte zijn pas gekregen horloge af te doen en
zijn rol als holbewoner dus speelde mét knoert-groot-volwassen-mannen-
horloge. Er is zelfs nog een foto van geloof ik, ergens…

Maar goed, terug naar Turandot. Maar liefst 25 basisscholen in en rond
Amsterdam zullen hun achtste-groepers (vroeger waren dat de zesde-klassers)
afscheid laten nemen met Turandot en ze doen dat in samenwerking met De
Nationale Opera. Top!

Ze schrijven: “Er is voor Turandot gekozen omdat deze opera redelijk
gemakkelijk te zingen en ook nog spannend is.

“Huh….?” denk ik dan, “makkelijk te zingen? Pfoe, dan is er wel erg veel
aangepast”. De rol van Turandot is een legendarische sopranen-killer en wie
kent niet de tenor-aria, die eindigt met “Vincero” op een hoge bes, b, of c,
daar mag ik afwezen…

Mag ik de achtste-groepers-dames aanraden niet voor de rol van Turandot te
kiezen, maar voor die van Liu (als die er niet uitgeschreven is)? Zij heeft de
meest tedere aria (“Signore ascolta!”) . En er is altijd wel een Amsterdams
brammertje á la Ciske de Rat te vinden die “Nessun dorma” getetterd krijgt, ik
verheug me nu al op de gezichten van de ouders bij de voorstelling.

Alle gekheid op een stokje: ik ben blij met het initiatief. Onbekend maakt
namelijk onbemind en ik heb in mijn leven als voorvechtster van het
standpunt “Opera is er voor Jan en alleman” (het credo van Stien Deutekom)
nog nooit meegemaakt dat ik iemand niet binnen gehengeld kreeg voor opera.
Als je het maar goed uitlegt en niet te high-brow doet.

Een mooi initiatief!

Ik besloot u ‘De wonderbaarlijke machine van professor Knap’ maar niet aan
te doen…

Daarom in het filmpje een geweldig zingende Leona Mitchell. Dat is toch een
nuance waar musical niet tegenop kan…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Jehovah’s getuigen 22 februari 2017

Verontwaardigd is een woord dat in de media veelvuldig voorkomt.
Politici gebruiken het nogal eens als ze ergens van over de zeik zijn.
Maar dat laatste zeg je niet als je een gekozen volksvertegenwoordiger
bent met een voorbeeldfunctie. Dan is beschaving je tweede natuur.

Ik ben vandaag verontwaardigd, waarom zou ik me niet eens van de
goede kant laten zien. Verontwaardigd over een artikel dat ik op de
website van NRC las.

In Amsterdam komt een nieuw holocaustmonument met de
namen van omgekomen Joden, Sinti en Roma. Je kunt een naam
adopteren. Iemand wilde de naam adopteren van een slachtoffer
die Jehovah’s getuige was. Dat kon niet, zei  organisator Grishaver,
Jehovah’s getuigen komen niet op het monument. Het is alleen
voor Joden, Roma en Sinti.

De organisator voert verschillende argumenten aan. Samengevat:
Jehovah’s getuigen vallen niet onder de doelstelling van de
initiatiefnemers van het monument. Jehovah’s getuigen vielen
weliswaar ook niet onder de doelstelling van de nazi’s maar ze
werden in de Tweede Wereldoorlog  niet categorisch
vervolgd. Zegt meneer Grishaver. Categorisch, dat is het sleutelwoord.

Als de Jehovah’s op het monument gebeiteld zouden worden dan
kun je volgens de initiatiefnemers iedereen wel noemen.

Op dit punt was ik al verontwaardigd. Maar ik schoot pas echt vol
toen ik de laatste zin las: „Het klinkt cru”, zegt Grishaver, „maar
een Jehova’s getuige kon zijn geloof afzweren en dan was hij vrij
om te gaan. Die mogelijkheid kregen Joden, Roma en Sinti niet.”

Ik heb niets met Jehovah’s getuigen, maar om te denken dat
iemand met een rotsvast geloof dat zo maar even kan afzweren
zodat-ie vrij is te gaan kan alleen een farizeeër bedenken.

  1. Irene (reply)

    22 februari 2017 at 11:35

    Ja die laatste zin had hij beter kunnen inslikken, de sukkel.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (433) Prins Igor 13 februari 2017

Door Marlies)

De spraakmakende enscenering van Prins Igor (2014), een coproductie met
de New Yorkse Metropolitan Opera in regie van Dmitri Tcherniakov, komt nu
naar Amsterdam. De regie is droomachtig, hartverscheurend menselijk en
uitzonderlijk theatraal. Liefdeslyriek versus krachtige koorscènes.

Aldus de website van de Nationale Opera. De foto’s die erbij horen zijn
– als bijna altijd – bloedstollend.

Ik ken Prins Igor van Alexander Borodin als een wrede en bloedige opera en
dat zal het ook wel worden…  maar er zijn twee mooie zaken: de hoofdrol is
voor een bariton en de opera heeft een goede afloop (al zijn er onderweg naar
die afloop de nodige doden gevallen…)

Borodin stierf in plotseling in 1887 en liet Prins Igor achter, de opera was niet
af. De bekendste componist die meewerkte aan het afmaken van de opera was
Rimsky Korsakov. De mannen van het ‘machtige hoopje’ (zo heette de club
waar zowel Borodin als Rimsky Korsakov lid van waren) hebben goed werk
verricht: Prins Igor is een meesterwerk. Mooie aria’s, machtige koorwerken en
natuurlijk de aanstekelijke en energieke Polowetser dansen (vaak apart
uitgevoerd) .

Het verhaal, ultrakort:
In de twaalfde eeuw worden een vader en zijn zoon gevangen genomen door
een Tartaarse heerser. De gevangengenomen zoon wordt verliefd op de
dochter van de Tartaar en de vader weet te ontsnappen.

U moet wel effe volhouden: de opera is een vierakter met een proloog.

Speeldata: 13, 17, 20, 23 en 26 februari. Er zijn nog kaarten, de 17de en de
26ste zijn uitverkocht.

Oh ja, nog wat: ons eigen Rotterdam Fiel begeleidt! Die jongens en meisjes
kunnen alles spelen, geweldig orkest!

In het filmpje de trailer van de opera, geweldig!!!

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (431) Cecilia Bartoli 3 februari 2017

(Door Marlies)

Misschien had u het al hier of daar opgepikt: Cecilia Bartoli komt naar
Nederland! Meer bepaald, naar Amsterdam, naar het Concertgebouw. Ze viert
dit jaar haar 20-jarig jubileum als concertgebouw-zangeres (je kunt maar een
aanleiding hebben… elke aanleiding om haar naar Nederland te halen is wat
mij betreft geschikt!).

Ze zingt er de rol van Angelina in Rossini’s La Cenerentola, een van de rollen
die haar het beste past. Als u opschiet hebt u misschien nog een kaartje:
woensdag 15 februari 2017, om 19:30 uur.

Ze brengt trouwens niet de eerste de beste muzikanten mee (ik vind het altijd
leuk om zo’n gerenommeerd orkest voor ‘muzikanten’ uit te maken, sorry, kan
het niet laten… ): Les Musiciens du Prince, het Chœur de l’Opéra de
Monte-Carlo en dat allemaal onder leiding van Gianluca Capuano.

Heel kort over Bartoli”:
Ze kreeg haar eerste zanglessen van haar moeder, Silvana Bazzoni, zelf
sopraan; ook haar vader was zanger. Ze studeerde aan de Accademia
Nazionale di Santa Cecilia. Sinds 1988 werkt ze samen met de groten der
aarde: von Karajan, Harnoncourt, Barenboim.

Juist omdat ze zo voorzichtig is met haar stem blijft de lijn stijgend en het is
misschien maar goed dat ze niet een hele grote stem heeft. Kan ze zich niet
vertillen aan te zware rollen.

U kent haar vast ook van haar onderzoek naar vergeten partituren en van haar
vermogen steeds weer samenwerkingsverbanden te zoeken die bijzonder zijn.
Rossini’s Assepoester is net even anders als het sprookje. Bij hem heeft
Assepoester een boze stiefváder (nou boos, het is meer een sukkel, dan dattie
echt slecht is…), en haar glazen muiltje is een armband. Maar de kern blijft
hetzelfde: la Cenerentola knapt alle rotklussen op voor haar luie familie. Dat
doet ze met ‘Angelina-geduld’, tot… ze verliefd wordt! En u weet het: alles
komt goed!

In het filmpje een concertante uitvoering van ‘Non piu mesta’ de scoor-aria in
La Cenerentola. Om te smullen! Leuk: het gebruik van split-screen. Bartoli is
eigenlijk haar eigen dirigent. Kijk hoe ze contact heeft met de eerste violiste en
hoe die op haar beurt weer het orkest feilloos aanstuurt. Ik weet niet hoe het u
vergaat, maar ik kan nooit genoeg krijgen van dit soort filmpjes: ik krijg er een
onstuitbare energie van en ik word er ook erg vrolijk van. Veel plezier ermee!!!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Water 17 mei 2016

(Door Ab Klaassens)

De trein van Eindhoven naar Amsterdam werd de trein naar Geldermalsen.
Werkzaamheden in het weekend. Met de bus verder naar Utrecht-centraal.

De pillen die de circulatie van mijn bloed moeten bevorderen stimuleren ook
de afvoer van lichaamsvochten,reden waarom ik mij niet durf te wagen aan
bioscoop- concert- of schouwburgbezoek.

Tijdens de laatste minuten in de trein voor Geldermalsen-stop deed ik op het
toilet nog even aan wijze voorzorg, maar helaas: geen druppel. De aandrang
kwam pas – en in hevige mate – bij nadering van Utrecht station dat helaas in
voortdurende staat van verbouwing is, zodat alle bordjes met de tekst WC niet
meer geldig waren.

Vervangende verwijzingen leidden uiteindelijk naar een nood-voorziening
buiten het station waar een lange rijlotgenoten met muntjes van vijftig cent in
de hand op verlossing stond te wachten.

In Amsterdam aangekomen bleek mij dat de toiletten daar zijn afgesloten
wegens misbruik door druggebruikers, zodat ik voor een volgend toiletbezoek
moest wachten tot aankomst bij het flatje van mijn tachtigjarige zuster in de
Molenwijk in Amsterdam noord. Zij woont aan het Tjasker. Dat is een
watermolen.

  1. Harry Perton (reply)

    19 mei 2016 at 19:49

    Het zaakje kon dan tenminste adequaat worden weggevijzeld.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *