Op televisie zag ik Oekraïense burgers die zeiden dat de Russische
soldaten die ze hadden gezien kinderen waren. Jochies die de oorlog in
waren gestuurd met de mythe dat ze een Groot-Russisch rijk zouden
gaan stichten en gratis sigaretten.
Toen het Oekraïense leger een taaie tegenstander bleek en de
aanvoer van rookwaar stokte dropen de mennekes af, terug
naar moeders pappot. Als de feiten ons niet bedriegen zaaiden ze
op de terugweg dood en verderf.
Wat was er in de knulletjes gevaren dat ze schijnbaar zonder
scrupules burgers de handen op de rug bonden en dood schoten?
Waarschijnlijk hetzelfde als al eeuwen gebeurt met jongens die een
wapen in handen geduwd krijgen om te vechten voor een doel
waarvoor ze zelf te jong zijn om het te begrijpen en waarvan ze
denken dat het alleen bereikt kan worden als tegenstanders dood zijn.
Toch kan ik niet geloven dat er niet ook soldaten zijn met
een geweten maar die niet voor hun kameraden onder willen doen en
zich laten meeslepen. Misschien zelfs wel soldaten die worden
gedwongen op straffe van eigen executie.
Zouden ze gesterkt worden door de gedachte dat ze straffeloos zijn,
net als de leiders die het bevel gaven om het buurland in te nemen. Ze
weten dat de verdachten van het neerhalen van de MH17 waarschijnlijk
nooit in cel zullen zitten.
Even zo goed weten ze dat al die andere dictators die zichzelf en hun
familie verrijken er mee weg komen. Nou ja, behalve dan in Joegoslavië
en Saddam Houssein en Bin Laden natuurlijk. Maar die konden
zich niet verschuilen achter een muur van kernwapens. En in Syrië
zat de dictator toch nog steeds vast in het zadel. Die was toch door
hun leider geholpen? Nou dan.
Eenmaal thuis op de boerderij zouden ze kunnen horen over
internationale onderzoeken naar oorlogsmisdaden. Misschien komt
hun in dit verband ondanks alle staatscensuur de naam aan hun
commandant ter ore. Maar de kans dat op een dag een auto het erf
komt oprijden om hen in te rekenen is te verwaarlozen.
De enige straf die die jochies krijgen is eeuwigdurende gewetensnood.
Mits hun geest op het moment van de oorlogsmisdaad niet te zeer was
beneveld om zich er iets van te kunnen herinneren.