Volgens sommige mensen van boven de rivieren houden Brabanders
zich per definitie niet aan regels. Ik zeg altijd: in de biblebelt
(waar ik de helft van mijn leven heb gewoond) hebben grote groepen
mensen extra zelfbedachte regels, die aan de hele maatschappij
worden opgelegd, maar die niet de maat der dingen zijn. Dus over
welke regels hebben we het?

Het is ook niet waar dat Brabant de boel maar laat waaien. Integendeel.
Jaren geleden legde de provincie de boeren regels op die veel
strenger waren dan in andere provincies. Dat leidde tot veel
protesten. Er groeit nu een hele generatie op die, als ze een tractor
op het land ziet, stomverbaasd is te zien dat je daar ook aardappels
mee kunt rooien.

Deze week bedacht Brabant de aller strengste regels van Nederland
om die grote XXL-distributiecentra te weren. Chinezen die een hal
willen bouwen louter en alleen om er dozen te schuiven zullen hun
heil voortaan ergens anders moeten zoeken. Alleen als zo’n pakhuis
iets toevoegt aan de lokale economie mag het wel.

En dan zie je Brabant. Op vragen van ons journalisten wanneer er
sprake is van toegevoegde waarde, kwam geen antwoord. Dat wordt
per keer bekeken, er wordt maatwerk geleverd. Maatwerk is het
nieuwe toverwoord in bestuurlijk Nederland. Je roept iets heel
stoers en als je in de praktijk moet inbinden, noem je het maatwerk.

De reden om een halt toe te roepen aan de blokkendozen is
tweeledig: lokale bedrijven hebben geen grond meer om uit te
breiden en ze zien er niet uit. Veel mensen klagen over
landschapsvervuiling.

Dat is wel onze eigen schuld. Wij consumeren ons suf en omdat
we onze spullen zo goedkoop mogelijk willen hebben worden ze
van ver gehaald omdat arbeiders daar genoegen nemen met een
habbekrats. Die goederen moeten allemaal ergens centraal
worden opgeslagen. Nederland ligt aan zee en heeft een wereldhaven,
dus wij zijn distributieland.

Ik weet niet helemaal zeker of onze economie daar ook echt beter
van wordt. Uit mijn nabije omgeving hoor ik dat de werknemers
van die XXL-dozen vooral uit Letland, Estland, Litouwen,
Roemenië, Bulgarije en nu ook uit Belarus komen. Die sturen hun
geld naar huis. Wij Nederlanders bestellen, bestellen, bestellen, maar
wij gaan echt niet zelf dozen stapelen en we houden al helemaal niet
van die blokkendozen die ons het zicht op de velden met engels
raaigras ontnemen. En we willen ook niet dat die buitenlanders
bij ons in de wijk wonen.

En nu mogen er geen dozenschuivers meer naar Brabant komen.
Ze moeten ergens anders in Nederland een plekje zoeken.
Het kabinet moet maar bedenken hoe het dat probleem in de rest
van het koninkrijk oplost. De blauwdruk van Brabant wordt gratis
ter beschikking gesteld.

Ondertussen denkt Brabant na hoe de regels kunnen worden
opgerekt om toch carnaval te kunnen vieren. En oprekken van regels
is iets anders dan je er niet aan houden. Dat is maatwerk.