Als je mij vraagt een lijstje te maken van de grootste fouten die we de afgelopen decennia
in Nederland hebben gemaakt, dan staat de privatisering van de gezondheidszorg daarin
hoog genoteerd. Gezondheid is in mijn beleving niet iets dat je moet overlaten aan
mensen die daar rijk van willen worden.
Ik schrik elke keer van de verhalen die ik bij Follow the Money lees over de zorgcowboys.
Voor mij behoren die zorgondernemers tot dezelfde categorie als de maffia.
Nu lees ik dat de commerciële teststraten als paddenstoelen uit de grond schieten.
Het zou mij niet verbazen als binnen een paar weken alweer de verhalen opduiken
wat daar allemaal mis is.
De oorsprong van deze ontwikkeling zit ‘m er volgens mij in dat wij er niet slagen
om van overheidswege voldoende testcapaciteit te organiseren. Dan is het ook niet
zo vreemd dat handige ondernemers daarop inspringen. De meesten zullen dat
zelfs met de beste bedoelingen doen, maar je schept ook ruimte voor charlatans,
zoals dat bij de thuiszorg is gebeurd. De gelegenheid maakt de dief, zei mijn moeder
vroeger al.
Waar ik erg om moest lachen is een verhaal dat ik vanmorgen las over iemand
die wandelworkshops organiseert. Je kunt samen met deze coach gaan wandelen
en netwerken tegelijk. Daar betaal je uiteraard een bedrag voor.
Mijn vrouw heeft een baan bij de overheid. Die mag dus al vanaf maart niet meer
op kantoor komen. Sinds die tijd wandelt ze elke week met een collega. Als ik tijd
heb ga ik mee. Ik merk dat zij samen veel zakelijke dingen bespreken. Soms doen
we met z’n drieën praatje poep.
Ik ken meer mensen die hun zakelijke relaties als wandelend in het bos onderhouden.
Ik ken ook mensen die gewoon een uurtje door de regen gaan lopen om even de zinnen
te verzetten of dingen in hun hoofd op een rijtje te zetten.
Nooit gedacht dat je daar geld mee zou kunnen verdienen. Sterker nog, de collega blijft
meestal koffiedrinken en koekjes eten. Gezellig is het wel . . . . .