Ik wilde een bepaald kledingstuk. Ik kon niet goed uitleggen wat ik bedoelde.
Een soort jasje voor de periode tussen geen jas en een winterjas. Ondanks mijn
vaagheid zocht mijn vrouw dapper mee naar zo’n soort jasje. We gingen winkel in,
winkel uit.  Ik vond het niet.

Daarna ben ik op internet gaan zoeken. Ik zag plaatjes van wat ik bedoelde.
Dat bleek op het web een bomberjack te heten. Daar zou ik niet opgekomen
zijn. Een bomberjack associeer ik met een heel ander type mens dan ik ben.
Het was in ieder geval netter dan wat ik een bomberjack noem. Maar goed het
begrip auto kent ook vele gezichten.

Ik zag hele leuke jasjes. Ze werden getoond door jonge mannen met een
Noord-Afrikaans uiterlijk.

Dat is dan niks voor mij, zei ik.

Je gaat toch niet discrimineren hè, zei mijn vrouw.

Dat bedoelde ik helemaal niet. Ik bedoelde dat ik bang was dat mensen mij zouden
uitlachen omdat ze zouden denken dat ik als zestigplusser op een jonge vent
zou willen lijken.  Dat gevoel zou ik ook gehad hebben als het jonge modellen
met een Noord-Europees uiterlijk waren geweest, of een Chinezen.

Ach man, zei mijn vrouw, ze kiezen die modellen omdat Marokkaanse mannen
nou eenmaal de mooiste mannen ter wereld zijn.

Wat een ontboezeming opeens. Ik dacht . . . .   Wat dacht ik eigenlijk?  Ik dacht:
ze zal ze toch op straat niet nafluiten?

— bomberjack