Nee, dit stukje gaat niet over voetbal. Er was een andere reden waarom ik zondag geschokt
uit het Philipsstadion kwam.
Dit stukje gaat over zes jongetjes van een jaar of acht. Ze zaten in het stadion een paar
rijen achter ons. Gelegenheidssupporters vanuit de losse kaartverkoop. Ze waren zonder
toezicht van ouders. Ik sluit niet uit dat het een verjaardagsuitje was.
De zes snotneuzen hadden blijkbaar besloten dat ze een middagje hooligan van het ergste
soort zouden gaan spelen. Al kort na de aftrap begonnen ze richting de scheidsrechter
en de AZ-spelers woorden te roepen waarvan ik niet wist dat knulletjes van een jaar
of acht ze kenden.
Na de rode kaart voor een PSV-speler begonnen ook andere supporters zich te uiten op een
manier waar ik me voor schaam. De jongetjes deden er een schepje bovenop. Eén had
zo’n arsenaal ziektes paraat voor scheidsrechter Pol van Boekel dat het niet anders kan
of zijn moeder of zijn vader werkt in de medische sector.
De ziekten werden steevast gevolgd door de geuzennaam waarmee Ajax-supporters
zichzelf benoemen.
De schelle kinderstemmetjes pitchen over ons tribunevak. Omdat aan de andere kant
volwassen supporters de moeder van scheidsrechter Van Boekel uitmaakten voor iets
wat de arme vrouw niet was riep de stadionspeaker op de spreekkoren te staken. Dat
gebeurde, de supporters begonnen hun eigen club weer aan te moedigen. Niets zo gezeglijk
als een groep supporters.
De jongetjes achter ons daarentegen zetten er nog een tandje bij. Ze hadden de middag
van hun leven. Om mij heen hoorde ik steeds meer volwassen supporters morren dat die
knulletjes toch wel erg grof werden. Totdat er een paar oudere PSV-fans opstonden en de
jongeheren aan het verstand peuterden dat hun gedrag wangedrag was.
De zes dropen af. Iedereen opgelucht. Tien minuten later kwamen ze terug. Ze hadden
een zakje chips gekocht. Of het kwam omdat ze de mond vol hadden of omdat ze door
omstanders terecht waren gewezen weet ik niet, maar we hebben ze niet meer gehoord.
Wat moet dat worden als die gastjes straks van het meegekregen geld geen chips meer
kopen maar pillen.
Gerben Welling
28 oktober 2019 at 10:02
Tja Jan,
Schokkend. Maar uit welk nest komen deze jongens. Worden ze er thuis op aan gesproken of is er dialoog over wat je of niet zegt.
Wat hebben wij, onze generatie laten gebeuren dat dit gebeurd?
Laurent
30 oktober 2019 at 23:29
Die nemen dat over van hun ouders. Bij mij in de straat woont een familie die niet op normaal volume met elkaar kan communiceren. Altijd gebrul heen en weer als ze met de auto vertrekken of aankomen, kinderen nemen dat over.