(Door Marlies)

Het was niet mijn week, de afgelopen week; ik ben blij dat-ie voorbij is. Wat begon met een onschuldig
hoestje groeide snel uit tot zo ongeveer de zwaarste griep (zo noem ik het maar even) die ik mij
herinneren kan ooit gehad te hebben. Kennudat? Dat zelfs de wortels van je tanden en je haarwortels
pijn doen, dat je voelt dat je topvol met slijm zit, maar dat zelfs dénken aan hoesten aan zeer doet en
dat je toch moet hoesten. Dat je droomt van gekleurde wagenwielen á la de wielen van de strijdwagen
van de dondergod tegen een bliksemde hemel. En dat alles tegen temeraturen van 30 graden en hoger?
Affijn, het is voorbij, ik slaap weer – en naast echtgenoot in plaats van op een niet hoestbestendig
stretchertje in de kleedkamer. Als het hiermee klaar is voor de komende 5 jaar ben ik alweer tevreden,
pijn is snel vergeten en ik heb een terugverende natuur, gelukkig…

Een van de middagen, toen het even iets beter ging deed ik, wat ik bij malaise altijd doe: ik zet de
computer aan en zap langs lievelingsfilmpjes op YouTube. Roland Goedemondt en Bert Visscher hebben
mij al vaak door dalletjes heen gesleept en als er tranen vastzitten (bij mij overigens zelden het geval,
u weet dat ik nogal een dweil ben) is er altijd Beethoven zeven, deel twee, of aanverwante artikelen.
Overigens is huilen als je al helemaal vol met slijm zit geen goed idee: het verlicht misschien de ziel,
maar verzwaart de slijm-ellende in hoofd en longen.

Kom ik toch potverdrie bij de uitvaart van Dima Hvorostovsky uit, ik was nét niet snel genoeg weg…
bizar om iemand op zijn eigen uitvaart te horen zingen en wat was het verdriet groot…

Dat triggerde me trouwens tot de volgende gedachte: hoe zou het zijn met het Singer of the world-concours
dat jaarlijks in Cardiff gehouden wordt? Hvorostovsky won daar 30 jaar geleden, net vóór een van mijn
andere all-time favourites: Bryn Terfel. Ik zoek het op YouTube. Heb ik potverdrie (nou ja
ik bedacht minder nette woorden, maar voor hier volstaat ‘potverdrie’) DIT JAAR GEMIST!!! En
het was nog wel het concours waar Hvorostovsky ge-eerd werd. Ik surfde wat verder en kwam uit bij Richard
Bonynge, partner van good old Dame Joan Sutherland, die het publiek en mij tot tranen toe roerde met zijn
eerbetoon aan Hvorostovsky.

De publieksprijs ging naar mezzo-sopraan Katy Bray, Singer of the world 2019 werd de Oekraïense bariton
Andrei Kymach. Ik zoek, maar vind geen aanvaardbare opname. Die komen er vast nog wel, de komende
jaren. En ook van mezzo Katy Bray vind ik niet iets wat hier past. Maar u gaat van hen horen, ik ben ervan
overtuigd: het Singer of the World-concours is van grote klasse en de mensen die het daar tot finales
schoppen zullen werk vinden. Er wordt weliswaar veel ‘afgebeund’ in de klassieke opleidingen, maar er
worden nog steeds geweldige zangers en instrumentalisten afgeleverd, zonder of met officieel papiertje…

Dan toch maar naar een filmpje van dierbare Dima: de aria ‘Eri tu che macchiavi’ uit Don Carlo. Ik ga er
niks over zggen, woorden schieten te kort…

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *