De dame achter de bar van een cultureel centrum in een klein dorp waar ik
een broodje at werd afgelost. Een  goed moment voor de twee collega’s om
even bij te kletsen. De ene dame vertelde opgewonden dat ze de dag ervoor
had gezien dat twee mensen een fiets wegnamen. De daders werden
aangeduid met een kleur die haaks staat op wit. Want ja, je zag ze
tegenwoordig steeds vaker in het dorp.

“Logisch”,  zei de andere mevrouw, “want de gemeente is verplicht er zoveel af
te nemen”. Dat vond ze nog niet zo erg, zolang ze zich maar aanpasten.

Ik telde in mezelf af en precies op drie viel het Zwarte P-woord. De mevrouw
die getuige was van de verschrikkelijke misdaad begreep er allemaal niks van.
“Voordat ze hier naar toe komen moeten ze allemaal een inburgeringscursus
doen. Dan weten ze toch dat Zwarte Piet een Nederlandse traditie is”.

Ondertussen zette ik mijn bord op de bar, behulpzaam als ik ben. Voorzichtig
mengde ik me in het gesprek en vertelde dat al die vluchtelingen die dagelijks
uit Eritrea, Syrië en andere brandhaarden een veilig heenkomen zoeken in
Nederland niet tot de categorie behoren die eerst thuis tussen de bommen en
granaten tijd heeft op onze zeden te studeren alvorens een onderbroek en een
paar sokken in een plastic tas te frotten en naar het westen te gaan.

“Oh”,  zei de dame, “ik dacht dat iedereen die hier binnen kwam zo’n cursus
had gedaan”.

  1. Irene (reply)

    1 december 2017 at 12:11

    Inderdaad, helemaal niet nodig om geïnformeerd te zijn of zelfs maar ergens over nagedacht te hebben om er toch een mening over klaar te hebben.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *