Ik heb ooit Paul Bremer III de hand geschud. U weet wel, de man die na de
arrestatie van Saddam Hussein de historische woorden sprak: ladies and
gentlemen, we got him.

Dat betekent dat ik per saldo one handshake away ben van de groten der
aarde. Daar heb je niks aan, behalve aan de bar, tegen het eind van de avond
als de praat zotter is dan de Brugse Zot zelf.

Sommige mensen denken dat ik er waarde aan hecht aan zo’n handshake. Niet
echt. Waarom er dan over schrijf? Dat vind ik dan weer een confronterende
vraag.

Sinds afgelopen weekend kan ik nog meer bluffen. We waren in Londen en
deden een rondwandeling door Camden onder leiding van een voormalige
dakloze.  Camden is de wijk waar meerdere muziekstromingen zijn ontstaan.
Gids Mike kon er uit eigen ervaring smeuïg over vertellen.

Misschien moet ik zeggen dat Mike koketteerde, zo’n beetje zoals ik met mijn
handshake. Mike was jaren geleden bijvoorbeeld één van de dertien mensen
bij een concertje in het zaaltje waar vroeger de arbeiders uit Wales hun
clubhuis hadden. Daar speelde een Iers bandje, waar Mike en twaalf anderen
naar gingen luisteren om de tijd te doden. Dat bandje kennen wij heden ten
dage als U2.

Mike was close met Kate Moss, hij danste met Britney Spears. Daniel Craig
woonde in dezelfde straat als waar Mike nu in zijn door de charitas
beschikbaar gestelde appartement woont. Daniel was een lastige buurman die
volgens Mike zelfs in zijn privétijd nog James Bond speelde in de straat.
Grapje, zei Mike.

Mike heeft zelfs een keer de vriendin van George Cloony van dichtbij gezien.
Hij moest wel toegegeven dat hij aanvankelijk dacht dat het een vrouw was die
op de vriendin leek.

Maar het meest was Mike aan het woord over zijn vriendschap met Robert
Plant. Hij wees ons het huis waar zijn vriend woont. Robert Plant is vooral
bekend van Led Zeppelin. Vanzelfsprekend de beste band ooit volgens Mike.

Ik ben dan wel weer zo iemand die halverwege die verhalenstroom opeens
zegt: dus als ik het goed begrijp Mike, ben ik one handshake away van Britney
Spears.  Mike keek me aan: more important was het volgens hem, dat ik one
handshake away was van Robert Plant.

Ik kom bijna nooit meer in de kroeg dus namedrop ik dat verhaal hier aan
mijn eigen hangtafel.

 

, ,

  1. Sante Brun (reply)

    28 juni 2017 at 15:41

    Ik ben in Manhattan Woody Allen wel eens tegengekomen, met zijn stiefdochter. Van schrik zei ik niks en maakte ook geen foto. Telt dat ook?

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *