Ik stond wild te plassen. Opnieuw. Ik stond te wildplassen. Dat is
een wezenlijk verschil. Want ik stond heel rustig te plassen in de
natuur.

Dat doen wandelaars die hun tochten zo plannen zodat ze zich
halverwege bij een uitspanning kunnen laven aan spijs en drank.
De drank bestaat in ons geval meestal uit een biertje. Of eigenlijk
twee biertjes. Per persoon.

Dan is het tweede deel van de tocht altijd te lang om het toilet
thuis te halen.

Dat ik heel rustig stond te plassen blijkt ook wel uit het feit dat
oog had voor de dingen om me heen. Ik stond bij twee
struiken. Een met rode bessen en één met blauwe bessen. Er
was blijkbaar een blauwe bes op een groen blaadje gevallen.
En dat gaf een heel mooi plaatje.

Nu weet u meteen waarom je in het wild altijd de hoogste bessen
moet plukken.