(Door Marlies)

Wat een heerlijke dag hadden we zondag! Juiste plek: Amsterdam in de
lente. Juiste gezelschap: vier jonge honden, een niet meer zo jonge hond,
collega’s van echtgenoot, en echtgenoot zelf. Juiste muziek: The Tallis
Scholars in het Concertgebouw, met op het programma het Miserere mei
van Gregori Allegri, een gegarandeerde hit.

Over dit Miserere Mei schreef ik al eens. Het is wonderschone muziek,
echt therapeutisch: als er ooit tranen vast zitten: draai dit stuk en
het komt los.

De echte ontroering zat ‘m voor mij in de ‘bijvangst’ van het
Zondagochtendconcert: we waren op tijd in het Concertgebouw om
‘Van der Vlugt en co’ nog te horen spreken en musiceren in het programma
Spiegelzaal (het populaire ‘voorprogramma’  voor het ZondagOchtendConcert,
vanuit – u raadt het al – de Spiegelzaal van het Concertgebouw,
al eeuwenlang gepresenteerd door Hans van den Boom, mijn favoriete
Radio4-presentator.

‘Van der Vlugt en co’ bestaat uit Bram van der Vlugt, spreker, zijn zoon
en dochter en een ‘vriend van de familie’ (zo noemde hij hem zelf),
die respectievelijk alle soorten sax, viool en contrabas spelen.

Bram van der Vlugt is nadat hij staf en mijter aan de wilgen hing allerminst
uitgewerkt, in tegendeel zou ik bijna zeggen: nu is er kans voor nieuwe dingen.
Als je op je tachtigste die nog aanpakt is er niks aan de hand met je geest
ouderdoms-wise gesproken…

Ik werd geraakt door het gemak waarmee Bram de teksten (voor het
grootste deel uit het hoofd) voordroeg en door zijn prefecte Nederlands
(ja, ja, mensen: met een zachte g en een mooie, niet te hard rollende r). De
stem heeft iets volstrekt tijdloos, maar klinkt ook als van een wijs man en
hij hanteert het tongue-in-cheek-principe met een feilloze timing. Ik moest
erg lachen om zijn gedicht ‘De drie-tenige luiaard’. Hij leek volkomen op zijn
gemak, effortless, zonder een spoor van zenuwen (daar zal Sinterklaas hem
wel bij geholpen hebben…), hij genoot.

Vanuit het Concertgebouw gingen ze gevieren op weg naar Arnhem, alwaar
in de middag het hele programma gesproken en gespeeld zou worden.
Als mijn gezelschap niet zo leuk geweest was, was ik hen nagereisd. En een
van de jonge honden zei: “alleen dit optredentje was de treinreis al waard!”.
Ik kon het volmondig beamen.

Op de website van het programma Spiegelzaal vindt u vast wel de (het zijn
niet zoveel denk ik) speeldata van dit aparte en charmante programma.

Hieronder in het filmpje een deeltje eruit.

, , , ,

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *