Als kind zagen wij volle vrachtwagens met fruit over de dijk rijden.
Ze kwamen leeg terug. Aan het einde van de dijk lag de vuilnisbelt.
Als de wind verkeerd stond roken wij het afval.

Het fruit was doorgedraaid, vertelden ze ons. Doorgedraaid fruit
betekende dat op de veiling niemand op de knop had gedrukt om de
partij op te kopen. De klok was doorgedraaid en derhalve het fruit.
Voor doorgedraaid fruit was er nog maar één bestemming: het
einde van de dijk.

Tegenwoordig gaat overschot naar voedselbanken. Die waren er in
mijn jeugd niet. Wij kenden ook geen arme mensen. Wie arm was
zweeg en probeerde geruisloos de eindjes aan elkaar te knopen.

Af en toe kwam er een man door de straat met een gong aan de
stang van zijn fiets. Daar sloeg hij op om aandacht te vragen van de
moeders die allemaal thuis waren. Hij riep dat er op het slachthuis
vlees over was dat voor weinig geld gekocht kon worden. Wie daar
gebruik van maakte deed dat nooit met roffelende trom.

Zuinig waren we allemaal. We gooiden nooit iets weg. In de loop der
jaren werd die spaarzaamheid regel. We begonnen met het scheiden
van groente-, tuin- en fruitval. Glas ging in de glasbak. Kleding in
containers, gebruikte brillen gaan naar Afrika. Recyclen werd het
toverwoord.

De vieze vuilnisbelten werden verbrandingsovens, wij brengen onze
overtollige spullen naar de kringloop en wat voor niemand meer
bruikbaar is gaat naar hightech milieustraten. Daar scheiden ze verder,
net zo lang tot elk stukje hout, glas of metaal klaar is voor een nieuwe
bestemming.

Gemeenten in Zuidoost-Brabant sloten een deal met een afvalinzamelaar.
Toen bleek dat we zoveel afval apart hadden gehouden en dat bedrijf
niet de hoeveelheid kon ophalen die in het contract stond, kregen de
deelnemende gemeenten een claim aan hun broek. Ons
belastinggeld.

Al jaren worden we geacht plastic te scheiden. Daar kun je de mooiste
dingen van maken. Wat blijkt nu. Olie is een belangrijke grondstof voor
kunststof. Omdat de olieprijs super laag is, hebben bedrijven liever
nieuw plastic dan onze oude rommel. Nieuw is goedkoper. Er dreigt
een plasticberg te ontstaan.

Je kunt als overheid nog zoveel goede intenties hebben, je kunt als
burger nog zo goed je afval scheiden, als het bedrijfsleven geld kan
verdienen sta je machteloos. Bedrijven maken de dienst uit,
winst is belangrijker dan principes. Ik ben bang dat dat de komende
jaren niet beter wordt.