Mijn hoofd zit vol. Vol met informatie die ik dit jaar tot mij heb genomen.
Eerlijk gezegd zou ik best een week lang het woord vluchteling niet meer
willen horen of lezen. Niet dat ik mij van de problematiek af wil keren, maar
het was veel.
Dat geldt ook voor het woord terrorisme. En het woord klimaat, ook maar
even niet. Laat staan de tekst “de warmste sinds . . .”.
Voor iemand die alles wil lezen en alles wil weten was het best een zwaar jaar.
Minder lezen, hoor ik u denken. Maar zoals tienermeisjes geen genoeg kunnen
krijgen van social media, zo ben ik verslaafd aan informatie.
De afgelopen dagen was ik alleen. Mijn vrouw was op reis. Ik heb tijdens de
kerst met mijn jongste zoon gegeten en gechilled op de bank en een dagje
gewerkt.
Gisteren had ik het opeens helemaal gehad. Nadat ik een beetje gepoetst en
gekookt had, besloot ik de dag verder door te brengen als pyjamadag. Dat is
niks voor mij. Maar na gisteren moet ik zeggen: dat was niks voor mij.
Heerlijk, een hele dag geen nieuws volgen, geen achtergrondartikelen lezen. Ik
heb aan het eind van ochtend het eerste deel van de TV-serie Unbreakable
Kimmy Schmidt op gezet. Ik was meteen verkocht. Pas toen ik ’s avonds het
dertiende en laatste deel had gezien ben ik gaan slapen. Helemaal opgeknapt,
dankzij Kimmy. Ik kan het u aanraden: een pyjamadag samen met Kimmy.