Ik heb een vriendje en dat is M. Hij heeft het extra chromosoom 21. Dankzij het
programma Syndroom van Johnny de Mol weet heel Nederland dat downers veel
meer in hun macht hebben dan gemiddeld wordt gedacht. Dankzij M. wist ik dat al jaren.
M. is iets ouder dan twintig. Hij is de zoon van vrienden. Ik ken hem al zijn hele leven.
Tegenwoordig volgt hij een horecaopleiding en woont hij niet meer thuis. Hij heeft
een vriendin, althans de laatste keer dat ik hem daadwerkelijk sprak.
We hebben altijd goeie gesprekken over zijn opleiding en over zijn vriendin. Met gemak
kan hij twintig minuten lang zijn complete weekrooster oplepelen. Om te voorkomen
dat ik, de grijze man, vergeet welke lessen hij op bijvoorbeeld woensdagmorgen en
donderdagmiddag heeft, herhaalt hij de opsomming voor de zekerheid altijd een keer.
De laatste keer dat hij bij ons kwam eten vond ik een briefje op het toilet. Dat heeft
gewicht, want M. is dus een horecaman.
Laatst vroeg hij of ik bij de omroep wel eens bekende Nederlanders tegen kwam.
Ik vertelde hem dat ik soms Frans Bauer in de gang zie lopen. Een enkele keer duikt
Guus Meeuwis op. Laatst was K3 in onze studio te gast. Dat intrigeert M. mateloos.
Sieneke
Sinds die tijd stuurt hij mij af en toe een appje, want hij heeft nog een droom.
Hij wil heel graag een meet en greet met Sieneke, Hoewel de meeste mensen alweer
vergeten zijn of verdrongen hebben dat Sieneke in 2010 in de voorronde
van het Eurosongfestival strandde, is ze niet uit het geheugen van M. te branden.
M. denkt dat Sieneke vaste gast in onze studio is en dat ik zo’n meet en greet kan regelen.
Nou kun je M. veel uitleggen maar niet dat Sieneke niet tot de vaste kern BN’ers
behoort die ons regelmatig frequenteren. Ik heb hem geappt
dat ik niks voor hem kan betekenen, maar dat hij moet blijven dromen.
Zeker weten. Appte hij mij terug. Dat vind ik mooi, ik moet hem alleen nog eens
vragen waarom hij altijd midden in de nacht appt?