Laat Toon alsjeblieft zitten 27 januari 2020

Met verbijstering zag ik zondagavond een stuk of vijftig woedende supporters
een aanval doen op de toegangsdeur van het sjieke deel van het stadion. De deur waar ik als
eenvoudige supporter nooit door naar binnen mag. Ik zag de ME zich formeren en gaf op
mijn fietsje wat extra gas. Sommige dingen zijn te onwaardig om naar te kijken.

Als iemand denkt dat ik nu ga zeggen: maar ik begrijp die woedende supporters wel, die
heeft het mis. Ik weet waarom ze het doen, maar dat is wat anders. Hun woede wordt gevoed
door de slechte resultaten van PSV en drank en andere middelen. Zoveel weet ik er wel van
dankzij mijn tripjes naar het buitenland.  Die tripjes worden hun nu door de neus geboord.
Wat in dit verband eigenlijk best een aardige woordspeling is, maar die kun je alleen begrijpen
als je een keer mee bent geweest en in het toilet van een bierkelder in Munchen de papiertjes
hebt gezien waarin de coke zat.

Tuurlijk ben ik ook teleurgesteld. Het is voetbaltechnisch gezien ook een drama, maar drama’s
komen in elk bedrijf voor. Er zijn overal soms momenten dat het minder gaat. Soms wordt er
dan iemand geslachtofferd in de hoop dat het beter gaat. Soms gaat dat niet meteen, zoals nu
bij PSV.

Het slachtofferen van iemand heeft meestal wel tot gevolg dat de anderen aan de top op hun
hoede zijn. Dat ze een stapje meer zetten om te voorkomen dat er nog eens zo’n situatie
ontstaat. Je maakt mij niet wijs dat ze dat in de directiekamer van PSV niet door hebben.

Natuurlijk zijn de spelers die zijn aangekocht onder leiding van John de Jong niet wat iedereen
ervan verwachtte. Het is vervelend dat er eigenlijk niet eentje aan de verwachtingen voldoet.
Maar dat heeft er ook mee te maken dat de rest van het team als natte kranten speelt. Een
elftal is zo sterk als de zwakste schakel. Als je geen eenheid hebt kan niemand boven zichzelf
uitstijgen. Een eenheid wordt gemaakt door een trainer.

Daarom lijkt mij één slachtoffer wel voldoende. Als je nu de hele top naar huis stuurt dan
wordt zo’n club stuurloos en je lost er niks mee op. Integendeel je gooit een brok ervaring weg.
Nota bene een man die boeken schrijft over leiderschap. Die weet hoe het werkt, geef hem nu
de tijd te bewijzen wat hij waard is als crisismanager. Dat vraagt geduld en ik weet dat
supporters dat in het algemeen niet hebben. Als Gerbrands c.s. snel laten zien welke
verbeteringen er worden doorgevoerd, dan kan het tij weer keren.

Terwijl is gisteravond naar huis fietste en die vijftig man tekeer zag gaan, gingen er ruim
dertigduizend gewoon naar huis. Een groot deel van die mensen floot de ordeverstoorders in
het stadion uit toen de spandoeken tegen de directie werden ontrold. We moeten zien te voorkomen
dan de situatie in de greep komt van een minderheid met een grote mond. Daar zijn we om ons
heen al genoeg slechte voorbeelden van.

 

  1. Piet van den Boom (reply)

    29 januari 2020 at 20:30

    Het blijft sport, en dus heeft het kenmerken van gokken. In principe een even grote kans om te winnen, te verliezen of quitte te spelen.
    Verliezen hoort bij het spel. Als iemand bij een flipperkast verliest schopt hij het apparaat toch ook niet te grabbel?
    Voetbal is in wezen niet meer dan een spelletje. Maar de voetbalwereld is veranderd in een waanzinnig casino waar het gaat om miljoenenwinsten en -verliezen. De clubs zelf scheppen een sfeer van veel te hoge verwachtingen. Het wordt dan voor fans moeilijk om geduld te bewaren als het fout gaat. Een keer, ok. Twee keer jammer. Maar als het erger wordt slaat de frustratie toe. En helaas zijn sommige supporters niet zulke talenten in het omgaan met frustraties…
    En clubs zijn nog altijd niet erg handig als het gaat om crisismanagement,

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gelukkig hebben we de voetbalhumor nog 4 december 2019

Wat moet je ervan zeggen? Je kunt er veel over zeggen, je kunt er helemaal niks over zeggen.
Heel even dan. Het gaat niet goed met mijn kluppie PSV en dat is balen. Je rijdt door weer en
wind op je fietsje naar het stadion om daar het voetbalhart te laten verwarmen. Dat gebeurt niet.
Teleurstelling stapelt zich op teleurstelling.

Thuis voor de buis naar uitwedstrijden kijken is helemaal geen onverdeeld genoegen. De laatste
weken heb ik halverwege de wedstrijd de TV uitgezet en toen ik drie kwartier later naar de uitslag
keek bleek dat ik mijzelf had getrakteerd op een halve minuut ergernis in plaats van nog eens 45.

In het stadion loop je niet weg, want dan word je uitgejouwd met teksten als Ajax-publiek,
Ajax-publiek . . . .  Of: Laat je club maar in de steek . . . .  Zoveel aandacht wil je niet als je in
je eentje de trappen af sjokt.  Het is maar goed dat dat gebeurt want ik denk dat het
voorkomt dat na een uur het stadion halfleeg is.

Is er dan helemaal niks om je vrolijk over te maken? Een beetje. Ik zit in een appgroep met
diehard supporters. Het cynisme druipt nu uit mijn smartphone. Maar dat niet alleen, ook
de typische voetbalhumor stroomt als diarree over mijn scherm.

Het is ongelofelijk hoe snel er gephotoshopt wordt en hoe snel grappen ontstaan. Ze zijn
niet altijd even leuk, maar er zijn er ook waar ik ontzettend om moet lachen.

Sowieso kan voetbalhumor mij wel bekoren. Dan bedoel ik de humor van al die gewone
jongens die zich door de week bij hun baas een slag in de rondte werken en dan op zaterdag
samen een spandoek maken waarmee wij zondags verrast worden. Er zijn veel creatieve
gasten bij. Dan heb ik het nog niet over de eenlingen die in hun vrije tijd grappen bedenken,
fotocollages maken en die dan rondsturen.

Geloof me, als de spelers op het veld maar de helft van die creatieve invallen zouden hebben,
dan zouden we er nu heel veel beter voor staan.

De leukste:

Black Friday bij PSV, bij aankoop van 1 trainer een gratis TD. Twee linksbacks voor de prijs
van één (weinig gelopen, altijd binnen gestaan). Handjevol oud-internationals (opknappertjes)
tegen elk aannemelijk bod. Voormalig wonderkinderen, setje van 3, nu voor de helft.
Uruguayaanse topspeler, licht beschadigd maar erg goed uitgerust, over 4 maanden gratis
af te halen. En nog een restpartij aanvoerders, 1 kapot, 1 loopt niet lekker, voor de hobby. Op = Op.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Supporters 11 mei 2016

Er is ophef ontstaan over een anti-joods liedje dat PSV-supporters
maandagavond hebben gezongen. Ik kende de tekst, op onze voetbaltrips naar
het buitenland hoor ik het wel eens. De tekst is te gruwelijk voor woorden.
Jammer want de oorspronkelijk tekst van het liedjes is grappig.

Mijn vader die werkt bij Philips, Mijn moeder die werkt op Strijp-S
En samen maken ze daar lampen, Van Philips die branden het best!

De ophef is ontstaan omdat er op internet een filmpje rond gaat waarop de
zangers van het anti-joodse liedje te zien zijn. Tot nu toe bleef hun gehoor
beperkt tot de supporters rondom hen.

Mijn ervaring is dat de regels van het liedje meestal maar één keer worden
gezongen, daarna duiken er altijd wel een paar mensen op om de zangers te
vertellen dat ze dat niet kunnen maken. De schaamte bij de anderen wint het
altijd van de lol van de zangers.

De zangers die ik heb gezien waren meestal jochies die ’s morgens slecht
hadden ontbeten waardoor ze geen bodem hadden voor de sloten bier die ze
op zo’n wedstrijddag nuttigen. En dan heb ik het nog niet over hun
uitpuilende ogen.

Het vervelende van die gastjes is, dat ik aan mijn vrienden moet uitleggen
waarom ik toch zoveel lol beleef aan het supporteren van PSV. Ik heb ook al
moeten uitleggen dat ik (en 99,9 procent van de supporters met mij) niet tot
die groep ééncelligen behoor die bij het zien van een vrouw onmiddellijk
schreeuwen dat daar een piemel in moet.

Net als in andere groepen heb je in de supportersgroepen mensen die
ontsporen of niet sporen. Ik durf wel op te schrijven dat hun brandstof bier
is. Als ze de volgende dag met een knetterende koppijn opstaan hebben ze al
spijt van hun wangedrag. Waarmee ik dat natuurlijk niet goed wil praten.
Integendeel.

De leiding van PSV heeft de zaakjes op dit moment sportief en technisch goed
voor elkaar. Ik denk dat het een illusie is om de ongrijpbare
supportersschare onder controle te krijgen. Je kunt die massa niet opvoeden.
Je kunt wel de rotte appels er uit snijden met stadionverboden. Dan bedoel ik
niet voor een half jaar, maar voor hele lange tijd. En met een meldplicht, drie
uur voor de wedstrijd, want de meeste van die gasten gaat het om het
indrinken en zo’n wedstrijd kunnen ze ook in de kroeg kijken in plaats van
het stadion.

Daarmee voorkom je niet dat die amoeben niet meer met de
supportersgroepen optrekken. Je kunt dan als voetbalclub tenminste wel
zeggen dat het niet jouw supporters waren. Doorpakken is het enige wat helpt.
Al was het maar om te voorkomen dat alle goedwillende supporters na
thuiskomst uit Madrid (een tripje dat best een aardige cent kost) niet alleen
maar hoeven uit te leggen dat zij geen muntjes naar bedelaars hebben
gegooid.

 

 

  1. Wieneke (reply)

    11 mei 2016 at 12:50

    Ik snap nooit hoe die lui aan zoveel geld komen. Van een uitkerinkje kan dat toch niet? En als je werk hebt….. moet je toch zorgen dat je het houdt, want voor jou heeft de baas tientallen anderen in de rij staan. Ik neem aan dat een werknemer met kater en uitpuilende ogen toch niet fris en fruitig in de werkplaats staat te sleutelen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Atletico – PSV 17 maart 2016

De verwachtingen zijn hoog gespannen. Meerdere PSV-supporters
vroegen me of ik weer zo’n leuk stukje zou gaan schrijven over
onze voetbaltrip naar Madrid.

Nee, dit wordt een ander stukje. Niet dat we geen geweldige
trip hadden, integendeel. Goed, we zijn uitgeschakeld in de
Champions League, maar de wedstrijd tegen Atletico Madrid
was er eentje om nooit meer te vergeten. En een paar dagen in
één van de mooiste Europese hoofdsteden is sowieso een feest.

Het zwarte randje aan dit stukje komt door de misdragingen die
inmiddels in de Nederlandse media breed zijn uitgemeten.
PSV-supporters hebben op het Plaza Mayor muntjes gegooid naar
bedelaarsters. Ze hebben één vrouw zichzelf laten opdrukken voor een
grijpstuiver.

Ik heb het gezien en op het verhaal is heel wat af te dingen maar
dat doe ik niet. Ik vond het zo mensonterend dat ik het beeld
niet eens wil nuanceren. Ik was niet de enige die zich kapot
schaamde. Het merendeel van de supporters deed dat. Maar
een kudde die het IQ heeft aangenomen van degene die daar
het minste van heeft laat zich niet stoppen zonder gevaar voor
eigen leven.

Dan het verhaal van de supporters die auto’s hebben vernield
en mensen hebben belaagd. Daar was ik niet bij. Het waren
supporters die naar Madrid waren gereisd en daar in een café
naar de wedstrijd hebben gekeken. Dan hoef ik u niet uit te
leggen dat dat gasten zijn die het stadion niet inkomen. En dat
heeft meestal een reden.

Nou trek ik op met een paar kenners van de supporterswereld,
dat u niet denkt dat ik al ik die wijsheid van mezelf heb. Zij
verbazen zich elke trip weer dat ze mensen tegen komen die
een stadionverbod hebben.

PSV-directeur Toon Gerbrands windt zich in de media op en zegt
dat hij die herrieschoppers keihard gaat aanpakken. Ik denk
dat hij vrij simpel kan achterhalen wie het zijn, maar wat is
keihard aanpakken? Een stadionverbod hebben ze al en niemand
kan voorkomen dat ze een vliegtuig pakken en herrie gaan
schoppen.

Afgelopen dagen hoorde ik dat iemand al vijf keer een stadionverbod
heeft gehad. Dat verbaast mij dan. Net als in de gewone wereld
wordt iemand na het uitzitten van z’n straf vrijgelaten. Dat geldt
ook voor stadionverboden. Maar dan vraag ik mij af hoeveel verboden
kun je krijgen? Er moet toch een moment komen dat de PSV-
directie iemand levenslang uit het stadion verbant.

Daarmee heb je overigens het probleem niet opgelost, want je
houdt ze niet tegen. Maar zo’n straf zou wel een afschrikkende
werking kunnen hebben. Nu is het zo dat een klein deel van de
supporters het vooral stoer vindt wat die doorgesnoven types
uithalen. Daarom staat er steeds weer een nieuwe generatie relschoppers
op. Ik realiseer me dat het een enorm probleem is, maar als
je als club wil voorkomen dat je naam wordt bezoedeld
in de wereld moet je inderdaad keihard optreden.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zeikerds 26 november 2015

Ze kwamen superlatieven tekort, de beveiligers van de cafés in
Manchester en de bobbies met hun zwartwit geblokte petten.
Nog nooit hadden ze zo’n geweldige sfeer meegemaakt.

Wij, de drieduizend supporters die met PSV waren meegereisd naar de
voetbalhoofdstad van de wereld, waren trots op onszelf. “Maar”, zei één van
de agenten, “ik heb nog nooit zulke zeikerds meegemaakt als jullie”.

Dat kwam zo. Supporters zijn mensen die graag een biertje lusten in de uren
voordat de wedstrijd begint. Speciaal voor de voorpret was er dit keer een
plein vrijgemaakt waar we ons konden vermaken.

Een uurtje of twee voordat de wedstrijd begon opperde iemand plotseling het
idee in één lange mars naar het stadion te gaan. De politie krabde zich
achter de oren. Dat betekende dat de halve stad moest worden afgezet.

Maar relaxed als de Engelse politie is, kwam er toestemming. Een
bewonderenswaardig staaltje crowdcontrol. Want zeg nou zelf, het is
gemakkelijker iedereen tegelijk naar één plek te krijgen dan plukken van
honderden supporters op eigen houtje te laten gaan.

In allerijl werden hier en daar kruispunten afgezet en kon de
tocht beginnen. Drie kwartier lopen met een blaas vol bier is
een hele toer. Elke boom en elk bosje werd besproeid.

Geen agent die daar moeilijk over deed. Ze deden het af met het
grapje dat wij de grootste zeikerds waren van alle supporters
die ze ooit hadden begeleid.

Gekker werd het niet. Geen onvertogen woord, niet het
kleinste opstootje. Iedereen blij. Zo kan het ook.

PSV boekte een uitermate belangrijk gelijkspel in een wedstrijd
waarvan de meesten dachten dat we kansloos waren. Om in
sportcliché-termen te spreken: we vierden na afloop op de tribune
feest alsof we gewonnen hadden.

De supporters waren in het stadion sowieso heer en meester. Met z’n
drieduizenden overstemden we de ruim zeventigduizend
supporters van ManUnited met gemak.

Op weg naar onze hotels vroegen we ons af waarom onze club
wel de sterren van de hemel speelt tegen grote Europese
broers en – met alle respect – zichzelf in de luren laat leggen
door Willem II. Zo gaat dat, want supporters die hun club lief
hebben, hebben altijd wat te zeiken.

  1. Jamal (reply)

    26 november 2015 at 19:33

    Mooi stukkie Jan

  2. M (reply)

    26 november 2015 at 23:47

    Mooi om te lezen

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *