Het is ruk 7 december 2016

De grote donkere supporter die voor mij zit in het stadion  was gisteravond
niet met zijn vaste maatje, die hij ‘mijn broertje’ noemt. Ik weet niet of het echt
zijn broertje is of dat het een brother is. De grote is altijd zorgzaam voor de
kleine. Een arm om hem heen, een knuffel . . .

Gisteren schoof de grote donkere man langs mij heen met iemand die
soms het broertje vervangt. Ik weet wel waarom die kleine af en toe
niet in het stadion is. Hij heeft me in de rust wel eens verteld dat
hij regelmatig “binnen” zit. Hij was verslaafd aan alles dat een mens
kan snuiven, spuiten en slikken vertelde hij me.

Maar als hij er was, was het pret. Zijn enthousiasme werkte
aanstekelijk. Zijn grote oppasbroer bekeek het allemaal met een
ondeugende blik in zijn donkere ogen.

Gisteravond was de kleine man er niet bij. In de pauze draaide de
grote zich naar mij om. “Het is shit man”,  zei hij tegen mij. Ik
beaamde het en zei: na de rust zal PSV meer risico moeten nemen.
“Nee man”,  zei de donkere man. “Chrisje is er niet meer”.

Ik schrok want ik zag in zijn betraande ogen meteen wat hij
bedoelde. Toch vroeg ik: “Is hij overleden”.  “Ja man”, zei hij.
“Mijn broertje is er niet meer. Het is ruk”. We knuffelden. Het is ruk.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *