Viruswaanzin, ik kan me er iets bij voorstellen
Je zult mij niet temidden van duizenden mensen zien
protesteren tegen de coronamaatregelen. Ik handhaaf de
maatregelen zoveel ik kan. Is het niet voor mezelf dan voor
anderen. Het heeft ook te maken met solidariteit.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er hier en daar sprake
is van viruswaanzin. Wij logeerden met een bevriend stel in
een vakantiebungalow. Dat gaat prima, je kunt simpel
anderhalve meter afstand bewaren. Laat ik het zo zeggen,
in de supermarkt is het gevaarlijker.
Voor de avond hadden we gereserveerd bij
een restaurant in het dorp waarmee wij tijdens een vorig
samenzijn goede ervaringen hadden opgedaan.
Bij de telefonische reservering werd gevraagd of we familie
waren. Naar eer en geweten antwoordden we nee. Waar we
in andere restaurants al met vieren aan dezelfde tafel konden
zitten was dit restaurant heel strikt. We kregen twee tafels die
anderhalve meter van elkaar waren gescheiden.
We probeerden de eigenaresse te vermurwen ons aan een
vierpersoontafel te zetten, maar ze hield voet bij stuk.
We respecteerden haar besluit. Ondertussen schoven achter
ons vijf mannen aan aan dezelfde tafel. We vroegen ons af of die
vijf samen een huishouden vormden.
Dat was nog niet alles, het tafeltje waaraan onze vrienden
zaten werd door een plantenbakje van nog geen dertig
centimeter gescheiden van een ander tafeltje. Daar werd
een ander stel neergeplant. De afstand tussen hen en onze
vrienden was nog geen 75 centimeter. Daar maakten we een opmerking
over tegen een serveerster. Helaas, de eigenaresse had dit
systeem bedacht en daar werd niet van afgeweken. Ondertussen
bogen de serveersters zich over iedereen heen om de gerechten
op tafel te krijgen.
De volgende dag wandelden we enige tijd door België. We
wilden neerstrijken op een terras, iemand riep ons al van verre
toe dat we een mondkapje op moesten. Die hadden we
gelukkig bij ons. Nadat mijn vrouw op een formuliertje naam en
telefoonnummer had genoteerd, wees een jongeman – met mondkapje –
ons een tafeltje waar we naar een paar stappen aankwamen.
Eenmaal gezeten mochten de mondkapjes af. Niemand op het
terras droeg een mondkapje.
Het zal allemaal een functie hebben, maar ik kan me
voorstellen dat mensen die ook maar een fractie minder
gezagsgetrouw zijn dan wij optrekken naar het Malieveld.
Desalniettemin blijf ik dat heel dom en vooral heel
egocentrisch vinden. En al helemaal niet solidair.
Ximaar
3 augustus 2020 at 08:48
Als je langer bij elkaar verblijft in een vakantiewoning, dan gaan mondkapjes en anderhalve meter afstand niet werken. De meeste besmetting vindt plaats in de eigen woning (60%). Je moet die woning al scheiden qua santitair, keuken en kamers wil je het niet van iemand anders krijgen. In ziekenhuizen raakte veel zorgpersoneel besmet ondanks alle voorzieningen als mondkapjes. Tijd is een belangrijkere factor dan afstand. Anderhalve meter in een supermarkt heeft vrijwel geen nut. Daar zijn de mensen te kort bij elkaar om voldoende virusdeeltjes voor een virus overdracht te verzamelen. De universiteit van Bonn vond dit al maanden geleden uit in kreis Heinsberg.
Zelf vind ik het ook raar dat mensen wel bij elkaar in een auto mogen en in een bus of trein een mondkapjesplicht heeft.
België laat zien dat mondkapjes niet werken. Die mensen zijn te lang opgehokt, waardoor er weinig weerstand wordt opgebouwd en mensen erg vatbaar worden.
De RIVM en Nederlandse regering willen niet te vaak van mening veranderen om verwarring te voorkomen. Ze zijn daar niet de enigen in, maar een beetje meegaan met voortschreidend inzicht zou wat mij betreft wel mogen. Toch zullen er ook dan weer wat mensen zeuren dat het niet goed is.