Prince 25 april 2016

(Door Ab Klaassens)

Terwijl ik in de keuken bezig was riep Eef vanuit de
woonkamer: ”Prince is dood.” Ze vernam de onheilstijding
toen ze naar De Wereld Draait Door zat te kijken.

Ik schraapte de resten van het avondmaal van de
borden en probeerde beelden van de gevierde artiest
uit mijn geheugen te vissen. Ja, ik had hem wel eens
gezien op TV en vond toen wat hij deed niet zo nodig.

Dat we verder moeten zonder Prince deed mij niks….|
….of toch wel: ik dacht aan de jaren vijftig
van de vorige eeuw toen wij jongeren opeens na
jaren van gezapige dansmuziek op de radio via de
bioscoop kennis maakten met Bill Haley en zijn
comets  Met zijn ‘we gonna rock around the clock tonight’
veroorzaakte hij woeste taferelen in de filmzalen.

We dansten dansen die we niet op dansles hadden geleerd
en veroorzaakten vernielingen in de filmzalen.

De politie greep in, burgemeesters verboden vertoning
van de film.

Ik heb via internet gekeken naar het optreden van
Bill Haley en zijn comets.

Het klinkt als de suffe dansorkesten waarvan mijn
leeftijdgenoten en ik destijds afscheid namen. Je groei
na Bill Haley nog een poosje mee met nieuwe trends.
De Beatles en de Stones…heerlijk, nog steeds.  Sting,
Bruce Springsteen, prima.

Dan komt er een moment waarop het stokt. Je gehoor
gaat achteruit, de stemmen hebben woorden die je niet
verstaat. De nuances in het ritme vervlakken tot  sjoeke
sjoeke, sjoeke sjoeke boem boem boem.

In gedachten ga je terug naar ‘In a sentimental mood’ van
Duke Ellington, ‘My funny Valentine’ van Chet Baker en
‘Moonlight Serenade’ van Glenn Miller.

Dan wordt het tijd te zoeken naar papieren waarop staat
welke verzekeringsmaatschappij  welk bedrag uitkeert bij
overlijden.

 

 

  1. Wieneke (reply)

    25 april 2016 at 08:45

    Leuk om Bill Haley weer eens in actie te zien. Laat die polis maar zitten, hoor. Gewoon meedansen, meneer Ab 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *